Το να είσαι υπουργός ή βουλευτής σε οποιοδήποτε κόμμα και να λες εγώ κρίνω κι εγώ αποφασίζω για το τι θα κάνω, λειτουργείς περιφρονητικά κι απαξιωτικά απέναντι σ' αυτούς που εκπροσωπείς, όπως τα αυταρχικά καθεστώτα.
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η πολιτική είναι ένα από τα πιο κερδοφόρα και προσοδοφόρα επαγγέλματα, γεγονός που την καθιστά περισσότερο ελκυστική από κάθε άλλη ενασχόληση. Και με δεδομένη την ανέχεια και την οικονομική κρίση που υπάρχει στη χώρα, είναι πολλοί αυτοί που αναζητούν καταφύγιο και τροφή στην πολιτική, είτε ως βουλευτές, είτε ως στελέχη, σε κρατικά ή πολιτικά γραφεία. Και ειδικά όσοι απέτυχαν με ό,τι ασχολήθηκαν και βρήκαν στην πολιτική διέξοδο.
Κάποιοι με μηδαμινή έως κι ελάχιστη εμπειρία από επαγγελματική ζωή. Κάποιοι, που πριν από τη βάση γνώρισαν την κορυφή και την επάρκεια πριν από την ανέχεια. Που έγιναν εξουσία προτού μάθουν τι σημαίνει κοινωνία και τι εργασία!
Κάποιοι που δεν προσκομίζουν στην πολιτική καμία εμπειρία. Και που πριν ανδρωθούν στελέχωσαν διοικητικά συμβούλια, άσχετα με την ικανότητά τους, μόνο και μόνο γιατί υπήρξαν «στελέχη» σε κυβερνητικό κόμμα.
Ναι, πιστεύω στα πολιτικά νιάτα, όπως πιστεύω και στην άνοιξη, γιατί είναι εποχή αναγεννητική. Πιστεύω όμως στα ηθικά, τα "επαναστατικά" νιάτα. Στα πολιτικά νιάτα που έχουν αγωγή, παιδεία και ευαισθησία και τρέφουν σεβασμό στον άνθρωπο. Στα νιάτα που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως προσφορά κι όχι ως εφαλτήριο για προσωπικό όφελος.
Ναι, πιστεύω στα νιάτα. Αλλά στα νιάτα που αγωνίζονται για το καλό και το δίκαιο. Που έχουν μόρφωση, πτυχία και μεταπτυχιακά, αλλά κάνουν και την οποιαδήποτε δουλειά, από του ταξιτζή ως του ντελιβερά, για να βοηθήσουν το σπίτι τους, που με τη σημερινή κυβέρνηση κινδυνεύουν να το χάσουν.
Ναι, πιστεύω στα πολιτικά νιάτα. Αλλά πιο πολύ τιμώ αυτά που ίδρωσαν και μόχθησαν στη ζωή. Που με το ήθος και τη συμπεριφορά τους δίνουν αξία στην πολιτική, που ως ένα βαθμό έχει εκφυλιστεί στην εποχή μας, με όλα τα τυχάρπαστα στοιχεία που έχουν παρεισφρήσει σ' αυτήν.
Δεν λέω ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια. Βεβαίως και υπάρχει μεταξύ τους ιδεολογική διαφορά. Ούτε πιστεύω ότι οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους, όταν τους χαρακτηρίζει ακριβώς η ίδια συμπεριφορά, είτε είναι με τη δεξιά είτε με την αριστερά.
Κανείς δεν μπαίνει στην πολιτική με διαδικασίες ΑΣΕΠ. Οι προσωπικοί αντίπαλοι στον πολιτικό στίβο βρίσκονται ενίοτε κι εντός των τειχών. Ιδιαίτερα όπου η θέση του βουλευτή είναι μία και την διεκδικούν δύο τρεις ή και περισσότεροι....
Είναι αλήθεια πως όσο η αριστερά ήταν μικρή και δεν έβγαζε βουλευτή σ' έναν νομό τα μέλη της ήταν αγαπημένα μεταξύ τους. Τώρα που έγινε μεγάλη τα πράγματα άλλαξαν και σ' αυτήν. Η συντροφικότητα έχει ηττηθεί από την εσωκομματική αντιπαλότητα, στο βωμό της διεκδίκησης του βουλευτικού θώκου. Και βεβαίως ως ένα βαθμό η «σύγκρουση» είναι θεμιτή, αρκεί μόνο να διέπεται από πολιτικά και πολιτισμικά στοιχεία κόσμια, σε λόγο και συμπεριφορά.
Άλλωστε η πολιτική και ο πολιτισμός είναι έννοιες αλληλένδετες. Αυτό πρέπει να το κτατά το κάθε κόμμα ψηλά. Κι αν θέλει η αριστερά να γίνει κυβέρνηση ξανά να τηρεί πιστά την προτροπή του Ρίτσου: «και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά..». Από την προτροπή αυτή δεν εξαιρούνται ούτε οι μικροί ούτε και οι μεγάλοι. Διότι όποιος θέλει να αλλάξει την κοινωνία προς το καλύτερο, οφείλει πρώτα να αλλάξει ο ίδιος. Το μυρμήγκι δεν μιλά, αλλά τα δείχνει όλα με τη δουλειά του.
