Από τη μεταπολίτευση και μετά, για είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια κυβέρνησε τη χώρα η ΝΔ, για 21 το ΠΑΣΟΚ και για 5 ο Σύριζα, ο οποίος έβγαλε τη χώρα από της χρεοκοπίας τα τάρταρα, όπου την έριξαν βαθιά τα δύο παραπάνω κόμματα. Αυτά, που ενώ χρωστούν εκατομμύρια σε απλήρωτα κομματικά δάνεια, έχουν το θράσος να θέλουν να την κυβερνήσουν ξανά!
Καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά, όταν αναφερόμαστε σε κοινωνικές παθογένειες, σε αρπαχτές και σε μίζες. Τα ονόματα όσων καταδικάστηκαν, γιατί καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα είναι γνωστά. Όπως γνωστά είναι και τα πολιτικά πρόσωπα που φιλοξενήθηκαν σε κελιά, που έχτισαν εξοχικά σε νησιά, μεσοτοιχία ή αγόρασαν κατοικία κολλητά με την Ακρόπολη!
Η γενίκευση ότι «όλοι φταίμε» ή ότι όλοι «μαζί τα φάγαμε» αποπροσωποποιεί την ευθύνη, την διαχέει παντού και γίνεται εκ του πονηρού. Το κακό όπως και το καλό έχουν συγκεκριμένο άτομο για ποιητικό αίτιο. Αντίθετα, η διάχυση ευθυνών δίνει άλλοθι στους πραγματικούς ενόχους.
Για το κατρακύλισμα της Ελλάδας από τις λίστες που προσδιορίζουν την ποιότητα των θεσμών και της δημοκρατίας, κατ' επέκταση, φταίνε κυρίως οι τρεις συνταγματικές εξουσίες, μαζί και η μιντιακή! Η ευθύνη στη δομή του κράτους από τον κλητήρα ως τον γενικό διευθυντή είναι αναλογική, γι' αυτό κι έχουν διαφορετικό μισθό!
Όπως στην παιδαγωγική, έτσι και στην πολιτική, αυτό που διδάσκει είναι το παράδειγμα. Είναι διαφορετικό να μιλά για τη Δημόσια Υγεία ένας γιατρός του ΕΣΥ, με επιστημονικές περγαμηνές, με διακρίσεις και με προϋπηρεσίες, στη μαχόμενη ιατρική, και διαφορετικό να μιλά για τη Δημόσια Υγεία ένας ιδιοκτήτης κλινικής ή ένας μεγαλομέτοχός της, όπου για να πάει ένας φτωχός ή πρέπει να δανειστεί ή να πουλήσει το χωράφι του.
Ένα από τα γνωρίσματα των ελληνικών κομμάτων είναι η κοινή τους νοοτροπία. Η νοοτροπία που μετατρέπει το ήθος σε έθος, σε εθισμό και σε εθιμικό δίκαιο. Για τον λόγο αυτό το πρώτο που πρέπει να εκριζωθεί από την πολιτική ζωή του τόπου είναι η σαθρή αυτή και αναχρονιστική συνήθεια. Η συνήθεια που μας πάει πίσω στην εποχή των Κοτζαμπάσηδων και των Κοτσαμάνηδων.
Είμαστε η χώρα, όπου για να μπει ένας στη βουλή δεν χρειάζεται ούτε ένα ένσημο. Για να μπει όμως στην καθαριότητα του δήμου χρειάζεται προϋπηρεσία. Όσο οι ίδιες κοινωνικές παθογένειες είναι ριζωμένες στην πολιτική ζωή του τόπου, δεν πρόκειται να γίνουν βήματα μπροστά, ποιοτικά κι αξιοκρατικά. Ένας ανήξερος και ανίδεος αρκεί, αν έχει κυβερνητική θέση, να σκορπίσει τη δυστυχία και την καταστροφή στη χώρα. Αν δεν είχε παρεμβληθεί η κυβέρνηση του Σύριζα, αν δεν είχαν μπει στα δημόσια ταμεία 37 δις, αμφιβάλλω, αν θα υπήρχε κράτος τώρα!
Η ελευθερία και η εθνική ανεξαρτησία, μέρες του Μάρτη σήμερα, δεν κατακτήθηκαν ούτε από τους καλαμαράδες, ούτε από τα μεγάλα τζάκια, αλλά από τα απειθάρχητα κι ανυπάκουα παιδιά της Ελλάδας. Από τους αδούλωτους επαναστάτες: τους Κολοκοτρώνηδες και τους Καραϊσκάκηδες. Από τους γενναίους κι αθυρόστομους, και όχι από τους ξενόδουλους υποταχτικούς: τους Μαυροκορδάτους και τους Κωλέτηδες!
Χωρίς ιστορική γνώση δεν χτίζεται πολιτική. Χωρίς αυτογνωσία δεν φτιάχνεται κοινωνία. Οι ανήξεροι και οι αδαείς, οι ανεπαρκείς και οι ανίδρωτοι δεν μπορούν να υποσχεθούν καλύτερες μέρες στο λαό της Ελλάδας, σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν.
Οι επηρμένοι και οι αιθεροβάμονες, οι μεθυσμένοι από το κρασί της εξουσίας, οι παντός κοπής και λογής ξερόλες, είτε από μωροφιλοδοξία είναι από βλακεία, χωρίς να έχουν να επιδείξουν καμία αξιόλογη επαγγελματική πορεία, δεν μπορούν να εγγυηθούν την επιτυχία, γιατί είναι οι ίδιοι που χτίζουν το λεγόμενο «βαθύ κράτος»!
Εκείνο που διδάσκει καλύτερα απ' όλους με την πράξη του είναι το μυρμήγκι: Δουλεύει δίχως να μιλά. Τέτοιους πολιτικούς θέλει η Ελλάδα. Ανθρώπους που έχουν να δώσουν και όχι να πάρουν. Πολιτικούς που έχουν να δείξουν επαγγελματική και επιστημονική δράση. Όλα τ' άλλα μας πάνε πίσω 2.500 χρόνια, στην εποχή του Αναξιμένη, που πρώτος από όλους μίλησε για τη δύναμη του αέρα. Συμπεριλαμβανομένου υποθέτω και του «κοπανιστού».
