Μοίρα καλή (;) τόφερε να σπουδάσω στο Γεωλογικό Τμήμα του ΑΠΘ, έχοντας για καθηγητές ή… μέντορες στο ΙΓΜΕ, όσους σήμερα «συγκρούονται» για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να δημιουργηθούν λατομεία χρυσού στα Κρούσια. Μάλιστα, και για την πρακτική μου εξάσκηση δυο φοιτητικά καλοκαίρια, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, μελετούσα με γεωλόγους του ΙΓΜΕ την επίμαχη περιοχή, περιδιαβαίνοντάς την και καταγράφοντας (για λογαριασμό του ΙΓΜΕ) τον ορυκτό πλούτο της περιοχής.
Μετά από 30 χρόνια, αυτό που θυμάμαι από εκείνη την έρευνά μας, είναι το γεύμα που μας πρόσφερε μια γιαγιά σε καφενείο του Διβούνου, μια καταπληκτική… ομελέτα και δυο ντομάτες από το μπαχτσέ της!
Μοίρα καλή (;) τόφερε να μην ασκήσω το επάγγελμα του ΓΕΩλόγου και 30 χρόνια τώρα να δημοσιογραφώ, ασκούμενος μόνο στο λόγο.
Σχωρέστε με, αλλά δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για τα μεταλλεία χρυσού, ούτε σα γεωλόγος, ούτε σα δημοσιογράφος. Είναι τόσο δύσκολα και πολυσύνθετα αυτά τα θέματα, τόσο εξειδικευμένα, που αν θέλεις να σέβεσαι τον εαυτό σου –και κυρίως τους άλλους- μένεις σιωπηλός, περιμένοντας να μιλήσουν οι ειδικοί. Αν πεισθείς για την καταστροφή, τότε σίγουρα δεν μπορείς να μένεις και απαθής!
Αυτό που κάνουμε, λοιπόν, κοντά δυο μήνες τώρα, μέσα από τις εφημερίδες μας, ΠΡΩΙΝΗ – ΕΙΔΗΣΕΙΣ, και την ηλεκτρονική μας εφημερίδα, eidisis.gr, είναι να δίνουμε το λόγο στους ειδικούς. Στην καταγραφή των απόψεων, κυριαρχούν όσες εκφράζουν ουσιαστικά την πλευρά των διαφωνούντων με τα μεταλλεία, και καλώς πράττουμε, αφού το αρμόδιο Υπουργείο δεν μπήκε στον κόπο ακόμη να επιχειρηματολογήσει υπέρ της επένδυσης, και γίνεται μόλις τώρα με την ημερίδα της Περιφερειακής Ενότητας και του Δήμου Κιλκίς. Από τα πρώτα μας δημοσιεύματα ήταν η παρουσίαση ΟΛΗΣ της εισήγησης του καθηγητή Γεωλογίας του ΑΠΘ Σαράντη Δημητριάδη. Μάλιστα, τις απόψεις και διαφωνίες του ΜΕΤΩΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ τις παρουσιάσαμε και μέσω του δικτύου των εφημερίδων της Κεντρικής Μακεδονίας με τις οποίες συνεργαζόμαστε, της ΣΥΝΕΚΔΟΤΙΚΗΣ.
Αυτό που δεν μπορούμε να ανεχθούμε, είναι το λιθοβόλημα της διαφορετικής άποψης. Και δυστυχώς, από το σεβασμό στην αντίθετη γνώμη, έχουμε περάσει στην υφέρπουσα φημολογία, και στη δημόσια συκοφαντία, πως όποιος συμφωνεί με τη λειτουργία μεταλλείων ή εκφράζει προβληματισμούς, σίγουρα τάχει αρπάξει από τους… επενδυτές του μέλλοντος! Εχουμε περάσει στον υφέρποντα φασισμό;
Θέλω να σταθώ μόνο σε μια περίπτωση. Νιώθω ντροπή, να βλέπω νέους ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν τον κιλκισιώτη γεωλόγο, Παύλο Τσαμαντουρίδη, που δεν γνωρίζουν τους πολύχρονους αγώνες του για το περιβάλλον, την οικονομική και πολιτιστική προκοπή του νομού μας, να τον λιθοβολούν, γιατί τόλμησε να εκφράσει τη –διαφορετική- επιστημονική του άποψη! Κι αισθάνομαι περίεργα, που ορισμένοι, μετέχοντες στο ΜΕΤΩΠΟ, δεν βρίσκουν το κουράγιο να υπερασπισθούν το δικαίωμα του Π. Τσαμαντουρίδη, να έχει άποψη και να την εκφράζει! Οικολογία σημαίνει πρώτα απ’ όλα υπεράσπιση της Δημοκρατίας, του Πολιτισμού, της Ελευθερίας του Λόγου…
Θέλω μόνο να σημειώσω, πως για το μεγαλύτερο οικολογικό πρόβλημα του νομού, την σταδιακή εξαφάνιση της λίμνης Δοϊράνης και του υδροφόρου ορίζοντα όλης της λεκάνης της, στην 20ετή μας αγωνία και προσπάθεια, είχαμε σταθερό μας σύμμαχο τον Παύλο Τσαμαντουρίδη. Οικολογική οργάνωση του Κιλκίς εμφανίστηκε στην περιοχή, όταν ήταν να στηθεί το αιολικό πάρκο, για να μας πείσει πως με τη λειτουργία του, δεν θα… γεννάν τα ζώα της περιοχής!
