Αναρωτηθήκαμε άραγε πού κατευθύνονται ΤΩΡΑ (και χθες και προχθές) τα επικίνδυνα και τοξικά απόβλητα που «παράγονται» στο Κιλκίς; Διότι αν δεν αναρωτηθήκαμε απλώς στρουθοκαμηλίζουμε.
Πόσο λογικό και ειλικρινές είναι να διαρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για μέλλουσα να συμβεί καταστροφή του περιβάλλοντος και να μην αναρωτηθούμε ποιον ρυπαίνουν τώρα ανεπεξέργαστα τα εν λόγω απόβλητα;
Να λύσουμε την απορία: : Αφού δεν υπάρχει μονάδα επεξεργασίας και αδρανοποίησής τους τα απόβλητα απλώς θάβονται .
Και τώρα η ερώτηση κρίσεως: Ποιος προστατεύει και κήδεται του περιβάλλοντος;
Εκείνος που προωθεί μια μονάδα επεξεργασίας τους με όλες τις εγγυήσεις που μπορεί να παράσχει η επιστήμη και η προβληματική, είναι αλήθεια, λειτουργία των ελεγκτικών αρχών;
Ή εκείνος που με την αρνητική στάση του ουσιαστικά ευλογεί και διαιωνίζει το υφιστάμενο καθεστώς αδράνειας; Και ανεπεξέργαστης ταφής των εν λόγω επικίνδυνων αποβλήτων;
Η θέση «όχι δίπλα σε κατοικημένες περιοχές» παραβλέπει ηθελημένα ή μη την αδυναμία υπόδειξης μιας θέσης που θα είναι αποδεκτή από το κοινωνικό σύνολο σε ένα κλίμα γενικευμένης αμφισβήτησης. Μια θέση - ένα οικόπεδο όπου θα είναι ευχερής η άσκηση του έργου μιας παρόμοιας μονάδας.
Εκτός αν πιστεύει ότι μπορούν να λειτουργήσουν παρόμοια επικίνδυνα, όπως εκτιμά, εργοστάσια σε κορυφές βουνών- ποιον θα ρυπάνουν άραγε τότε αν όχι τον αέρα που αναπνέουμε; ή σε χαράδρες απόμακρες - τι θα απογίνουν άραγε τα υπόγεια νερά από τα οποία αντλούμε πόσιμο νερό άπαντες;
Ίσως είναι ανάγκη να μάθουμε ότι σε κάθε ΟΧΙ πρέπει να αντιστοιχεί και ένα ΝΑΙ. Εν προκειμένω: ΟΧΙ στην ΒΙΠΕ . Αλλά ΝΑΙ πού;
Ενοχλεί το παράδειγμα του εν λόγω εργοστασίου; Ας περιδιαβούμε σε άλλες προβληματικές πτυχές της δημόσιας συμπεριφοράς μας.
Τι είδους φιλοπεριβαλλοντική προσέγγιση είναι αυτή που ξεσηκώνει τον κόσμο σε απολύτως ήπιες μορφές δράσης ή σε επενδύσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας; Τα φωτοβολταϊκά ενοχλούν, η παραγωγή ενέργειας από βιομάζα εξοργίζει, με τα αιολικά πάρκα επαναστατούμε, με μικρά υδροηλεκτρικά διαδηλώνουμε...
Ψάχνει κάποιος επενδυτής να χρησιμοποιήσει για την παραγωγή οπτικών ινών τον χαλαζία - την άμμο διάολε- και ξιφουλκούμε οι αυτόκλητοι φίλοι του Περιβάλλοντος.
Η παρακμή στο απόγειό της.
Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε κατάματα την αλήθεια. Ή μάλλον την εποχή μας και τις ανάγκες της.
Για να ξεφύγουμε από κωμικές μεν καταστροφικές δε παθογένειες. Να χρειαζόμαστε δρόμο να μας συνδέσει με τη Θεσσαλονίκη, να υπάρχουν τα χρήματα, και να κολλάει εδώ και τέσσερα χρόνια το έργο επειδή δεν μπορούμε να βρούμε …χώμα! (Προσθέστε όσα θαυμαστικά θέλετε, αν και δεν είναι ο μοναδικός λόγος που το εν λόγω σίριαλ κλείνει ζωή ακριβώς 11 χρόνων σε τρεις μήνες. Από τότε που εγκαταστάθηκε ο εργολάβος, τον Μάιο του 2011)
Διότι κάθε φορά που θα χρειαστεί να χωροθετηθεί ένα λατομείο αδρανών υλικών (ή όποιο τέλος πάντων ορυχείο υλικών χρήσιμων στην κατασκευή δρόμων) θα ξεσηκώνεται κάθε …πουγαλεμένος ημέτερος τοπικός παράγων ή φίλος του περιβάλλοντος ή εραστής των αρχαιολογικών χώρων ή ιδαλγός των νυχτερίδων ή αυτοσχέδιος γεωλόγος με μάστερ στα υπόγεια ύδατα ή αυτόκλητος ιατρός με ειδικότητα στους καρκίνους ή …
Και θα επιχειρεί την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης ως λαϊκός αγωνιστής. Δήθεν τη προόδου. Και κατ’ ουσίαν της συντήρησης, ενός παρόντος όχι ιδιαίτερα τιμητικού για το περιβάλλον.
Με τους περισσότερους εξ ημών να χειροκροτούμε άκριτα.
Υ.Γ.: Χρηστική πληροφορία προς όσους δεν κοιμούνται από την αγωνία μήπως και καταστραφεί το περιβάλλον από τη μέλλουσα λειτουργία εργοστασίου επεξεργασίας αποβλήτων στις παρυφές της ΒΙΠΕ Κιλκίς.
Η λυματολάσπη των βιολογικού καθαρισμού της ΒΙΠΕ και γενικώς όλα τα απόβλητα που δεν μπορούν να αποτεθούν στον ΧΥΤΑ Κιλκίς, ως επικίνδυνα, ΤΩΡΑ (και χθες και προχθες) θάβονται σε παρακείμενη έκταση του ΧΥΤΑ Κιλκίς. Για δε την προστασία του περιβάλλοντος, των υπόγειων νερών κ.ο.κ. απλώς μετά το θάψιμο αναπέμπεται δέηση προς τον Πανάγαθο αν ευκαιρεί να μας προστατεύσει από την συλλογική μας αβελτηρία .