Στην κατηγορία αυτή υπάγεται και το νερό που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία δημόσιων κτηριακών δομών, όπως σχολεία, νοσοκομεία, κέντρα υγείας, πυροσβεστικοί κρουνοί, πότισμα πάρκων κ.ά.
Αναρωτιόμαστε: Πώς θα καταπολεμηθεί το «πρόβλημα» της «μη ανταποδοτικότητας» σε αυτές τις περιπτώσεις; Αν οι υπηρεσίες αυτές δεν (έχουν να) πληρώνουν, θα κόβεται η υδροδότηση; Υπενθυμίζουμε εδώ το αυτονόητο. Ότι τα λειτουργικά έξοδα των δημόσιων/δημοτικών υπηρεσιών πρέπει να καλύπτονται αποκλειστικά και μόνο με δημόσια χρηματοδότηση.
«Ξέχασαν» να μας αναφέρουν μια βασική για τα σχέδιά τους λεπτομέρεια. Ότι στις πολλές και διάφορες λειτουργίες τους συμπεριλαμβάνεται και αυτή της διακοπής παροχής νερού από απόσταση. θα υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα τηλε-ελέγχου και τηλε-τιμωρίας όσων δεν (έχουν να) πληρώνουν,
Παραπλήσιες «πρωτοπορίες», «τεχνολογίες αιχμής» (τότε) και «έξυπνες λύσεις» (ιδιωτικοποιήσεις) εφαρμόστηκαν σε πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής πριν 30 περίπου χρόνια και οδήγησαν σε καταστροφικά αποτελέσματα, σχετικά με την ποιότητα/τιμολόγηση του νερού και των παρεχόμενων υπηρεσιών. Κάποιες από τις πόλεις αυτές κατάφεραν, με μακρόχρονους αγώνες (πολιτικούς και πολυδάπανους νομικούς) να επανακτήσουν μέρος του δημόσιου/δημοτικού ελέγχου, ενώ άλλες βρίσκονται σε διαδικασία διεκδίκησης.
Για ποια λοιπόν «πανευρωπαϊκή πρωτιά» μιλάμε; Γι΄αυτή που σε άλλες χώρες δοκιμάστηκε 30 χρόνια πριν και απέτυχε παταγωδώς, σε ό,τι αφορά το δημόσιο/κοινωφελή χαρακτήρα του νερού.
Με μηδέν χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό οι επιχειρήσεις αυτές έχουν πόρους μόνο από τα ανταποδοτικά τέλη, τα οποία ανεβάζουν την τιμή του νερού στα ύψη, ενώ τα λαϊκά νοικοκυριά επιβαρύνονται με μεγάλες χρεώσεις για κάθε υπηρεσία που τους προσφέρεται, αρχικές συνδέσεις, μετατοπίσεις αγωγών, συντήρηση υδρομέτρων , αποχέτευση κ.ά.
Α, μας λένε διαφημιστικά. Οι καταναλωτές με το κινητό μπορούν να παρακολουθούν την ένδειξη του μετρητή τους «σε πραγματικό χρόνο»! Αυτό είναι που απασχολεί τους τελευταίους; Σοβαρά τώρα!
Και αλήθεια έχει ο καταναλωτής το δικαίωμα να αρνηθεί την αντικατάσταση του υπάρχοντος και λειτουργούντος («ανόητου»;) υδρομέτρου του με νέο «έξυπνο»!! (τοποθέτηση μόνο με τη συναίνεση του πολίτη).
Παρακολούθησα την ειδησιογραφία μέσα από τις στήλες των εφημερίδων μας «Ειδήσεις», «Πρωϊνή» και τα βίντεο του Διευθυντή τους Κώστα Τερζενίδη.
Η διοίκηση του Δήμου και οι εκπρόσωποι των παρατάξεων του Δημ. Συμβουλίου (όχι όλοι) ασχολήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά με το εάν είναι νόμιμη η διαδικασία προμήθειας των υδρομέτρων, που πρέπει βέβαια να ελεγχτεί.
Να τους θυμίσουμε λοιπόν (Δήμο και φορομπηχτική επιχείρηση ΔΕΥΑΚ): Το νερό πρέπει να παραμείνει δημόσιο-κοινωνικό αγαθό, ανθρώπινο δικαίωμά του. Η εμπορευματοποίησή είναι έγκλημα κατά του πολιτισμού και της φύσης.
«Μόλις αφήσουμε τους νόμους της παγκοσμιοποιημένης
αγοράς να ρυθμίζουν και το νερό, τότε οι πισίνες των
πλουσίων θα αποκτήσουν υψηλότερη προτεραιότητα από
το νερό για την επιβίωση των φτωχών»
Βαντάνα Σίβα
Ινδή περιβαλλοντική ακτιβίστρια – συγγραφέας
