Τετάρτη, 25 Δεκεμβρίου 2024, 6:37:43 πμ
Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2018 22:21

Τι δουλειά είχατε μπρε ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ στο Πολυτεχνείο;

Αλήθεια γιατί πήγατε στο Πολυτεχνείο μπρε ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ; Δεν ήταν επόμενο να σας προγκίξουν οι φοιτητές; Τι περιμένατε να σας καλοδεχτούν και να σας επευφημήσουν, γιατί προδώσατε την λαϊκή ετυμηγορία και το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος; Γιατί επιβάλλετε όλες τις αντιλαϊκές με τα μνημόνια που εφαρμόζετε όπως οι προηγούμενοι; Γιατί με τις ιδιωτικοποιήσεις ξεπουλάτε τον πλούτο της χώρας και διαλύετε παραπέρα την παραγωγική βάση της χώρας;

Γιατί βάζετε τα ΜΑΤ να δέρνουν εργαζόμενους και συνταξιούχους που κινητοποιούνται γιατί δεν μπορούν να ζήσουν; Λοιπόν ΣΥΡΙΖαίοι σήμερα εισπράττετε το τίμημα των πολιτικών σας επιλογών.
Όπως σήμερα δε θα μπορούσε να πάει η ακατονόμαστη «η φωνή του Πολυτεχνείου». Θα την έκραζαν γιατί ξεπούλησε την ιστορία της για να κάνει καριέρα στην πολιτική και αργότερα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Αντίθετα η άλλη, η κύρια φωνή του Πολυτεχνείου, ο Δημήτρης Παπαχρήστος θα μπορούσε να πάει με ψηλά το κεφάλι…
Και άντε στο Πολυτεχνείο. Στην Αμερικάνικη Πρεσβεία γιατί πήγατε; Αφού τα λέτε μαζί τους εκ του σύνεγγυς . με αγκαλίτσες, φιλάκια και χαρούλες.,. όπως ο αρχηγός σας ο Τσίπρας με τον Τραμπ και τον Τζέφρυ ΠάΙατ τον πρέσβυ. Πως το είπε εκείνο το ωραίο; «Ελλάδα και ΗΠΑ τις ενώνουν παραδοσιακοί δεσμοί φιλίας στη βάση κοινών αξιών δημοκρατίας κράτους δικαίου και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»!
Τι δουλειά είχανε στην αμερικανική πρεσβεία; Παπάς, Φίλης, Αννέτ Καββαδία, Ρήγας (αυτός ντε που σήκωσε τη γροθιά στην εκδήλωση στην Μακρόνησο) κ.λ.π.. Να φωνάξουν «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και «έξω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι»;
Αφήστε Συριζαίοι. Τους αριστερούς να τους κάνετε εκεί που σας παίρνει. Μεταξύ σας στα συνέδριά σας, στην τηλεόραση, στη βουλή… Στο δρόμο, εκεί στους αγώνες δεν σας παίρνει. Σας πήρανε χαμπάρι… γι αυτό σας φώναξαν το σύνθημα: Οι Συριζαίοι είναι του Πάιατ τα παιδιά, στο Πολυτεχνείο δεν έχουνε δουλειά.
Και ας αναρωτιέστε στην ανακοίνωσή σας: γιατί εμείς δεν αγωνιστήκαμε, δεν εξοριστήκαμε; Τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Τα στερνά και τα τωρινά…
Δηλαδή για τον χριστιανό που αλλαξοπίστησε τι λέγανε. Ναι αλλά ήταν καλός χριστιανός;
Τέτοια είναι η ξεφτίλα σας που υιοθετήσατε με την ανακοίνωσή σας τη γνωστή συντηρητική ρητορική περί «ακραίας μειοψηφίας»…

«Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά»
Από τη άλλοι φαντάροι μέλη της ΚΝΕ, με τη στολή τους, με ακάλυπτα πρόσωπα, άφοβα και γνωρίζοντας τις πιθανές συνέπειες της παρουσίας τους στο χώρο, με δεδομένο ότι δεν είναι μακρινά τα περιστατικά κυρώσεων σε στρατιώτες που συμμετείχαν σε διαδηλώσεις πριν κάποιους μήνες. κατέθεσαν στεφάνι καταχειροκροτούμενοι από τους παρευρισκόμενους και με το σύνθημα «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουν δουλειά» να δονεί την ατμόσφαιρα.

 

100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ
Γράψαμε Ιστορία. Συνεχίζουμε. Θα νικήσουμε!
Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος!
Γιατί έγινα κομμουνιστής
«Γιατί έγινα κομμουνιστής; Για ό,τι γίναμε όλοι μας. Γιατί διαπιστώσαμε ότι υπάρχει αδικία, εκμετάλλευση, γιατί υπάρχει καταπίεση και σαν άνθρωποι αντιστεκόμαστε σ' αυτό. Και ύστερα οργανωθήκαμε όλοι εμείς οι αδικημένοι, οι καταπιεσμένοι, οι εξευτελισμένοι, ενωθήκαμε με το ανθρώπινο όνειρο, να φτιάξουμε μια καλύτερη ζωή για όλους τους ανθρώπους. Οχι μονάχα για μας. Γιατί εμείς αυτά που φτιάχνουμε μπορεί να μην τα χαρούμε κιόλας. Αλλά έχουμε τη χαρά ότι κάποτε θα τα χαρούν κάποιοι. Γι' αυτό έγινα. Οπως γινήκατε όλοι σας. Οπως γίναμε όλοι μας. Γιατί έμεινα; Θα μπορούσε κανένας, απ' τη στιγμή που ονειρεύτηκε έναν κόσμο καλύτερο κι απ' τη στιγμή που δούλεψε γι' αυτό τον κόσμο με όσες δυνάμεις είχε, μικρές, μεγάλες ή μέτριες, θα μπορούσε ποτέ να εγκαταλείψει; Θα ήταν σα να εγκατέλειπε τον καλύτερό του εαυτό...»
(από συνέντευξη του Γ. Ρίτσου στον «Ρ», 27/3/1987).
Όταν γιορτάζαμε τα 80 χρόνια του κόμματος είχα πει στον αξέχαστο σύντροφο, φίλο και αδελφό Κώστα Κωνσταντινίδη: γιορτάσαμε τα 60 χρόνια του κόμματος τώρα γιορτάζουμε τα 80 χρόνια, θα ζήσουμε άραγε να γιορτάσουμε τα 100; Και ο Κώστας μου απάντησε με κείνη τη βεβαιότητα που είχε. «ντο λες μω την πίστη σ’, θα ζούμε».
Ευτύχησα να ζω και γιορτάζω τα 100 χρόνια. Μόνο που ο αγαπημένος μας Κώστας δεν είναι πια μαζί μας…
19-11-2018