Θυμίζουμε ότι οι εγκαταστάσεις του Αραξου χρησιμοποιούνταν τουλάχιστον μέχρι το 2001 για αποθήκευση πυρηνικών όπλων, ενώ η βάση διαθέτει και σήμερα τέτοιες «θέσεις» έτοιμες για χρήση, είτε αυτό αποφασιστεί στο πλαίσιο της κόντρας ΗΠΑ - Τουρκίας, είτε ως απόφαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για διασπορά πυρηνικών όπλων σε νέες τοποθεσίες στην Ευρώπη, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών από τη Συνθήκη για τα πυρηνικά μεσαίου βεληνεκούς, στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία.
Αυτό το γεγονός αποτελεί ένα ακόμη μεγάλο κίνδυνο για την πατρίδα μας και τον λαό μας.
Το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο της ΝΔ
Κατά τη συζήτηση του «αναπτυξιακού» νομοσχεδίου της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν ολοφάνερη η προσπάθεια να δημιουργηθεί ευνοϊκό πεδίο για το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος των εργαζόμενων, του ελληνικού λαού και αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να κρυφτεί.
Όποια σελίδα του νομοσχεδίου κι αν κοιτάξει κανείς, "θα τρίβει τα μάτια του". Ο εκσυγχρονισμός της κρατικής λειτουργίας την οποία διακηρύσσουν, αφορά την πιο αποτελεσματική στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου για να μετατρέψει παραλίες, βουνά, γειτονιές των πόλεων, σε πεδία τοποθέτησης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων του.
Δίνουν «Γη και ύδωρ» στους επιχειρηματικούς ομίλους και τσακίζουν τις ανάγκες και τη ζωή του λαού.
«Επιστροφή στην κανονικότητα» και εργασιακή ζούγκλα
Τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα της «επιστροφής στην κανονικότητα», για τα οποία μιλάνε τα κυβερνητικά στελέχη με αφορμή την τροπολογία για την πλήρη άρση των «κεφαλαιακών ελέγχων» («capital controls») που ξεκίνησε από την 1η Σεπτέμβρη, και αποτελούν πρόκληση για το λαό, αλλά και στάχτη στα μάτια του. Η εργασιακή ζούγκλα είναι η περίφημη «επιστροφή στην κανονικότητα», για την οποία μιλάει η κυβέρνηση, κρύβοντας ότι τα παραπάνω μέτρα προωθούνται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και είναι απαιτήσεις του κεφαλαίου για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Αλλωστε, το τέλος των «capital controls» δεν σημαίνει και το τέλος των μνημονιακών νόμων, που παραμένουν ανέγγιχτοι και ενισχύονται. που είναι η στρατηγική του κεφαλαίου για την ανάπτυξη, οι κατευθύνσεις της ΕΕ. Από αυτά τα «δεσμά» θα απαλλαγεί ο λαός μόνο με την πάλη του.
Γυάρος, το θανατονήσι...
Μνημείο του ΚΚΕ στη Γυάρο
Οι συνθήκες που αντιμετώπισαν οι κρατούμενοι στη Γιούρα όπου μεταφέρθηκαν απ' όλες τις φυλακές της χώρας είναι πρωτοφανείς. Από τις πρώτες μέρες της Γιούρας (Ιούλης - Οχτώβρης 1947), κύριο χαρακτηριστικό της εποχής αυτής είναι η ωμή βία. Βασανιστήρια φριχτά. Κτηνωδία. Φρίκη. Στην πρώτη γραμμή της κτηνωδίας είναι η καινούρια άφιξη κρατουμένων. Η «υποδοχή». Πρέπει να 'ναι τρομερή η υποδοχή, απρόβλεπτη, να ξεπερνά κάθε προετοιμασία του καινουριοφερμένου.
Η Γυάρος είχε πέντε (5) όρμους
Ο 1ος όρμος ήταν ο όρμος - «πρωτεύουσα», που έφτασε να έχει στις σκηνές του έως 5.500 άτομα. Ανάμεσα σε δύο χαράδρες χτίστηκε το στρατόπεδο.
