Οι εισηγητές της Β’ Συνεδρίας, της πρώτης ημέρας του Προσφυγικού Συνεδρίου (5-4-2014) το καταευχαριστήθηκαν.
Σαράντα πέντε λεπτά εκθειάζανε τον αντιστασιακό αγώνα των αριστερών προσφύγων και άλλα σαράντα πέντε λεπτά καταδικάζανε τα εγκλήματα της… δεξιάς (Με λίγη υπερβολή αλλά το πνεύμα ήταν αυτό)
Και αληθείς υποτιθέμενοι οι ισχυρισμοί των εισηγητών, το ξανατονίζω, και αληθείς υποτιθέμενοι οι ισχυρισμοί των ομιλητών, δεν ήταν οι πρέποντες για ένα τέτοιο συνέδριο.
Για προσφυγικό συνέδριο μιλάμε και όχι για συνέδριο με θέμα «Η πολιτική ιδεολογία των προσφύγων στην περίοδο του Μεσοπολέμου του Εμφυλίου».
Στο κάδρο των οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών και άλλων παραμέτρων της ζωής των προσφύγων, ασφαλώς εμπεριέχεται και η ανάλυση της πολιτικής τους συμπεριφοράς. Υπό τον όρο όμως παρατήρησης, καταγραφής και ερμηνείας των στοιχείων ως φωτογραφίας και όχι ως αυτοτελών ισχυρισμών που ικανοποιούν το εγώ του ομιλητή.
Διότι υπάρχει και η άλλη πλευρά η οποία υπό συνθήκες παρόμοιου συνεδρίου δεν μπορεί να εισακουσθεί. Και αυτό δυστυχώς φαίνεται να το εκμεταλλεύθηκαν οι θαυμαστές των αριστερών προσφύγων.
Εξαίρεση από το πνεύμα των τεσσάρων (4) ομιλητών, αποτέλεσε η εισήγηση του Νίκου Αφεντουλίδη, ο οποίος περιορίσθηκε απολύτως στο αντικείμενο του που ήταν η διοργάνωση βάσης δεδομένων (dada base) για την προσφυγική εγκατάσταση στο Κιλκίς.
Όσον αφορά την «ψυχή» του Συνεδρίου, ιστορικό και συμπατριώτη μας Βλάση Αγτζίδη, είμαι βέβαιος ότι αξιολόγησε τις εισηγήσεις με επιστημονικό πρίσμα. Αν όμως έβλεπε τα πράγματα λίγο πέρα από την επιστήμη, όπως ενδεχομένως να τα είδαν κάποιοι απ’ τους ομιλητές, θα μπορούσε να διακρίνει πίσω τους την σκιά – έστω – του Κώστα Χάρη με τον οποίο τόσο σκληρά για παρόμοιο θέμα αντιδίκησε.
Όχι ότι η ανάπτυξη προσωπικών απόψεων είναι κακό. Αλλά σε ένα Συνέδριο Ενότητας και Αγάπης, όπως αυτό για τους πρόσφυγες δεν έχουν θέση οι εμπάθειες και αυθαίρετες απόψεις. Ερήμην μάλιστα του «κατηγορουμένου».