Και πάνω που λες, δεν μπορεί να τύχει αυτό σε μένα, ο φίλος έδωσε την χαριστική βολή: Προχθές σε νοσοκομείο της… (είπε μια πόλη) πέθανε ο παππούς μιας φίλης μου από καρκίνο. Κι οι γιατροί έπεσαν πάνω στην φίλη μου για να την πείσουν πως ο θάνατος προήλθε από τον κορονοϊό. Μεγάλα, συμφέροντα σου λέω. Μα την Παν…, έσπευσε να ορκιστεί ο φίλος.
Προφανώς στην περίπτωσή μου χρησιμοποίησε τη βερσιόν της ανυπαρξίας ιού. Διότι υπάρχει και η άλλη.
Σιγά μην είναι μόνο τόσο λίγα τα κρούσματα. Τα κρύβουν. Και τα κρούσματα και τους νεκρούς. Πεθαίνει ο κόσμος από κορονοϊό και γράφουν πως πέθανε από καρκίνο. Συμφέροντα σου λέω. Μεγάλα συμφέροντα...
Αμφιβάλλω πια ύστερα από όσα τερατώδη κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αν υπάρχει έστω κι ένας από εσάς, φίλοι αναγνώστες, που δεν άκουσε μια από τις δυο παραπάνω εκδοχές αμφισβήτησης ή απόκρυψης της πανδημίας. Κυρίως της πρώτης, αλλά και της δεύτερης κατά περίσταση. Ιδιαίτερα αν ετούτη τη δεύτερη εκδοχή την σιγοψιθυρίζουν και πολιτικοί άνδρες του διαμετρήματος του Ραγκούση.
Να εξηγήσεις λογικά πως όλα ετούτα συνιστούν παλαβομάρες αποτελεί ηράκλειο έργο. Ως γνωστόν η βλακεία όπως κάλλιστα γνωρίζουμε και στο Κιλκίς, είναι αήττητη.
Ουδείς σώφρων θα αμφισβητήσει πως όλα ετούτα αποτελούν παλαβομάρες. Αλλά και ουδείς σώφρων νομιμοποιείται να γνωματεύσει πως η παλαβομάρα αυτή διακινείται από παλαβούς. Άνθρωποι νορμάλ είναι οι περισσότεροι. Διαθέτουν λογική, μπορούν να σκεφτούν, κάμποσοι έχουν και πτυχία.
Και τίθεται το ερώτημα : Ποιος μηχανισμός είναι εκείνος-νοητικός , ψυχικός, συναισθηματικός- που οδηγεί ένα λογικό άτομο να εκφέρει ανοησίες;
Το πρόβλημα το αντιμετώπισα επανειλημμένα σε συνεδριάσεις, συσκέψεις, στις οποίες μάλιστα συμμετέχουν κατά το πλείστον και πολίτες διαθέτοντες τίτλους σπουδών αξιοζήλευτους.
Το ίδιο ερώτημα μού γεννήθηκε πολλές φορές στο μυαλό. Πως γίνεται άνθρωπος που τελείωσε ιατρική, πολυτεχνείο, νομική – για να αναφέρω τις πλέον δύσκολες σχολές-να μιλάει για θέματα πέραν του γνωστικού του αντικειμένου και να διατυπώνει θέσεις τουλάχιστον αφελείς; Ή και σχεδόν παλαβές;
Τι ξεστρατίζει από την λογική ένα μυαλό και το κάνει να παλιμπαιδίζει;
Θα πείτε πως είναι οι διαφορετικές ιδέες εκείνες που δεν αντέχουν σε λογική βάσανο. Το διαφορετικό αξιακό του υπόβαθρο, κατά πως γνωματεύουν οι ειδικοί.
Προτιμώ το κάκκινο από το γαλάζιο χρώμα. Το τριαντάφυλλο από το γαρύφαλλο. Την ελεύθερη αγορά από την κοινωνική -κρατική ιδιοκτησία.. Τον ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό. Τη Μαρία από την Χριστίνα….
Όποια κι είναι η επιλογή σου δεν υπόκειται σε λογική επιβεβαίωση ή ανατροπή. Είναι ιδέα, αξία, επιλογή.
Αλλά είναι επιλογή ή αξία να πεθαίνουν στις ΗΠΑ μέσα σε μισό χρόνο τριπλάσιοι άνθρωποι από όσους σκοτώθηκαν στο Βιετνάμ κι εσύ – προβάλλοντας δήθεν ιδέες- να αμφισβητείς τον κορονοϊό;
Αποτελεί -και ποια ακριβώς- αξία να στέκεσαι απέναντι σε ανθρώπους οι οποίοι καθημερινά δίνουν μάχη για να σώσουν ζωές, καθηγητές σεβάσμιους, και να τους κουνάς το δάχτυλο πως τάχα με όσα λένε παραπλανούν τον κόσμο διότι εξυπηρετούν -και ποια άραγε;- συμφέροντα;
Είναι βέβαιον ότι οι ίδιοι αυτοί αμφισβητίες όταν βρεθούν απέναντι στο πρόβλημα θα επανακτήσουν τη λογική τους. Και θα συμπεριφερθούν όπως όλοι με σεβασμό απέναντι στην επιστήμη.
Αλλά το ερώτημα παραμένει: Τι παθαίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος κι ενώ χειρίζεται μια χαρά τις προσωπικές, οικονομικές και άλλες σχέσεις του, αιφνιδίως ανακαλύπτει παγκόσμιες συνομωσίες σε θέματα και προβλήματα όπου μόνο η λογική και η επιστήμη έχουν τον λόγο;
Να εξυπηρετούν συμφέροντα; Κομμάτι δύσκολο. Ποια συμφέροντα μπορεί να εξυπηρετήσει ο κάθε Κωστίκας με τις παλαβομάρες του;
Έχουμε κάποιες απόψεις αλλά να μην μπούμε σε …χωράφια τρίτων. Τα εσώψυχα του ανθρώπου είναι «μεγάλο πράμα» Όπως και η ανάγκη του να αντιπαρατεθεί όχι με τον ισοϋψή του γείτονα, αλλά τον ειδήμονα, ως ειδήμων και επομένως κάποιος κι αυτός.
Ο Ζωίλος ο ομηρομάστιγξ, αρχαίος γραμματικός κάπου παραδίπλα γεννημένος (Αμφίπολη) διακρίθηκε κι έμεινε στην ιστορία για τις επικρίσεις του κατά των ομηρικών έργων. Εξ ού και η προσωνυμία.
Ας με συγχωρέσουν οι ειδήμονες, αλλά ετούτη η παλαβομάρα με την αμφισβήτηση του κορονοίού αποδεικνύει πως η ανάγκη που έσπρωχνε τον Ζωίλο να αντιπαρατεθεί στον Όμηρο, είναι η ίδια που οδηγεί και τους σημερινούς αμφισβητίες της πανδημίας.
Πρέπει να είναι κάποιοι. Και κάποιος δεν είσαι όταν συμφωνείς με τους πολλούς στα αυτονόητα και στα λογικά. Οφείλεις να ξεχωρίσεις. Και μόνο αν αντιπαρατεθείς σε ένα διανοητή όπως ο καθηγητής Τσιόδρας ξεχωρίζεις και γίνεσαι κάποιος. Κι ας λες παλαβομάρες.