Το πρώτο όχι ο λαός μας το είπε τον Οκτώβρη του 1940 στα βουνά της Αλβανίας, στις φασιστικές λεγεώνες του Μουσολίνι.
Το δεύτερο όχι το είπε συνεχίζοντας τον αγώνα ενάντια στους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ της Αντίστασης, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, τα παλικάρια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, τα εκατομμύρια των πατριωτών του λαού μας που θυσιάστηκαν και με επιμονή και συνέπεια πάλεψαν ως την ύστατη ώρα που διώχτηκαν οι εισβολείς περίμεναν με λαχτάρα, γεμάτη ελπίδα τη μέρα της ολοκληρωμένης εθνικής λευτεριάς. περίμεναν να πραγματοποιηθούν όλα-όσα συμφωνήθηκαν με την Συνθήκη του Λιβάνου. Να παραπεμφθούν σε δίκη οι δοσίλογοι, να ξεκαθαριστεί η αστυνομία, η ασφάλεια, το δικαστικό σώμα. Να διαλυθεί η Χωροφυλακή που είχε που είχε μπει στην υπηρεσία των κατακτητών. Όμως οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους - οι αντιδραστικές δυνάμεις - φοβόντουσαν ακριβώς την ομαλή δημοκρατική λύση.
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Τσώρτσιλ που έδινε την κατεύθυνση: "Είμαι εις θέσιν να βεβαιώσω την Βουλήν ότι εν μέσω της ανεμοζάλης προχωρούμε μετά κόπου. Αλλά δεν προχωρούμε χωρίς σχέδιον". Και το σχέδιο αυτό ήταν ο Δεκέμβρης, μια ψυχρά υπολογισμένη σκευωρία και πλεκτάνη για να αφοπλιστεί ο λαός - ό,τι κι αν θα στοίχιζε αυτό σε αίμα λαϊκό - και να παραδοθεί άοπλος (…)
Σήμερα, στη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ένοπλη Αγγλική επέμβαση, ο Δεκέμβρης του 1944 συνεχίζει να στέλνει ολοζώντανο το μήνυμα που έστελνε το συγκλονιστικό αξέχαστο πανό, που κρατούσαν οι κοπέλες του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ στην κηδεία των δολοφονημένων στο συλλαλητήριο της Κυριακής 3 Δεκέμβρη. "Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα".
(με βάση άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου)
Ο Βορίδης, η Δημοκρατία και Ελευθερία
Πως το είπε ο κ. Βορίδης; «Είμαστε η Δεξιά που νίκησε τους κομμουνιστές για να έχουμε Ελευθερία και δημοκρατία».
Ναι, Ελευθερία για να λυμαίνεται το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο τον πλούτο της χώρας και να εκμεταλλεύεται άγρια τους εργαζόμενους για να αυξάνει τα κέρδη του και Δημοκρατία μέχρι εκεί που δεν κινδυνεύει η εξουσία των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων.
- Αλήθεια, πόσο ελεύθεροι είναι οι άνθρωποι όταν δεν έχουν δικαίωμα στην εργασία, δεν έχουν δουλειά και εισόδημα για να ζουν με αξιοπρέπεια;
- Πόσο ελεύθεροι είναι όσοι εργάζονται με μερική απασχόληση, με ανασφάλιστη εργασία; Όταν έχουν να πληρωθούν μήνες;
- Πόσο ελεύθεροι είναι όταν, ενώ οι επιχειρηματίες έχουν τις επαγγελματικές τους ενώσεις, οι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα να συνδικαλίζονται και όταν το κάνουν και διεκδικούν απολύονται;
- Τι λογής ελευθερία είναι να μην έχεις δικαίωμα στην δωρεάν, ισότιμη και σωστή Παιδεία; Που οι γονείς από την πρώτη ημέρα του εκπαιδευτικού βίου των παιδιών τους έχουν το χέρι στην τσέπη και δίνουν μια ολόκληρη περιουσία μέχρι το τέλος των σπουδών τους;
- Τι λογής ελευθερία είναι να μην έχεις δικαίωμα στη δωρεάν και υψηλού επιπέδου Υγεία;
- Πόσο ελεύθεροι είναι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι όταν τους πετσοκόβουν αυθαίρετα τους μισθούς και τους αφαιρούν παροχές, δικαιώματα και κατακτήσεις;
Και επειδή όλοι οι υπερασπιστές΄-απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος συκοφαντούν-λασπολογούν την Σοβιετική ένωση, τον σοσιαλισμό που γνώρισε ο κόσμος στον 20ο αιώνα (για πλυντήριο των συνειδήσεών τους), όλα τα παραπάνω ήταν δεδομένα και ακόμη η κοινωνική πρόνοια, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός, ενώ οι τιμές των βασικών ειδών κατανάλωσης, των κοινωνικών αγαθών (ρεύμα, νερό τηλέφωνο), των μεταφορικών μέσων, των ενοικίων παρέμεναν σε σταθερό επίπεδο και κατά κανόνα ήταν τα χαμηλότερα στον κόσμο.
