Το Νούμερο 2 της μεγαλύτερης εταιρείας του κόσμου, ο πολυδισεκατομμυριούχος Μπάφετ την περασμένη εβδομάδα απηύθυνε έκκληση στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα να αυξήσει την φορολογία των πλουσίων- ξεκινώντας από τον ίδιο- για να ξεπεράσουν οι ΗΠΑ το πρόβλημα του σωρευμένου χρέους που θίγει το εθνικό φιλότιμο των κατοίκων της πλουσιότερης χώρας του κόσμου.
Προχθές Τρίτη, στη Γαλλία 20 δισεκατομμυριούχοι Γάλλοι με κοινή επιστολή τους προς τον Σαρκοζί ζητούν να αυξηθεί η φορολογία των πλουσίων για να μην αντιμετωπίσει η Γαλλία προβλήματα με την αξιοπιστία της. «Έχουμε επωφεληθεί από την αύξηση του εθνικού προϊόντος και της μέχρι τώρα πολιτικής σας» του γράφουν. «Είναι δίκαιο να συμβάλλουμε περισσότερο στην αντιμετώπιση των εθνικών αναγκών…» προσκαλούν τον Πρόεδρο της Γαλλίας.
Είναι η εθνική αστική τάξη της Γαλλίας που υψώνει φωνή. Δηλώνει παρούσα για να υπερβεί η χώρα τα ταραγμένα διεθνή (οικονομικά) ύδατα. Και προσφέρεται οικειοθελώς σε αυξημένη συμμετοχή.
Είναι η ίδια εθνική τάξη που πριν 60 τόσα χρόνια στηρίζοντας τον Ντε Γκολ υπεράσπισε τα εθνικά της συμφέροντα, μη συμμετέχοντας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Είναι η εθνική αστική τάξη της Γερμανίας της οποίας όταν υψώνεται η φωνή, ακούνε περιδεείς ακόμα και καγκελάριοι. Απλούστατα διότι όταν ομιλεί δημοσίως δεν ζητεί επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές αλλά υπερασπίζεται τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας.
Άπειρα παραδείγματα θα μπορούσαμε να εισφέρουμε – αναρωτιέται άραγε κανείς πως και λειτουργεί κράτος στο Βέλγιο, όταν κυβέρνηση δεν σχηματίστηκε εδώ και παραπάνω από ένα χρόνο;- για να καταδείξουμε το συνεκτικό ρόλο που διαδραματίζει στην ζωή των κρατών της Εσπερίας η εθνική αστική τάξη τους.
Τάξη που σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα και ως αίτιο της οικονομικής ανάπτυξης από την πρώτη βιομηχανική επανάσταση και ανέλαβε τον καίριο ρόλο του σχηματισμού των εθνικών κρατών της Ευρώπης.
Είναι η εθνική αστική τάξη που δεν σχηματίστηκε ποτέ σε τούτη την Χώρα. Η οποία γεννήθηκε ως κράτος από την επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων και έκτοτε διαδραμάτισε δορυφορικό ρόλο στο πλευρό τους. Χωρίς αυτοδύναμη εξωτερική πολιτική δεν κατόρθωσε να συγκροτήσει και να ασκήσει ούτε εθνική οικονομική πολιτική ώστε μέσω αυτής να γεννηθεί η αστική της τάξη.
Αντ’ αυτής ευδοκίμησαν εντός του δορυφορικού κράτους οι μεσάζοντες, οι εμπορευόμενοι σε συνθήκες μονοπωλίου ή ελεγχόμενης αγοράς, τα λαμόγια, οι κερδοσκόποι, οι τρόφιμοι των χρηματιστηρίων (ένιοι κατέστησαν είτε εθνικοί ευεργέτες, είτε εσχάτως διδάσκαλοι των νόμων της ελεύθερης και ανοιχτής αγοράς) και οι εθνικοί εργολάβοι. Με ολίγες λαμπρές εξαιρέσεις, όπως ο απίθανος εκείνος Έλληνας, ο κλωστοβιομήχανος Μουζάκης, που περηφανευόταν από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, ότι είναι αυτός που πληρώνει τους περισσότερους φόρους στην Ελλάδα.
Είναι η αστική τάξη που δεν διαθέτουμε στην Ελλάδα αφού η βλαχομπαρόκ «αστική τάξη» των Αθηνών και το περιφερειακό ομοίωμά της – με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις- μη διαθέτοντας μήτε συνείδηση του ρόλου της μήτε επαρκές πολιτιστικό υπόβαθρο ασκείται σε καιρούς ειρήνης στο σπάσιμο πιάτων και στην επίδειξη του φοροδιαφεύγοντος πλούτου της και σε καιρούς χαλεπούς, όπως οι τωρινοί, στην εξαγωγή των καταθέσεων της σε τράπεζες του εξωτερικού.
Προφανώς οι ειδικοί αναλυτές θα μπορούσαν πολλά να εντοπίσουν ως σημαντικές διαφορές που χωρίζουν την Ελλάδα από τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες.
Αλλά σε κάθε σοβαρή ανάλυση- πιστέψτε το- κυρίαρχη θέση έχει και το κραυγαλέο έλλειμμα εθνικής αστικής τάξης.
Το έχει η κούτρα μας φαίνεται. Τώρα οι πλούσιοι, ενώ η πατρίδα βουλιάζει, όχι μόνο δεν δέχονται να εισφέρουν, αλλά στέλνουν τα χρήματά τους στις Ελβετίες για να τα σώσουν. Παραμονές της πτώσης της ελληνικής αυτοκρατορίας των Παλαιολόγων, στον Ιωάννη τον Ε’ αν θυμάμαι καλά, δώρισε η εκκλησία της Ρωσίας, κάμποσα κεντηνάρια χρυσάφι. Κι ο ερίφης, ενώ οι Τούρκοι είχαν περισφίξει την Βασιλεύουσα, ξέρετε πως τα αξιοποίησε; Τα έλιωσε και έκανε χρυσή κουβέρτα για την αυτοκρατορική κλίνη του και χρυσά χαλινάρια για το άλογό του!
Κι ως γνωστόν η Βασιλεύουσα έπεσε.