Πιάσαμε Σεπτέμβρη και το καλοκαίρι δεν λέει να τελειώσει, μήτε και τα… έκτακτα μέτρα του Μνημονίου. Η χώρα πορεύεται με τον αυτόματο πιλότο της οργής και του φόβου, χορεύοντας με τους βορειοευρωπαίους. Από Δανία του νότου, κατάντησαν τη χώρα δανεικιά του κόσμου. Είναι μια τρέλα!
Φθινόπωρο θα πει μελαγχολία κι εγώ αναζητώ μια νότα αισιοδοξίας μπας και ξεγελάσουμε και τούτο το χειμώνα, μια σταγόνα κουράγιο μήπως και καβατζάρουμε κι αυτήν την ανηφόρα. Δεν τόχω σκοπό να τους χαρίσω και το χαμόγελό μου…
«Από μια τρέλα»! Είναι αυτό που κινεί δυο ξεχωριστούς ανθρώπους. Μια ΩΡΑΙΑ τρέλα. Μια ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ τρέλα. Από αυτήν που σε πάει μπροστά, δε σε καθηλώνει, μήτε σε εξοντώνει. Τους συνάντησα στην αυλή τους, παρέα με την ΟΜΟΡΦΗ «τρέλα» τους. Κι όταν πια άφηνα πίσω τα χωριά τους, ήμουν σίγουρος πως συντροφιά με το χαμόγελο της ψυχής τους θα την αντέξουμε τούτη τη Μνημονιακή τρέλα…

***
Σαμψών Κοκκινίδης. Εχει στήσει τις φωλιές των περιστεριών του στο έμπα της Κορομηλιάς. Κοντά 300 φτερωτές ψυχές. Διαρκώς ξαφνιασμένες, συνεχώς φοβισμένες. Αγωνιστικά περιστέρια! Από αυτά που και αγωνίζονται και αγωνιούν.
Ο Σαμψών θα τα αγοράσει μικρά, θα τα εκπαιδεύσει, θα τα εξασφαλίσει την τροφή, τα εμβόλια, τη μεταφορά και τη συμμετοχή τους σε αγώνες. Κι όταν τον ρωτώ, γιατί το κάνεις; «Από μια τρέλα», είναι η απάντηση! Κοντά 42 χρόνια παρέα με ταχυδρομικά και αγωνιστικά περιστέρια. Και φέτος οι φτερωτές ψυχές του τον ανέδειξαν πρωταθλητή και τον ανέβασαν 25ο στην κατάταξη της Ομοσπονδίας. Του χάρισαν ένα πλατύ χαμόγελο. Χαλάλι ο κόπος και οι θυσίες!
Ο νομός Κιλκίς έχει το προνόμιο να φιλοξενεί δυο συλλόγους Ταχυδρομικών Αγωνιστικών Περιστεριών. Ο πρώτος στήθηκε και εδρεύει στον Αγιο Πέτρο. Τα τελευταία έξι χρόνια λειτουργεί και ο δεύτερος με έδρα τον Καμπάνη, αντιπρόεδρος του οποίου είναι ο Σαμψών, με πρόεδρο τον Λάζαρο Υφαντίδη, γ.γ. τον Δημήτρη Ισχνόπουλο, ταμεία τον Γιάννη Βελίκο, υπεύθυνο αγώνων τον Μιχάλη Γεωργιάδη και μέλη τον Ανανία Παζαρτζικλή και τον Γιάννη Σεράκη.
Η μεγάλη μάχη δίνεται την Ανοιξη, οπότε και οι αγώνες των περιστεριών. Και μη θαρρείτε πως τα περιστέρια πετούν τη διαδρομή Αγ. Πέτρος – Καμπάνη – Κιλκίς. Τα μεταφέρει με νταλίκα η Ομοσπονδία στα σύνορα Ρουμανίας – Ουγγαρίας, σε ειδική πίστα, κι από εκεί τα περιστέρια αφήνονται να επιστρέψουν στις φωλιές τους. Όταν θα μπουν στις φωλιές που τους ετοίμασε ο Σαμψών στην Κορομηλιά, αυτόματα καταγράφεται και ο χρόνος επιστροφής τους.
Μια διαδρομή φωτεινή και αισιόδοξη!

***
Χάρης Σεβλίδης. Εχει στήσει το λαογραφικό του μουσείο στο κέντρο της Πλαγιάς, λίγα χιλιόμετρα από τις φωλιές του Σαμψών. Ο χώρος ασφυκτικά γεμάτος με τα κομμάτια της ιστορίας του τόπου μας. Όλα σε θυμίζουν τη διαδρομή των ανθρώπων που πότισαν με τον ιδρώτα τους τούτη τη γη.
Χρόνια τώρα ο Χάρης συγκεντρώνει τις θύμισες των ανθρώπων, τις χαρές και τις αγωνίες τους. Γεωργικά εργαλεία που έχουν πια εξαφανιστεί από τον κάμπο, αντικείμενα της καθημερινής ζωής των πρώτων προσφύγων, παλιά γραμμόφωνα, ραδιόφωνα, χαρτονομίσματα των εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων δραχμών, ραπτομηχανές και κατσαρολικά μιας άλλης εποχής, παλιές στολές, ακόμη και ταχυδρομικοί σάκοι των χιτλερικών, ποδήλατα και κάρα του χθες.
Το ημιυπόγειο του Χάρη ασφυκτιά από τις αναμνήσεις δεκαετιών, σωρευμένες στο δάπεδο, κρεμασμένες στους τοίχους. Ο ίδιος έχει τη χάρη να «πιάνουν τα χέρια» του, μάστορας εξαιρετικός, που διορθώνει ό,τι ο χρόνος έχει φθείρει και τραυματίσει.
Υπέροχα διαμορφωμένος από τον ίδιο και ο εξωτερικός χώρος. Ενα πραγματικό υπαίθριο μουσείο, όπου γυροφέρνουν τα… φιλαράκια του Χάρη, τα λαγουδάκια του. Κι όταν πιάνει την κουβέντα μαζί τους το πρόσωπό του φωτίζεται από ένα όμορφο χαμόγελο.
Ο Χάρης δεν γράφει απλά τη δική του προσωπική ιστορία με το μικρό λαογραφικό του μουσείο. Με το μεράκι και την αγάπη του για τους ανθρώπους και τα αντικείμενά τους ξαναστήνει τη ζωή τους, τη διαδρομή τους στο χώρο, συναρμολογεί το παζλ της ιστορίας του τόπου μας.
Μια διαδρομή φωτεινή και αισιόδοξη!