Η. ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΡΙΖΩΝ, ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
Σε σκουπιδοτηλεοπτική σειρά, κάνοντας ζάπινγκ, τυχαία άκουσα έναν νεαρό εικοσάρη, να απαντάει σε σχετική παρατήρηση συγγενούς του.
«Μα εγώ δεν έχω ρίζες, γιατί δεν είµαι δέντρο».
Μ’ αυτή την απάντηση ο νεαρός νόµισε ότι είναι ανώτερος από το …. δένδρο και του διέφυγε ότι το δένδρο µε τα κλαδιά και τις ρίζες του θα υπάρχει και αύριο, ενώ εκείνος χωρίς ρίζες και κλαδιά θα είναι άνθρωπος µιας χρήσης.
Δε βρεθήκαµε στον κόσµο ουρανόσταλτοι, αλλά επειδή προϋπήρξαν ηµών κάποιοι άλλοι οι οποίοι µας µοιάζανε, ήταν δικοί µας. Άνθρωποι οι οποίοι είχαν τη ιστορία τους, τις παραδόσεις και τον πολιτισµό τους, στοιχεία τα οποία µέσω σειράς γενεών µας έφεραν στις µέρες µας.
Η ιστορία των δικών µας προγόνων, είναι άρρηκτα συνδεδεµένη µε την ιστορία των Τούρκων. Μετά το 1453 και µέχρι την Ανταλλαγή οι άνθρωποι µας δεν ήτανε µόνο υποχρεωµένοι να συµβιώνουν µε τους µουσουλµάνους Τούρκους, αλλά ήταν αναγκασµένοι να πειθαρχούν στις επιταγές της Οσµανικής εξουσίας, αφού αυτή κυβερνούσε στα εδάφη κυριαρχίας της.
Σε µια από τις ραδιοφωνικές µου συνεντεύξεις για τα Ελληνο – τουρκικά, µε τηλεφωνική του παρέµβαση ακροατής διαµαρτυρήθηκε «γιατί ο Παυλίδης µιλάει συνέχεια για τους Τούρκους και δεν ασχολείται µόνο µε τους Πόντιους».
Προφανώς ο ακροατής δεν έχει αντιληφτεί την ουσία του θέµατος. Ποντιακό Ζήτηµα, χωρίς ελληνοτουρκική συσχέτιση (αν θέλετε σύγκρουση) δεν υπάρχει. Η άλλη πλευρά του Ποντιακού Ζητήµατος και µάλιστα η καθοριστική, είναι οι Τούρκοι. Μια συζήτηση για το Ποντιακό που να αφορά µόνο τους Ελληνοπόντιους είναι συζήτηση κενού περιοχοµένου. Λόγια του αέρος.
Το Ποντιακό Ζήτηµα δηλαδή τους εκτοπισµούς, τις εξορίες, τους βασανισµούς, τις κρεµάλες, τους βιασµούς ακόµη και την Ανταλλαγή των πληθυσµών, τα προκάλεσαν οι Τούρκοι. Σήµερα για το τι επισυµβαίνει στον ιστορικό Πόντο υπεύθυνοι είναι οι Τούρκοι.
Πως λοιπόν να µην ερευνάς τις απόψεις τους, πώς να µη λαµβάνεις υπόψη σου τι σκέπτονται, πώς να µη ξέρεις τις προθέσεις, σχέδια και στόχους τους, αφού τον λογαριασµό της ιστορίας (όρα γενοκτονία) οι Ελληνοπόντιοι τον ζητούν από του Τούρκους;
Ο άλλος παίχτης είναι αυτοί και οι Πόντιοι αν θέλουν να νικήσουν, αν θέλουν δηλαδή να δικαιωθεί ιστορικά το Ποντιακό Ζήτηµα, οφείλουν να µελετήσουν τους ισχυρισµούς θέσεις και απόψεις των Τούρκων και να παρακολουθήσουν από κοντά τις τακτικές και στρατηγικές των κινήσεις.
Συντάσσοµαι απολύτως µε τις απόψεις σκεπτόµενων Ποντίων ότι ο Πόντος δεν αρχίζει µε το τιβ –τιβτιβ του κεµεντζέ και τελειώνει µε τον «εθνικό» πυρίχειο.
Πόντος σηµαίνει κυρίως ιστορία, παραδόσεις, γλώσσα, πολιτισµός. Ευτυχώς όχι λίγοι Πόντιοι και µη (ιστορικοί – ερευνητές) έχουν αναφερθεί επισταµένα στις παραπάνω πλευρές του Ποντιακού Ελληνισµού.
Η έγνοια όµως για τα παραπάνω (ιστορία Πόντου, σφαγές, εξορίες, εκτοπισµοί Ποντίων, Ανταλλαγή πληθυσµών, νόστος για τις πατρίδες, κλπ) προϋποθέτει ενδιαφέρον για τις ρίζες. Προϋποθέτει βεβαιότητα αυτογνωσίας. Αν δεν γνωρίζεις ποιος είσαι, φυσικό είναι να αδιαφορείς και για το µέλλον σου.
Ένας Λαός χωρίς ρίζες, είναι ένα ξερό δενδράκι στην έρηµο. Είναι ένα ξερό πλατανόφυλλο που το σέρνει το ρυάκι της θερινής βροχής στην πορεία του.
Μπορεί να φαντάζει απίστευτο, αλλά άκοµψα και άπρεπα απέπεµψα προσωπικά εβδοµηντάχρονο πελάτη από το γραφείο µου, επειδή δεν γνώριζε το όνοµα του παππού του. Τι ρίζες θα µπορούσε να είχε αυτός ο άνθρωπος, όταν 70 χρόνια δεν νοιάστηκε να µάθει πως λέγανε τον παππού του. Τι συνέχεια θα µπορεί να έχει η ράτσα του, αν τα παιδιά και τα εγγόνια του, επιδείξουν την ίδια µε αυτόν αδιαφορία;
Ρίζες, δεν είναι µόνο το γενεαλογικό δένδρο. Τις ρίζες στη ράτσα συναποτελούν η ιστορία της φυλής, η γλώσσα, οι παραδόσεις και ο πολιτισµός της.
Η άγνοια της ρίζας δηλαδή της καταγωγής, καταλείπει κενό στην προσωπικότητα του ανθρώπου. Και δείχνει έλλειψη αυτογνωσίας, τόσο αναγκαίας για την πλήρη συγκρότηση της προσωπικότητάς του.