Τι θα έγραφε σήμερα η Ρόζα Ιμβριώτη;
Η Ρόζα Ιμβριώτη υπήρξε μια μεγάλη μορφή πρωτοπόρου παιδαγωγού-εκπαιδευτικού. Ταγμένη στον κοινωνικό και εκπαιδευτικό εκσυγχρονισμό, η Ιμβριώτη, αγωνίστηκε όλη της τη ζωή για τα δικαιώματα της γυναίκας στη μόρφωση, στη δουλειά, στη συμμετοχή στο πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι. Καθηγήτρια ιστορίας στο προοδευτικό Μαράσλειο διδασκαλείο τη δεκαετία του '20, σκανδάλισε τους πάντες. Η προσπάθειά της να προσδώσει νέο περιεχόμενο στο μάθημα υπερβαίνοντας τη γεγονοτολογία και τις εθνικιστικές αγκυλώσεις και εφαρμόζοντας νέες μεθόδους διδασκαλίας με βάση τις ιστορικές πηγές, ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα των Μαρασλειακών (1925-1927), της βίαιης διαμάχης σχετικά με το μεταρρυθμιστικό έργο που συντελούνταν στο σχολείο υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Δελμούζου. Το Πρότυπο Ειδικό Πειραματικό σχολείο ειδικής αγωγής, το πρώτο στην Ελλάδα, δημιουργήθηκε από τη μεγάλη Ρόζα Ιμβριώτη το 1936 στην Καισαριανή. Θα είναι η πρώτη γυναίκα που το 1934 θα προαχθεί στο βαθμό του Γυμνασιάρχη και θα αναλάβει το γυμνάσιο του Κιλκίς . Τι θα έγραφε σήμερα η Ρόζα Ιμβριώτη; Ασφαλώς το παρακάτω κείμενο:
ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ Η ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙA;
« Έρχεται, κάποτε, η ώρα που πρέπει να αποφασίσεις…αν θα συνεχίσεις να ζεις σα ζεμένος σκλάβος στο ζυγό αδίστακτων αφεντάδων. Αν θα εξακολουθείς ν' ανέχεσαι να ληστεύει το μόχθο σου έτσι ξεδιάντροπα μια άπληστη κλίκα εκμεταλλευτών. Αν θα αποδεχτείς να βυθιστείς στην κινούμενη άμμο της ανεργίας και της απόλυτης ένδειας. Αν αντί για μισθό ή σύνταξη, θα λαμβάνεις, πλέον, ένα υποτυπώδες επίδομα μιας, αμφίβολης, συντήρησης. Αν αντί για παιδεία και υγεία, θα σου παρέχονται τρισάθλια σχολεία-τρώγλες και ελεεινά ράντζα ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Αν αντί για πολιτισμό θα σου χορηγούν σκευάσματα σάπιας υποκουλτούρας. Αν θα δεχτείς, αντί για άνθρωπος με σύγχρονες ανάγκες και επιθυμίες να μετατραπείς σε μια φτηνή αναλώσιμη ύλη στα γκέτο των ντόπιων και ξένων δουλεμπόρων. Αν εσύ, τα παιδιά σου και τα παιδιά του διπλανού σου, θα ζήσουν σ’ έναν εφιαλτικό κόσμο δίχως μέλλον και προοπτική, εξαθλιωμένοι δούλοι σε ένα μεταλλαγμένο 21ο μεσαίωνα. Αν ο ηλικιωμένος γονιός σου, ο παππούς σου, ο ανήμπορος γείτονάς σου, θα περάσει τα τελευταία του χρόνια μέσα στην ταπεινωτική ανέχεια και τον εξευτελισμό. Σκέψου, αν σου αξίζει να σε μετατρέψουν σε ένα καταθλιπτικό σκυμμένο ανθρωπάκι με αυτοκαταστροφικές τάσεις ή αν θα επιλέξεις να διεκδικήσεις με το κεφάλι ψηλά ως περήφανος μαχόμενος Άνθρωπος το δικαίωμά σου στην αξιοπρέπεια και τη ζωή!
Σκέψου και αποφάσισε, αν θα τολμήσεις να σπάσεις την άτιμη την αλυσίδα ή αν θα αφήσεις αυτή να γίνει ο βρόγχος σου που θα στραγγαλίσει κάθε σου όνειρο και ελπίδα…»
(Αναρτήθηκε από το blog "Ευρυτάνας Ιχνηλάτης")
Οι προϋπολογισμοί των Δήμων
Οι προϋπολογισμοί των δήμων που ψηφίζονται αυτό το διάστημα δείχνουν ξεκάθαρα την επιλογή των Τοπικών Διοικήσεων η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων (ως «πιστοί και φρόνιμοι δούλοι» κατά την Αγία Γραφή) επιλέγει να ευθυγραμμιστεί με την πολιτική που εκπορεύεται από την ΕΕ και εφαρμόζει η κυβέρνηση βάζοντας ασφυκτικά πλαίσια για την κατάρτισή τους.
Παράλληλα οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις ακυρώνουν αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων ως παράνομες, όταν προβλέπουν μειώσεις δημοτικών τελών και φόρων για την ανακούφιση του λαού και ιδιαίτερα των άνεργων, ατόμων με αναπηρία, πολύτεκνων κ.λ.π. όπως έγινε με τις αποφάσεις των Δημοτικών αρχών Πετρούπολης και Πάτρας στους οποίους πλειοψηφία είναι η «Λαική Συσπείρωση» που στηρίχθηκε από το ΚΚΕ.
Αυτή την Αυτοδιοίκηση «να την έχουν να την χαίρονται». Αυτοί που ασκούν εξουσία είτε κεντρικά είτε τοπικά και εφαρμόζουν τέτοια πολιτική, που τσακίζει τον λαό επιβαρύνοντας τα πενιχρά εισοδήματα, να το ξέρουν: θα έρθει η μέρα που «θα πληρώσουν για όλες τους τις αμαρτίες».
Για όσους αφορά. Ξέρουν αυτοί… Κυκλοφορούν πάλι κομμουνιστοσυμμορίτες με βαρύ οπλισμό! Προσέξτε…