Τι μπορεί και τι θέλει;
Ας έρθουμε, όμως, στο θέμα. Δεν μπορώ να εκφράσω επιστημονική άποψη, αλλά είναι βέβαιο πως τα μεταλλεία χρυσού είναι από τις πλέον… δύσκολες κι επικίνδυνες μεταλλευτικές δράσεις. Απαιτείται αυστηρός και διαρκής έλεγχος για την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων.
Ξεκινώ με την παραδοχή, πως η περιβαλλοντική μελέτη είναι πλήρης και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού το Υπουργείο αποφάσισε να παραχωρήσει τις εκτάσεις. Στα χαρτιά, λοιπόν, θα είμαστε εντάξει! Στην πράξη τι θα έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε, όταν η οικονομικά εύρωστη εταιρεία αρχίσει το έργο της; Ποιος θα σταθεί απέναντί της, όταν θα παραβιάζει ακόμη και τους περιβαλλοντικούς όρους που θα συμφωνήσει με το Υπουργείο; Θάναι εδώ το διαλυμένο κράτος των Αθηνών για να υπερασπισθεί το περιβάλλον της περιοχής; Σίγουρα όχι! Τι απομένει; Το Τμήμα Περιβάλλοντος της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς (πρώην Νομαρχίας).
Μπορεί σήμερα η Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς να μας διασφαλίσει, πως το αρμόδιο Τμήμα της διαθέτει το κατάλληλο προσωπικό και την υποδομή για να σταθεί απέναντι στη μεταλλευτική εταιρεία; Η 20χρονη δημοσιογραφική μου παρουσία στο νομό, μου δίνει το δικαίωμα να πω, ότι δεν είναι σε θέση να το κάνει, αντικειμενικά, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!
Απομένει και το στοιχείο, του ΑΝ ΘΕΛΕΙ να το κάνει…
Ας μιλήσω βιωματικά. Όταν πριν από χρόνια, είχαμε καταγγελίες κτηνοτρόφων του Ηλιολούστου, κατοίκων της περιοχής και του δημάρχου Χέρσου, για τη ρύπανση του ποταμού Αγιάκ και τα νεκρά του ψάρια, από βιομηχανίες του Σταυροχωρίου, βρεθήκαμε διωκόμενοι από βιομήχανο της περιοχής στα Δικαστήρια για τα ρεπορτάζ των εφημερίδων μας και την αγωνία μας να προστατέψουμε το περιβάλλον της περιοχής. Τότε, είχαμε ζητήσει την ηθική στήριξη Οικολογικής οργάνωσης του Κιλκίς, αλλά…
Τελικά, μοναδικός μάρτυρας υπεράσπισής μας ήταν ένας νεαρός κτηνοτρόφος του Ηλιολούστου (που τόλεγε η ποντιακή του ψυχή) και μάρτυρας κατηγορίας μας ήταν ο προϊστάμενος του Τμήματος Περιβάλλοντος της Νομαρχίας Κιλκίς…
Και καταδικαστήκαμε…
Συμπερασματικά, η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει από αυτό το ερώτημα: Μπορούν οι δομές που έχουμε στο νομό μας, η Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς και οι Δήμοι Κιλκίς και Παιονίας να προστατέψουν το περιβάλλον, να ελέγξουν και να σταθούν απέναντι στις –δεδομένες- αυθαιρεσίες της όποιας (οικονομικά εύρωστης…) μεταλλευτικής εταιρείας, διαθέτουν τους ανθρώπους και τα μέτρα για να το κάνουν;
Αν η απάντηση είναι: ΟΧΙ. Τότε ο διάλογος σταματά ΕΔΩ. Και τα ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ οφείλουν να στείλουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην ΑΘΗΝΑ:
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΑ ΚΡΟΥΣΙΑ & ΧΑΛΚΟΥ ΣΤΟ ΠΑΪΚΟ!
Γιατί, είμαι περισσότερο από σίγουρος, πως στην Ελλάδα που ζούμε, ό,τι λάμπει, είναι χρυσός…!