Οι δυσλειτουργίες – για να το διατυπώσω κομψά- της εσωτερικής αγοράς δεν πρωτοφάνηκαν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρωθυπουργό. Η σύμπτυξη πανίσχυρων καρτέλ σχεδόν σε κάθε τομέα της οικονομίας ταλαιπωρεί την ελληνική οικονομία από δεκαετιών και ελάχιστα έπραξε το πολιτικό προσωπικό της χώρας- τουλάχιστον εκείνο το οποίο διοίκησε την χώρα- για να αντιμετωπίσει τη ληστρική πολιτική των ισχυρών της αγοράς.
Ιδιαίτερα μετά το 1990 όταν επί εποχής πατρός Μητσοτάκη και με τον «αέρα» της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και του ανατολικού μπλοκ, ξηλώθηκαν τα τελευταία αναχώματα ελέγχου της αγοράς με την πρόσχημα της «απελευθέρωσής της» από τους σοσιαλιστικούς αναχρονιστικούς νόμους, όπως διακήρυτταν, η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς απέκτησε χαρακτηριστικά ροντέο.
Με τα καρτέλ να επιβάλλουν το δίκιο του ισχυρού και την κυβερνώσα κάθε φορά πολιτική τάξη ιδεολογικά να ομνύει στην ελεύθερη αγορά και πολιτικά να αρκείται σε φραστικού λεονταρισμούς υπουργών περί πάταξης της αισχροκέρδειας.
Θα θυμάται λοιπόν ο κ. Τσιτουρίδης - υπουργός Γεωργίας ήταν τότε - όταν το καρτέλ γάλακτος συνεδρίαζε στη Λάρισα στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας για να καθορίσει τους λεπτομέρειες ελέγχου της αγοράς σε βάρος παραγωγών και καταναλωτών.
Βουλευτής Κιλκίς ήταν – μαζί με άλλους - όταν μια δεκαετία νωρίτερα αποκαλύπταμε από τις ΕΙΔΗΣΕΙΣ το αισχρό παιχνίδι τριών τεσσάρων εταιρειών σε βάρος εκατοντάδων αγελαδοτρόφων του νομού, οι οποίες εταιρείες εν μια νυκτί εκδίωξαν από την παραγωγή οδηγώντας σε οικονομικό και κοινωνικό αποκλεισμό χιλιάδες Κιλκισιώτες παραγωγούς με πρόφαση το υψηλό μικροβιακό φορτίο. Και αμέσως μετά οι ίδιες εταιρείες ζητούσαν την παρέμβαση της κυβέρνησης στα ευρωπαϊκά όργανα για να μειωθούν τα υψηλά, όπως εκτιμούσαν, όρια μικροβιακού φορτίου!
Και δεν είδαμε κανέναν τότε – βουλευτή Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ - να επιχειρεί να υπερασπιστεί καταναλωτές και παραγωγούς. Αντίθετα κάθε φορά που η εκάστοτε αντιπολίτευση έφερνε στην επιφάνεια τα αποτελέσματα της πολιτικής των καρτέλ στην αγορά - χωρίς βεβαίως να καταδεικνύει τις υπαίτιες εταιρείες - η απάντηση του εκάστοτε υπουργού αποτελούσε έναν ύμνο στο μακαρίτη τον …Άνταμ Σμιθ.
Και η αντίδραση του ερωτώντος βουλευτή ήταν να κοινοποιεί ασχολίαστους τους υπουργικούς ύμνους.
Κατά τα άλλα οι αριστερές ιδεοληψίες οδήγησαν στον γκρεμό την οικονομία της χώρας.
Για να είμαι δίκαιος: Ούτε το σινάφι των δημοσιογράφων - μέσων ενημέρωσης στην πλειοψηφία τους διακρίθηκε στη μάχη κατά των καρτέλ. Εξάλλου τράπεζες, γαλακτοκομικές και εταιρείες τροφίμων ήταν ανέκαθεν από τους πλέον διαφημιζόμενους πελάτες τηλεοράσεων εφημερίδων και ραδιοφώνων.
Να αναφέρω όσα πάθη επισώρευσε στους καταθέτες το τραπεζικό καρτέλ; Με την πολλαπλάσια σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ απόσταση των επιτοκίων δανεισμού από τα αντίστοιχα της κατάθεσης;
Οι μνήμονες αναγνώστες γνωρίζουν ότι από μακρού χρόνου στηλιτεύω σε κάθε ευκαιρία τις παθογένειες της εσωτερικής αγοράς όπου κανοναρχούν τα καρτέλ σε βάρος παραγωγών και καταναλωτών. Και ελπίζω ότι κάποτε σε αυτήν την χώρα το πολιτικό σώμα θα γεννήσει πολιτικούς που θα έχουν το κουράγιο να αντιπαρατεθούν με τους ισχυρούς της αγοράς όταν η «μπάλα καίει». Έτσι ώστε να μην χρειάζεται κάθε φορά να μετράμε απλώς πόσες φορές είναι ακριβότερο στη Ελλάδα το γάλα από τη λοιπή Εσπερία.
Ούτε να ανακαλύπτουμε την Αμερική κατόπιν εορτής.
