Σκεφτόσουν  ότι οι μεγάλες αποφάσεις εκτός από τη σκέψη θέλουν και  θάρρος. Πως ο χρόνος δεν σκοτώνεται αλλά σκοτώνει.  Έμαθες από την πανδημία πως ο άνθρωπος τα συνηθίζει όλα. Ακόμη και  να κλείνεται «μέσα» , όπως συνηθίζει  και η γλώσσα στα πιο δυνατά μπαχαρικά. Πως ένα αποκαΐδι αρκεί  για μια κοινωνική φωτιά. Να γιατί  εξαφανίστηκε ξαφνικά η αστυνομία από την «πλατεία». Επειδή η φωνή του λαού είναι πιο δυνατή κι από την οργή του Θεού. Εσύ διαλέγεις, αν  θέλεις να ζεις στο μισόφωτο, στο μισοσκόταδο ή στο απόλυτο φως. 
Θυμήσου ότι στην Ελλάδα του πολιτισμού, στην Αθήνα του Παρθενώνα, το 2015, δεν υπήρχε ούτε ένας στο μέγαρο του πρωθυπουργού να παραδώσει τα κλειδιά  σ’ εκείνον που ανέδειξε νικητή δημοκρατικά η χώρα.  Όλοι τους έφυγαν από εκεί, γεγονός που ουδέποτε άλλοτε συνέβη. Το ‘βαλαν στα πόδια  οι αλαζονικοί  του Χάρβαρντ να μην παραδώσουν τα κλειδιά της χώρας σ’ αυτόν  που κέρδισε τις εκλογές! Πες μου, αδερφέ μου, τώρα, αν αυτό λέγεται πολιτικός πολιτισμός. Αν τέτοιες πράξεις κάνουν περήφανη τη χώρα;
Πες μου, αν τη στάση αυτή, Έλληνά μου,  τη θεωρείς σωστή;  Αν διδάχθηκες κάτι από τα λάθη σου. Αν έμαθες ότι ο πρώτος ένοχος στην πολιτική είναι ο πολίτης. Αυτός επιλέγει τον πολιτικό που θέλει να τον εκπροσωπεί.  Οι καιροί ου μενετοί. Οι κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις, μόνον  θυμηδία φέρνουν. Άλλο τι συμβαίνει σε μια κοινωνία κι άλλο το τι (συγ)καλύπτει η δημοσιογραφία. Η ουσία είναι μία: Δημοκρατία χωρίς την αντικειμενική λειτουργία του Τύπου  δεν μπορεί να σταθεί πουθενά στον κόσμο. Ο Τύπος της Ελλάδας, επί των ημερών μας,  στην συντριπτική του πλειοψηφία μόνο την αλήθεια δεν υπηρετεί!
Τριάντα εφτά ολόκληρα δις άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση, για πρώτη φορά στην Ιστορία, αντί για την καμένη γη όπως συνηθιζόταν.  Το δεσμευμένο ποσό από τον ESM ανέρχεται σε 15,7 δις. Είναι κατατεθειμένο στην Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να εξασφαλίζεται η αποπληρωμή των δανείων, που έκαναν εκείνοι που δεν φέρθηκαν πολιτισμένα  και που δεν παρέδωσαν του Μαξίμου τα κλειδιά . Αν δεν υπήρχε αυτό το "μαξιλάρι" θα πήγαινες, Έλληνά μου,  τώρα με την πανδημία, «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι».
Η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη έχουν αξία, όταν έχεις κάπου να τα χαρίσεις. Σημαντικότερο κι  από μια ευχή είναι το να δώσεις ένα κερί στο παιδί που ζει στο σκοτάδι. Κι όχι να του κόψεις το φως, για να μην μπορεί να συμμετάσχει στην τηλεκπαίδευση, όπως  έγινε πριν λίγο καιρό στη Ροδόπη.
Μέρες σαν και τούτες θυμήσου. Θυμήσου την  αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του «υποκατώτατου». Θυμήσου το κοινωνικό μέρισμα στις γιορτές.  Θυμήσου τα 2,5 εκατομμύρια λαού που απόκτησαν δικαίωμα στην ασφάλιση. Θυμήσου πως τότε δεν «φαγώθηκε» ούτε ένα ευρώ, πως δεν χαρίσθηκαν δάνεια  εκατομμυρίων στα τρωκτικά της χώρας. θυμήσου την έξοδο από τα μνημόνια και ύστερα σκέψου, αν αυτά που ζεις, ήταν αυτά που ήθελες.  
Σκέψου τι κέρδισες και τι έχασες στο πέρασμα των δύο τελευταίων ετών. Ξεχώρισε τις διαφορετικές στιγμές, βάλε τες όλες  στο ζύγι της δικαιοσύνης και συλλογίσου, αν ήταν αυτό που περίμενες. Αν περίμενες τη δωρεά εκατομμυρίων σε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες; Αν περίμενες την απαλλαγή τραπεζιτών από  θαλασσοδάνεια εκατομμυρίων; Αν φανταζόσουν πως εκτός από το νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών, θα νομοθετούσαν και για το «ακαταδίωκτο;»  
Στην πολιτική όπως και οπουδήποτε αλλού δεν μπαίνουν μόνον οι καλοί. Όλοι δεν είναι  πουθενά άγγελοι ή αμαρτωλοί. Από τον κανόνα αυτό δεν εξαιρείται ούτε η πολιτική. Είναι ο μόνος χώρος όπου υπάρχει άσυλο, απ’ όταν καταργήθηκε το πανεπιστημιακό άσυλο και μετά. Αυτό φοβούνταν και φοβούνται και τώρα, γι’ αυτό και έχουν τα πανεπιστήμια κλειστά, ενώ έχουν ανοιχτά τα νηπιαγωγεία. Σκέψου τα αυτά και συλλογίσου. Αν θες να είσαι «Υψιπέτης» ή «Υψιπετής». Πρόσεξε καλά τον τόνο  στη λέξη. Αυτός κάνει τη διαφορά. Η ουσία βρίσκεται στην οξεία. Άλλο το μικρό κι άλλο το οξύ έμφραγμα… για τη χώρα.
Νίκος Κωνσταντινίδης
(Μέλος του Σύριζα Κιλκίς)