Η δεξιά χαράδρα είναι ακόμα «στοιχειωμένη» από τα συστηματικά και μελετημένα βασανιστήρια, από τον πόνο, το αίμα, αλλά και την αντοχή των κρατουμένων. Εκεί βρίσκεται, ακόμα, η συκιά, όπου «κρεμούσαν τους κρατούμενους από τους αγκώνες, νύχτες ολόκληρες, και το πρωί δερνόταν εκεί πάνω το παραλυμένο κορμί, μέχρι που παρέλυε. Τότε φώναζαν το γιατρό». Εκεί ήταν και το «ηλιακό πειθαρχείο» ή «Ελ Ντάμπα», ένα συρμάτινο κλουβί, όπου o κρατούμενος κλεινόταν εκτεθειμένος στις καιρικές συνθήκες και στους ξυλοδαρμούς. Εκεί και το νεκροταφείο των κρατουμένων...
Στο 2ο όρμο έριξαν τους κρατούμενους της πρώτης μεταγωγής. Η δύναμή του έφτασε τους 1.500.
Ο 3ος όρμος χρησιμοποιήθηκε για την απομόνωση των διανοούμενων και των στελεχών. Η δύναμή του έφτασε τους 990.
4ος όρμος: Ηταν ο όρμος που σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της καταναγκαστικής δουλειάς. Η δύναμή του έφτασε τους 2.000. Χαρακτηριστικό είναι το μαρτύριο της πέτρας. «Ολος ο όρμος για πέτρα. Τους στέλνουν στα βουνά να σπάσουν πέτρα. `Η στο Γλαρονήσι κοντά (3 χιλιόμετρα) πορεία στα κατσάβραχα. Φέρνουν την πέτρα μπρος στον όρμο και τη ρίχνουν στη θάλασσα. Δυο χιλιάδες άνθρωποι μήνες ολόκληρους τσακίζονται 10 ώρες τη μέρα να πετούν πέτρα στη θάλασσα! Το μαστίγιο δουλεύει συνέχεια, σ' όποιον δεν παίρνει μεγάλη πέτρα, σ' όποιον περπατά αργά... Ο Κούτρας κάθεται σ' ένα ύψωμα κινώντας το μαστίγιο. Και φωνάζει: "Δουλεύετε, δουλεύετε. Οταν κάνετε το γιοφύρι απ' τη Γιούρα στη Σύρα, τότε θα φύγετε"...» (από το βιβλίο «Γιούρα το θανατονήσι»).
Ο 5ος όρμος, όρμος υου τρόμου ιδρύθηκε στις αρχές του 1948, μέχρι τότε ήταν γνωστός ως το πειθαρχείο - πηγάδι. «Δε σε στέλνανε εκεί για τιμωρία.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Γ. Κατσαντώνη, κρατούμενου στη Γυάρο: «Δύο χιλιάδες εφτακόσιες μέρες σ' αυτό το νησί του διαβόλου, εννιά μίλια ανατολικά απ' τη Σύρο, άγονο, άνυδρο, με μόνους κάτοικους τους αρουραίους, τους σκορπιούς και τα γαϊδουράγκαθα, να σε δέρνει μερόνυχτα εκείνος ο δαιμονισμένος άνεμος, να σε τυφλώνει η αντάρα του αγριεμένου πελάγου και να μη βλέπεις καΐκι για παρηγοριά μέρες πολλές, σκασμένος από τη δίψα, νηστικός και άρρωστος, χωρίς γιατρό και περίθαλψη καμιά, και από πάνω να λυσσομανάει ο βούρδουλας - τα μπαμπού - του Γλάστρα, φορτωμένος πέτρες και βράχια όλη μέρα στην ανηφόρα προς το "Ιστίμπεη", να σπαρταράς κρεμασμένος στη "Συκιά" για "παραδειγματισμό"».
Εδώ και λίγες μέρες, στον μαρτυρικό τόπο της Γυάρου στέκει το Μνημείο του ΚΚΕ, Η «Ρωγμή», η γλυπτική σύνθεση του Αντώνη Μυρωδιά, δεσπόζει εδώ και λίγες μέρες στον μαρτυρικό τόπο της Γυάρου. μια μικρή αποπληρωμή του χρέους στους χιλιάδες αλύγιστους, που πέρασαν από το κακοτράχαλο νησί στα 21 χρόνια λειτουργίας του (χρησιμοποιήθηκε και στη διάρκεια της Χούντας) ως τόπου φυλάκισης και εξορίας των αλύγιστών της ταξικής πάλης.
Για να μην ξεχνάμε του «Παρθενώνες της Εθνικοφροσύνης» και την μετεμφυλιακή δεξιά.
