Θυμάμαι μια παράσταση του μεγάλου και αλησμόνητου Χάρυ Κλιν του πρώτου που καθιέρωσε την stand up comedian (κωμωδία στα όρθια) στην Ελλάδα.
Ένας συνταξιούχος σε Σούπερ μάρκετ έβλεπε τις τιμές πάνω στα τρόφιμα και άρχισε να φωνάζει: «Ληστεία ρε Πούστηδες» πανικοβλήθηκαν οι υπάλληλοι και κάλεσαν την αστυνομία... Άλλοι στέκονταν μπροστά στα ράφια και έκαναν τον σταυρό τους βλέποντας τις τιμές: «Θεέ μου φύλαγε, δεν είναι δυνατόν!»
Τα ίδια φωνάζουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, όλα τα λαϊκά στρώματα διαχρονικά, όλα αυτά τα χρόνια:
• Όταν βλέπουν τις τιμές στα είδη διατροφής να σκαρφαλώνουν συνεχώς σε σουπερ μάρκετ, μανάβικα, ιχθυοπωλεία κλπ.. όταν το εισόδημά τους μειώνεται.
Όταν βλέπουν μισθούς και συντάξεις να λεηλατούνται συνεχώς και να φορτώνονται τα βάρη σ’ αυτούς τα συνήθη υποζύγια. Να τους φορτώνονται τα αίτια της οικονομικής κρίσης, να τους ενοχοποιούν, επειδή τις δεκαετίες του ’80 και του 90’ είδαν μια καλύτερη μέρα και όχι στο κεφάλαιο, στους ημέτερους, στα λαμόγια…
Όταν βλέπουν να μειώνονται οι παροχές στην υγεία, να περικόπτονται αναγκαίες εξετάσεις, ακόμη και από αυτούς με χρόνια και μη ιάσιμα νοσήματα, και να βάζουν ολοένα και ποιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να παρακολουθούν και να βελτιώνουν την υγεία τους.
Όταν βλέπουν να μειώνονται τα κονδύλια στην «δωρεάν Παιδεία» και να πληρώνουν για τα παιδιά τους ακόμη και από το δημοτικό με αποτέλεσμα να μας έχουν φτάσει στην 10ετία του ’50 και αρχές της 10ετίας του ’60, όπου για να πηγαίναμε στο Δημόσιο Γυμνάσιο, οι γονείς μας πλήρωναν τέλη φοίτησης δυσβάστακτα για φτωχούς εργάτες και αγρότες, εκτός από τη δαπάνη αγοράς των βιβλίων.
Όταν μειώνονται οι παροχές στην Πρόνοια, σε κάθε είδους υποχρέωση της πολιτείας.
Και το «Ληστεία ρε Πούστηδες» δεν έχει τέλος…
Τελευταίο θέλω να αναφέρω, τη Βρούτση-α εξαγγελία για… αύξηση των επικουρικών συντάξεων, προκειμένου η κυβέρνηση να εναρμονιστεί, λέει, και να εφαρμόσει την απόφαση του ΣτΕ!
Του ΣτΕ της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης». Που όταν είναι για δικά της δικαιώματα υπερθεματίζει και όταν είναι για άλλους εργαζόμενους… «τα εμά-εμά και τα σα- μάσατα». Η οποία απόφαση του ΣτΕ, άφησε απέξω τις περικοπές των μνημονϊακών νόμων: Ν3986/11, Ν4051/12, Ν4093/12 και της κράτησης για 5,20%, γιατί «έπρεπε να σωθεί η πατρίς» και πήρε υπόψη μόνο τον νόμο 4387/16 του Καρούμπαλου (Κατρούγκαλου). Α να χαθείτε απίθανοι! Που έλεγε και ο Θανάσης Βέγγος.
Σήμερα 1-6-2020 που γράφω αυτό το σχόλιο, δεν πήρα ακόμη το επικουρικό, αλλά από τους υπολογισμούς που μπορώ να κάνω γιατί ασχολιόμουνα και ασχολούμαι με αυτά, την όποια αύξηση θα μας την «φάει» η αύξηση της παρακράτησης φόρου και υπέρ κλάδου ασθενείας. Θα διούμε… ες αύριο τα σπουδαία…
