Στο κλιμάκιο διέκρινα έναν γλυκύτατο άνθρωπο που με κέρδισε αμέσως με τον καλοσυνάτο λόγο του και το χαμόγελο που ήταν μόνιμα χαραγμένο στα χείλη του. Στο πρόσωπό του διέκρινα μια όμορφη ψυχή και μια πλούσια καρδιά γεμάτη ωραία συναισθήματα για όλους. Πέρασαν πολλά χρόνια που πιστοποιούσα συνεχώς την πρώτη αυτήν εντύπωση συμπορευόμενος σε πολλούς τομείς με τον Σταύρο Ελευθεριάδη και ιδιαίτερα στον Μουσικό Σύλλογο Κιλκίς (Χορωδία). Η διαφορά ηλικίας και η διαφορετική ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση δεν μας εμπόδισε να συνδεθούμε με μια μακρόχρονη φιλία και αμοιβαία αλληλοεκτίμηση. Εκτός των άλλων μας συνέδεε και η μεγάλη αγάπη μας για την μουσική και η κοινή μας ενασχόληση με το ίδιο μουσικό όργανο, το ακορντεόν.
Ο ενενηντάχρονος σήμερα Σταύρος Ελευθεριάδης γεννήθηκε το 1932 στο χωριό Σπουργίτης του Κιλκίς. Τέλειωσε το Δημοτικό σχολείο του χωριού του και το Γυμνάσιο Κιλκίς και αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης το 1956. Το 1959 διορίστηκε ως δάσκαλος στο Κιλκίς, υπηρέτησε επί είκοσι χρόνια στα χωριά Μελάνθιο, Άνω Ποταμιά, Τέρπυλλο και Ξηρόβρυση και για οχτώ χρόνια στο 1ο Δημοτικό σχολείο Κιλκίς μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1986.
Όλα αυτά τα χρόνια, ο Σταύρος με το θρυλικό ακορντεόν του έδινε το δικό του μελωδικό χρώμα στις σχολικές γιορτές στα σχολεία που υπηρέτησε. Ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια της διδακτικής του πορείας στο 1ο Δημοτικό σχολείο Κιλκίς δημιούργησε δίφωνες μαθητικές χορωδίες συνοδευόμενες από ορχήστρες με μελόντικες που καλλιεργούσαν στα παιδιά την αγάπη για την μουσική και ομόρφυναν τις σχολικές εκδηλώσεις. Οι σχολικές χορωδίες και ορχήστρες του Σταύρου έπαιρναν μέρος και σε εκδηλώσεις εκτός σχολείου όπως στη γιορτή της μητέρας σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο ‘’Αρμονία’’ κτλ.
Ο Σταύρος είχε και συνεχίζει να έχει πολύπλευρη κοινωνική δράση. Συμμετείχε σε πολλούς μορφωτικούς και πολιτιστικούς συλλόγους. Το 1978 υπήρξε ιδρυτικό μέλος και χορωδός του ‘’Μουσικού πολιτιστικού συλλόγου Κιλκίς’’ την γνωστή μας χορωδία την οποία υπηρέτησε πιστά μέχρι το 2019. Το 1990 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ‘’Πολιτιστικού Συλλόγου Κιλκισιωτών (ΠΟ.Σ.Κ.) που σκοπό είχε την πολιτιστική και μορφωτική άνοδο του νομού μας. Ο σύλλογος αυτός για πρώτη φορά καθιέρωσε στο Κιλκίς το ‘’Ανοιχτό, ελεύθερο Πανεπιστήμιο’’ που λειτούργησε για πέντε χρόνια με διαλέξεις από εγνωσμένου κύρους επιστήμονες και άλλες προσωπικότητες. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος από το 1993 του Πολυάνειου Ωδείου της Μητροπόλεως Κιλκίς που σκοπό είχε την μουσική παιδεία των νέων. Στα πλαίσια της αγνής χριστιανικής του πίστης διετέλεσε για δώδεκα χρόνια επίτροπος στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως.
