Βλέπει στα χωριά και στις πόλεις πιθήκους να περιφέρονται μεμονωμένα ή σε παρέες μιλώντας μια γλώσσα που κατάφερε να την αποκωδικοποιήσει. Βλέπει σε ένα σχολείο τα πιθηκάκια-μαθητές να ακούν τον πιθηκοδάσκαλό τους στο μάθημα της ιστορίας να τους μιλά για την πυρηνική καταστροφή που έγινε στον πλανήτη μας το μακρινό 2022 εξαιτίας ενός πολέμου σε μια γωνιά του πλανήτη που εξελίχθηκε σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα πάντα. Λίγα όντα επιβίωσαν και κάποιες εκατοντάδες χρόνια μετά, οι πίθηκοι ήταν αυτοί που εξέλιξαν την νοημοσύνη τους και κυριάρχησαν βαθμιαία στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Βλέπει ο Τζιμ τους πιθήκους να χρησιμοποιούν τους ανθρώπους όπως οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα υπόλοιπα ζώα για χιλιάδες χρόνια παλαιότερα.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι και ράτσες ανθρώπων. Οι δύο βασικές κατηγορίες είναι οι εξημερωμένοι και οι μη εξημερωμένοι άνθρωποι που τους ονομάζουν αγριάνθρωπους. Τους εξημερωμένους τους χρησιμοποιούν οι πίθηκοι σε διάφορες χρήσεις. Τους πιο σωματώδεις τους χρησιμοποιούν για να μεταφέρουν βαριά οχήματα χτυπώντας τους με το μαστίγιο. Τους πιο γρήγορους τους καβαλικεύουν για να κάνουν περιπάτους και τους μαστιγώνουν για να τρέχουν. Κάποια ράτσα ανθρώπων την εκτρέφουν για φαγητό. Τα άτομα της ράτσας αυτής οδηγούνται κατά χιλιάδες στα σφαγεία για να γίνουν μπριζόλες, παϊδάκια, πανσέτες, σουβλάκια, μπιφτέκια και άλλα τερψιλαρύγγια στα πιάτα των μερακλήδων πιθήκων.
Υπάρχει και μία ράτσα που είναι οι άνθρωποι συνοδείας που οι πίθηκοι τους έχουν στα σπίτια τους για παρέα. Αυτοί περνάνε καλά σε σχέση με τις άλλες ράτσες. Τους ταΐζουν ειδικές τροφές και τους βγάζουν βόλτα κρατώντας του από το λουρί τους.
Βλέπει ο Τζιμ τον μπαμπά πίθηκο με την μαμά πιθηκίνα και τα πιθηκάκια τους να επισκέπτονται τον ανθρωπολογικό κήπο. Εκεί τα πιθηκάκια διασκεδάζουν με τα ανθρωπάκια μέσα στις κλούβες που κάνουν διάφορα σκέρτσα. Τα πιθηκάκια πετούν φιστίκια στα ανθρωπάκια που κάνουν σάλτα για να τα πιάσουν και το γέλιο πάει σύννεφο.
Οι μη εξημερωμένοι άνθρωποι ζουν στα δάση και στα όρη, άλλοι σε ομάδες και άλλοι μοναχικά. Κάνουν επιδρομές στους οικισμούς των πιθήκων για εξεύρεση τροφής και οι πίθηκοι τους σκοτώνουν με τα όπλα τους ή στήνουν δόκανα και διαφόρων ειδών παγίδες για να τους πιάσουν ζωντανούς και να τους σκοτώσουν.
Βλέπει ο Τζιμ τους πιθήκους σε κάποια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου να τηρούν ένα περίεργο θρησκευτικό τους έθιμο. Σουβλίζουν και ψήνουν στα κάρβουνα μια συγκεκριμένη ράτσα ανθρώπων που έχει πεντανόστιμο κρέας. Όταν ολοκληρώνεται το ψήσιμο βλέπει τους πιθήκους να τραγανίζουν την ροδοκοκκινισμένη πέτσα και στη συνέχεια να τρωγοπίνουν και να διασκεδάζουν.
Βλέπει ο Τζιμ Ρόμπερτς πιθήκους κυνηγούς να κυνηγούν με τα όπλα τους αγριάνθρωπους που το κρέας τους είναι νοστιμότερο από των εξημερωμένων. Βλέπει τους κυνηγούς να εντοπίζουν κάποιο ανθρωπάκι ξεμοναχιασμένο από τη μάνα του. Το πυροβολούν κι εκείνο τραυματισμένο τρέχει έντρομο για να σωθεί. Το αντιλαμβάνεται η μάνα του και τρέχει να προστατέψει το παιδάκι της. Δεν προλαβαίνει. Οι κυνηγοί με διαδοχικούς πυροβολισμούς το σκοτώνουν. Βγάζει μια άναρθρη θρηνητική στριγκλιά η μάνα άνθρωπος. Την πυροβολούν κι αυτήν οι κυνηγοί. Κάνει ζουμ στο πρόσωπο της μάνας ο Τζιμ Ρόμπερτς και βλέπει ένα δάκρυ να αργοκυλάει στο μάγουλό της την ώρα που ξεψυχάει
Διάφοροι φιλοανθρωπικοί σύλλογοι πιθήκων μάχονται για τα δικαιώματα των ανθρώπων συνοδείας χωρίς να ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα των μη εξημερωμένων ανθρώπων που τα κατακρεουργούν οι πιθηκοκυνηγοί αλλά και για τα δικαιώματα των εξημερωμένων ανθρώπων που υποφέρουν τα πάνδεινα.
Βλέπει έκπληκτος ο Τζιμ Ρόμπερτς…και τι δεν βλέπει…
Φίλοι μου, όλα αυτά που διαβάσατε παραπάνω είναι βέβαια προϊόν μυθοπλασίας με θέμα δανεισμένο από την ξένη κινηματογραφική ταινία ‘’Ο πλανήτης των πιθήκων’’ (Planet of the Apes). Στο άκουσμα της λέξης ‘’Κατοχή’’ όλοι μας σκεφτόμαστε την περίοδο 1941-44 της γερμανικής κατοχής στην πατρίδα μας αλλά και στην κάθε στρατιωτική κατοχή ενός κράτους από κάποιο άλλο κράτος-εισβολέα με όλα τα φρικτά επακόλουθα σε βάρος των κατεχομένων. Σκεφτήκατε ποτέ ότι εδώ και χιλιάδες χρόνια το θηλαστικό που λέγεται άνθρωπος επέβαλε με τη δύναμη των όπλων μια τρομακτική και βάρβαρη κατοχή σε βάρος όλων των υπόλοιπων ζωντανών οργανισμών του πλανήτη μας; Και όλα αυτά πασπαλισμένα μέσα στους αιώνες με φιλοσοφικές θεωρίες, με θρησκείες της αγάπης, με πολιτικά συστήματα και κυρίως με μπόλικη υποκρισία.
Και τι θα μπορούσε να γίνει; θα αναρωτηθεί κάποιος. Δεν ξέρω, απλώς έγραψα το κείμενο αυτό για να αποτελέσει τροφή για σκέψη και προβληματισμό.