H πολιτική εκτός από ιδεολογία είναι και συμπεριφορά και νοοτροπία. Είναι ο καθημερινός τρόπος ζωής που ξεπερνά ιδεολογίες, θρησκείες και θεωρίες. Όπως είμαι αντίθετος με την πολιτική που ιδιωτικοποιεί το νερό, είμαι αντίθετος και με την πολιτική, που έχει μετατραπεί σε φέουδο μερικών γνωστών οικογενειών στο πανελλήνιο.
Χαίρομαι που η αριστερά ανανεώνεται ηλικιακά, με 25χρονα παιδιά, σαν την Βουτυράκου, που κατέκτησε την πρώτη θέση στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό στη Ρομποτική. Χαίρομαι που ως ως υποψήφιοι βουλευτές θέτουν την συναγωνιστικότητα πάνω από την ανταγωνιστικότητα, καθώς έτσι ισχυροποιείται η συνοχή και η δυναμική του κόμματος.
Χαίρομαι γενικά για όλα τα νέα παιδιά της Ελλάδας, που πρωτεύουν στις επιστήμες, σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν και θλίβομαι πολύ που ξενιτεύονται, γιατί αδειάζει η χώρα από τα πιο καλά μυαλά της.
Ο άνθρωπος πονάει για ιδέες και αγαθά στα οποία έχει αφιερώσει τη ζωή του. Οι παππούδες μας, όσοι πήραν μέρος στην Αντίσταση έθεσαν πάνω από το προσωπικό τους όφελος το πατριωτικό. Πολέμησαν μαζί τον κοινό εχθρό κι έσωσαν από τον φασισμο την Ελλάδα.
Τη διαφορά σε ποσοστά στις εκλογές την κάνουν πολλοί. Η ψήφος του καθενός έχει ίδια αριθμητική αξία, είτε αυτός είναι σοφός είτε παλαβός, είτε είναι γέρος είτε νέος. Η ευφυΐα δεν έχει σχέση με την ηλικία. Υπάρχουν νέοι με μυαλά παλιά και ηλικιωμένοι με νεανικά, αν τα δουλεύουν. Υπάρχουν όμως και πολλοί νέοι, που από νωρίς έχουν δοκιμαστεί στη ζωή κι έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη εμπειρία από ό,τι κάποιοι αδρανείς ηλικιωμένοι, καθώς η εμπειρία και η ηλικία δεν συμβαδίζουν πάντα μαζί!
Στη σύγχρονη ελληνική ιστορία υπήρξαν εμβληματικοί «γεροπλάτανοι», που η εξορία δεν λύγισε το αδάμαστο πνεύμα τους ποτέ, όπως υπήρξαν και ποώδη ανθρωποειδή, ίδια με τα σαπρόφυτα. Συνεπώς κάθε ηλικιακός διαχωρισμός είναι άδικος και ρατσιστικός, όπως και ο φυλετικός. Κάθε άνθρωπος κρίνεται από την πορεία του. Από τις ανηφόρες και τις κατηφόρες που έχει διαβεί στη ζωή του.
Όταν κάποιος μπαίνει από τα νεανικά του χρόνια στη βουλή κι αποκτά, με βάση τη βουλευτική του ιδιότητα, υβριδικό αμάξι πολυτελείας, αστυνομικό για τη σωματική του προστασία, υψηλό μισθό, ασυλία, εξουσία, πολιτικά γραφεία, τηλέφωνα και προσωπικό, δεν είναι και ό,τι το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για τη δική του ηλικία. Για την πιο αδικημένη γενιά μεταπολιτευτικά.
Το να γίνει ένας πορφυρογέννητος βουλευτής, χωρίς ποτέ του να έχει εργαστεί, χωρίς ποτέ του να έχει αισθανθεί την απειλή της απόλυσης ή να έχει νιώσει τον πρωινό ξύπνημα του ρολογιού και χωρίς να έχει κοπιάσει για κάτι, θεωρώ δεν προσφέρει καμία σημαντική εμπειρία στη βουλή, ειδικά όταν γίνεται αυτό «κληρονομικώ δικαίω».
Το να μιλά κανείς για κοινωνική αδικία, αλλά να μην την έχει βιώσει ποτέ του, το να μιλά για ανισότητα, αλλά να μην την έχει νιώσει ποτέ του, γιατί κατάγεται από μεγάλο πολιτικό τζάκι, από παππού έως εγγονό, μοιάζει τότε η πολιτική του πραγματικότητα ίδια με τη σχέση που έχει ο ήλιος με τα μεσάνυχτα. Κι "εδώ" δεν βοηθούν ούτε τα «σκονάκια». Η πιο μεγάλη απειλή για τη δημοκρατία-έλεγε ο Πάλμε- είναι ο εγωισμός, γιατί θέτει το «θέλω» του ενός πάνω από τα «θέλω» των πολλών. Όπου κι όταν όμως εφαρμόζεται η Λουδοβίκεια αρχή, «το κράτος είμαι εγώ», ακρωτηριάζεται η δημοκρατία.
Τα μεγαλύτερα κακά στην Ελλάδα τα έκανε η βασιλεία και μετά η οικογενειοκρατία. Το ρητό «η ισχύς εν τη ενώσει» παραμένει μεγάλο ζητούμενο της εποχής μας για το χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Κανένας κούκος δεν φέρνει από μόνος την άνοιξη. Η 21η του Μάη είναι η μέρα της μάχης των μαχών για την αλλαγή της ζωής των πολλών. Από τη μάχη αυτή δεν πρέπει να λείψει κανείς.