Ο Σταύρος είχε επίσης και πλούσια συνδικαλιστική δράση συμμετέχοντας ως
εκλεγμένο μέλος στα Δ. Σ. του Διδασκαλικού Συλλόγου Κιλκίς από το 1963 έως το 1986, αγωνιζόμενος συνεχώς στο πλευρό των δασκάλων για τα αιτήματα του
κλάδου και δίνοντας το παρών σ’ όλους τους απεργιακούς αγώνες.
Ως συνταξιούχος ο Σταύρος συνόδευε με το ακορντεόν του τα τραγούδια της χορωδίας του ΚΑΠΗ. Θαλερός στα ενενήντα του χρόνια συμμετέχει μέχρι σήμερα ενεργά στον Σύλλογο συνταξιούχων Δημοσίων Υπαλλήλων.
Άνθρωπος της μουσικής, του γλεντιού και της χαράς της ζωής ο Σταύρος Ελευθεριάδης πήρε μέρος σε λαϊκές κομπανίες με το ακορντεόν του δίνοντας απλόχερα χαρά και αισθητική απόλαυση στους γύρω του.
Ο Σταύρος αποτελεί πια μια εμβληματική μορφή στην μικρή μας κοινωνία επειδή για πολλά χρόνια σκόρπιζε πάντα το κέφι σε σπίτια, σε παρέες και σε εκδρομές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τις γλυκιές μελωδίες του ακορντεόν. Έγραψε βιβλίο με στίχους 250 τραγουδιών που το χάρισε σ’ όλους τους φίλους του για να τα τραγουδούν στις παρέες. Τίτλος του βιβλίου: ‘’Τραγούδια που αγαπήθηκαν’’.
Δύο απλές λεξούλες που εμπεριέχουν όμως τόση μα τόση δύναμη αποτέλεσαν τον πυρήνα της σκέψης και της λειτουργίας του Σταύρου. Η ‘’αγάπη’’ που αποτελεί την πιο ευγενική εκδήλωση της ψυχής και η ‘’καλοσύνη’’. Με βάση τις δυο αυτές λέξεις πορεύτηκε στη ζωή του ο Σταύρος, υπηρετώντας με σεβασμό το λειτούργημα του δασκάλου και προσφέροντας τον εαυτό του σ’ όλους τους φορείς που
συμμετείχε. Με τη ζωή του υλοποίησε στην πράξη τη ρήση του Μένανδρου ‘’Ως χαρίεν έστ’ άνθρωπος όταν άνθρωπος η’’ (Πόσο ωραίο πράγμα είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος).
Για την πολύπλευρη προσφορά του ο Σταύρος Ελευθεριάδης τιμήθηκε κατά καιρούς από φορείς του Κιλκίς.
Ο Σταύρος υπήρξε και υπέροχος οικογενειάρχης. Το 1964 παντρεύτηκε την
δασκάλα Ευρώπη Παρχαρίδου με την οποία απέκτησε δυο κόρες την Σοφία και την Μαρία. Με την σύντροφο της ζωής του μεγάλωσαν υποδειγματικά τα δυο τους
κορίτσια μεταλαμπαδεύοντας σ’ αυτά τις δικές τους πανανθρώπινες αρχές και αξίες. Σήμερα ο Σταύρος στα ενενήντα του χρόνια απολαμβάνει την χαρά και την θαλπωρή που του προσφέρει η οικογένειά του και ιδιαίτερα τα τρία αγαπημένα του εγγόνια.
Ακριβέ μου φίλε Σταύρο,
πιστεύοντας ότι μεταφέρω τα αισθήματα όλων των ανθρώπων που σε γνώρισαν από κοντά, θέλω να σου απευθύνω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που συμπορεύτηκες μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια και μας χάρισες την ποιότητα της ύπαρξής σου. Να σ’ έχει ο Θεός καλά και να ζήσεις πολλά πολλά χρόνια για να συνεχίσεις να μας χαρίζεις απλόχερα όπως πάντα την ατέλειωτη αγάπη σου, το χαμόγελο και την καλοσύνη σου που αποτελούν για όλους μας μάθημα ζωής.
