Παρασκευή, 1 Νοεμβρίου 2024, 10:39:28 πμ
Πέμπτη, 27 Ιουνίου 2024 17:18

Οι δημόσιοι χώροι ανήκουν στους κιλκισιώτες, που δικαιούνται χώρους στάθμευσης

Του Κώστα Τερζενίδη.

Οι χώροι στάθμευσης δεν αποτελούσαν και δεν αποτελούν το σοβαρό πρόβλημα της πόλης του Κιλκίς. Σίγουρα όμως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα με κάποιες παρεμβάσεις στο κέντρο της πόλης.

Το πρόβλημα στάθμευσης περιορίζεται σε μια μικρή ακτίνα στο κέντρο της πόλης, κυρίως τις ώρες αιχμής, 11 το πρωί με 1 το μεσημέρι και περισσότερο το Σάββατο, με τη λειτουργία της μεγάλης λαϊκής αγοράς, στο μικρό μας το Κιλκίς.

 

Οι αποστάσεις για όσους επισκέπτονται την πόλη για το εμπορικό της κέντρο δεν είναι πολύ μεγάλες. Και τα πράγματα θα ήταν ακόμη καλύτερα αν περιορίζονταν η κακή συνήθεια, να μετακινούνται με το αυτοκίνητο οι κάτοικοι της πόλης ακόμη και για μικρές αποστάσεις. Ακόμη, αν έβαζε τάξη ο δήμος στις αυθαιρεσίες επαγγελματιών μέσα στο κέντρο της πόλης, που βρίσκουν χίλιους τρόπους για να δεσμεύσουν το χώρο μπροστά στο κατάστημά τους, για να μην μιλήσουμε για τις αυθαιρεσίες επί των πεζοδρομίων.

Όλοι οι διοικούντες, διαχρονικά, λογαριάζουν το «πολιτικό κόστος» αν υποχρεώσουν τους 15-20 «εξυπνάκηδες» να λειτουργήσουν νόμιμα και συνετά. Δεν λογαριάζουν όμως το «πολιτικό όφελος» που θα έχουν και την επιβράβευση από τους δημότες αν επιβάλουν τη σωστή και χρηστή λειτουργία της αγοράς. Εξ άλλου, υπάρχουν και όλοι οι άλλοι επαγγελματίες, που δεν παρανομούν, που δεν αυθαιρετούν σε βάρος των πολιτών, αλλά που στο τέλος θεωρούνται «ηλίθιοι»! Είναι όλοι αυτοί που δεν τοποθετούν κώνους, γλάστρες, καρέκλες, παλιά μηχανάκια και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε, προκειμένου να «δεσμεύσουν» μια θέση πάρκινγκ.

Τάξη στην αγορά, πάταξη κάθε πονηρής παρανομίας από «εξυπνάκηδες», κάθε αυθαιρεσίας, σεβασμός στους δημότες και στους νομοταγείς επαγγελματίες, είναι η πολιτική που οφείλει να τηρεί και να εφαρμόζει ο Δήμος και η Αστυνομία. Και είναι καιρός να επιβληθούν πρόστιμα. Γιατί ο Έλληνας το… θέλει το πρόστιμό του!

Όμως -στην Ελλάδα πάντα υπάρχει ένα «όμως» ή ένα «αλλά»- υπάρχουν δυο χώροι που ο Δήμος Κιλκίς οφείλει να τους ανοίξει άμεσα και με τον απαραίτητο ελληνικό τσαμπουκά. Είναι δυο χώροι στην καρδιά του εμπορικού κέντρου του Κιλκίς, που μέχρι πρόσφατα λειτουργούσαν ως πάρκινγκ, αλλά «σφραγίστηκαν» γιατί ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο!

Να το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξ αρχής: Οι χώροι δεν ανήκουν στο δημόσιο, ανήκουν στους κιλκισιώτες και οι κιλκισιώτες δικαιούνται ελεύθερους χώρους στάθμευσης.

Ο πρώτος ελεύθερος οικοπεδικός χώρος βρίσκεται απέναντι από την Λέσχη Αξιωματικών. Πιο κέντρο δεν γίνεται. Ο χώρος δόθηκε για ένα μικρό διάστημα σε ιδιώτη για τη λειτουργία πάρκινγκ, αλλά εδώ κι ένα χρόνο που ο επιχειρηματίας αποχώρησε, παραμένει ανενεργός και περιφραγμένος! Αν ο δήμος δεν μπορεί να διεκδικήσει τη χρήση του, τότε μπορεί να προχωρήσει στην ενοικίασή του και να αποδώσει στους κιλκισιώτες και στους επισκέπτες της πόλης έναν χώρο ελεύθερου πάρκινγκ.

Ο δεύτερος μεγάλος χώρος που είναι στο κέντρο της πόλης και λειτουργούσε για πολλά χρόνια ως ελεύθερο πάρκινγκ, βρίσκεται πίσω από τις Δίδυμες Καπναποθήκες. Ο οποίος ξαφνικά έκλεισε με μια αστεία περίφραξη, γιατί -λέει- τα εγκαταλελειμμένα από το δημόσιο κτήρια είναι επικίνδυνα. Και αντί να προστατευθεί μια μικρή ζώνη γύρω από τα κτήρια, βρέθηκε η εύκολη λύση: έκλεισαν τον τεράστιο ελεύθερο χώρο που υπάρχει και που λειτουργούσε ως πάρκινγκ. Εάν το κτήριο είναι επικίνδυνο οφείλει το δημόσιο να το αναπαλαιώσει. Γιατί, τότε θα έπρεπε να κλείσει και την Βενιζέλου και την Ούλοφ Πάλμε. Δεν μπορεί το κτήριο να είναι επικίνδυνο μόνο από την πίσω του πλευρά και όχι στους πλευρικούς δρόμους, όπου και τα πεζοδρόμια λειτουργούν και τα αυτοκίνητα παρκάρουν, σε απόσταση τριών μέτρων από το (επικίνδυνο) κτήριο!

Εάν θεωρήσουμε δεδομένο, ότι οι κιλκισιώτες δικαιούνται ελεύθερους χώρους στάθμευσης, τότε μπορούν να βρεθούν λύσεις, που θα βελτιώσουν την εικόνα της πόλης και την καθημερινότητα των πολιτών και των επισκεπτών της. Ας το τολμήσει η Δημοτική Αρχή. Θα βγουν κερδισμένοι οι δημότες της, αλλά πολιτικά και η ίδια.