Σε απλή ερμηνεία η Δημοκρατία είναι έννοια με αριθμητική κι όχι αξιολογική σημασία, καθώς στηρίζεται στην πλειοψηφία. Αρκετά από τα μέτρα που παίρνει η νυν κυβέρνηση, αρχίζοντας από τα εργασιακά και καταλήγοντας στην πρώτη κατοικία πλήττουν τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα. Πλήττουν την ίδια τη δημοκρατία στη βάση της.
Ο Αριστοτέλης στο έργο του «Αθηναίων Πολιτεία», αποδίδει την κοινωνική κρίση στην εξαθλίωση των ασθενέστερων τάξεων. Όπου καρκινοβατεί η παιδεία κερδίζει χώρο η παραπαιδεία. Όπου λείπει η υπευθυνότητα κατακτά έδαφος η ανευθυνότητα. Όπου ο ελαμωρισμός (από το «έλα μωρέ» η λέξη) γίνεται κανόνας καθημερινός προχωρεί η κοινωνία στην αδιαφορία. Ζούμε σε μια χώρα, όπου το πρώτο "λάδωμα", μπαίνει στη ζωή μας με τη βάφτισή μας...
"Το έθνος να λυπάστε/ αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε/ ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ' τη σοδειά του/ κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του... Το έθνος να λυπάστε, που έχει αλεπού για πολιτικό/ απατεώνα για φιλόσοφο... σοφούς από χρόνια βουβαμένους." γράφει ο Λιβανέζος ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν.
Το έθνος να λυπάστε που τα θεμέλιά του τα έχει στοιχειωμένα ο νεποτισμός, τα πιο έξυπνα από τα παιδιά του έχουν φύγει στα ξένα κι ο αυταρχισμός ξεθεμελιώνει τη δημοκρατία σε αγαστή συνεργία με το νόμο.
Το έθνος να λυπάστε στο οποίο οι πεθερές των πρωθυπουργών συμμετέχουν σε διπλωματικά ταξίδια, τα νέα παιδιά με διδακτορικά αποδημούν στο εξωτερικό και οι δάσκαλοί του βγαίνουν σε ξένη χώρα... Ό,τι το σημαντικό έχει να αναδείξει η σημερινή Ελλάδα σε πνεύμα και σε πολιτισμό πάει πίσω στην προχριστιανική Ελλάδα.
Ουδείς μπορεί να σε νιώσει, αν δεν έχει βιώσει έστω κι ένα από τα προβλήματά σου. Ουδείς μπορεί να αντιληφθεί αυτό, που δεν έζησε ο ίδιος. Ουδείς μπορεί να αισθανθεί τον πόνο από το μεροκάματο, αν δεν δούλεψε ποτέ στη ζωή του.
Όποιος/α δεν είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα ενός λαού, όποιος/α δεν ξέρει από τους αγώνες του, όποιος/όποια δεν έχει μελετήσει την ιστορία του, όποιος/α δεν γνωρίζει από εργασιακό ωράριο, όσο κι αν ασχολείται με την πολιτική τα κενά του/της γι' αυτήν θα είναι μεγάλα.
Στη χώρα οπου υπερ-εκπροσωπούνται τα αριστοκρατικά προάστια και υπο-εκπροσωπούνται τα λαϊκά μέσα στη βουλή, στη χώρα όπου η δημοκρατία δεν εκφράζει ολόκληρη την κοινωνία, στη χώρα όπου η ιδεολογική ταυτότητα και η ταξική οντότητα βρίσκονται σε αγεφύρωτη σχέση μεταξύ τους, στη χώρα αυτή το ¨θεαθήναι" είναι ισχυρότερο από "είναι".
Όταν μέσα στην ψυχή της κοινωνίας που ζεις, δεν υπάρχει και η δική σου ψυχή, όταν μέσα στο συλλογικό της όραμα δεν υπάρχει και το δικό σου, όταν νιώθεις ότι κατοικείς σε μια πατρίδα, που δεν είναι η πατρίδα σου, όταν στη γη που ζεις δεν ευδοκιμούν τα όνειρά σου, ρίχνεις μαύρη πέτρα πίσω σου και ξενιτεύεσαι, αφήνοντας την πατρίδα σου στους φερόμενους επί αιώνες ιδιοκτήτες της.
Από χώρα σοφών και φιλοσόφων γίναμε χώρα «αρπαχτικών», μιζοληπτών, παιδεραστών και κομπιναδόρων. Η εκκωφαντική σιγή από τη μεγάλη μερίδα του Τύπου, εκτός από την ενημέρωση πλήττει και την αλήθεια. Η αυθεντική συμπεριφορά στα πολιτικά δρώμενα έχει αντικατασταθεί από την πλασματική, η "παραγραφή" αποτελεί "άλλοθι" για τη δικαστική επιστήμη και η νομική έννοια "αμελητί" εξοβέλισε το δίκαιο από τον συνταγματικό νόμο.
Και ωσάν να μην έφθαναν όλα αυτά, διαβάζω ότι το Φ/Β απέκλεισε πρόσφατα πολλούς αριστερούς, από τη δυνατότητα να κάνουν αναρτήσεις, γιατί ασκούν κριτική στη δεξιά κυβέρνηση. Ένας ακόμη αυταρχισμός κι αυτός, που όμοιό του δεν έχει ζήσει η Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά.
