Εκείνο που προέχει δεν είναι πόσο θα μειωθούν ή θα αυξηθούν οι φόροι, αλλά η πάταξη – περιστολή της φοροδιαφυγής, υπενθύμισε στους αρχηγούς των κομμάτων που κάνουν σαν να μην αντιλαμβάνονται την ρίζα του κακού.
Και με την αμείλικτη γλώσσα των αριθμών ο κ. Στουρνάρας εισέφερε στο δημόσιο διάλογο όσα γνωρίζουν όλοι οι σοβαροί οικονομικοί αναλυτές των δημόσιων οικονομικών της χώρας. Εισοδήματα 80 δις. ευρώ παραμένουν αφορολόγητα- αποκρύπτονται και η χασούρα για το δημόσιο ταμείο ανέρχεται σε 18 δις. ευρώ ετησίως!
Σε μια κανονική χώρα η υπενθύμιση αυτή θα προκαλούσε σεισμό. Κάθε χρόνο το δημόσιο ταμείο χάνει ένα …μνημόνιο.
Θα θυμάστε πως, εν μέσω κρίσης, υπενθυμίζαμε σε διαδοχικά άρθρα μας ότι μόνο με την περιστολή της φοροδιαφυγής κατά 10 μονάδες σε πέντε χρόνια θα μπορούσε η χώρα να επαναφέρει σε υγιή τροχιά τα δημόσια οικονομικά της.
Αλλά ποιος να τα βάλει με τους ψηφοφόρους του; Σε πείσμα χρόνιων ιδεοληψιών, στην φοροδιαφυγή δεν πρωταγωνιστούν μόνο 100 μεγάλες εταιρείες. Εκείνες δεν χρειάζεται να κάνουν φοροδιαφυγή. Με την πολιτική ισχύ τους όπου «τις παίρνει» επιβάλλουν στις κυβερνήσεις τη μείωση ή την απαλλαγή τους από φόρους.
Στην φοροδιαφυγή ασκούνται με ιδιαίτερη επιτυχία μάλιστα οι μισοί Έλληνες- οι άλλοι ως μισθωτοί του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν δύνανται. Και μια άλλη ανάγνωση της θλιβερής εικόνας της παραοικονομίας αποτελεί η στατιστική κατανομή των φόρων-φορολογουμένων. Με το 40% να δηλώνει ετήσιο εισόδημα έως 5.000 ευρώ!
Περίπου οι μισοί Έλληνες δηλαδή ζούμε με λιγότερο από 450 ευρώ μηνιαίως.
Έτσι εξηγείται γιατί ενώ οι δαπάνες ανέρχονται σε 140 δις. ετησίως, τα δηλωμένα εισοδήματα είναι μόνο 80 δις. Και την ίδια ώρα οι αποταμιεύσεις αντί να μειώνονται αυξάνονται.
Δια στόματος Γιάννη Στουρνάρα μάθαμε ότι κάθε χρόνο το Δημόσιο Ταμείο στερείται 18 δις. ευρώ. Χρημάτων ικανών σε μια μόλις χρονιά να αναστυλώσουν τη δημόσια υγεία και παιδεία και σε βάθος πέντε χρόνων να περιορίσουν δραστικά το δημόσιο χρέος της χώρας.
Μήπως διαπιστώσατε -και μου διέφυγε- οποιαδήποτε νύξη επί του τεράστιου αυτού θέματος από τους πολιτικούς αρχηγούς. Δεξιούς, κεντροδεξιούς, αριστερούς, ακροδεξιούς, ακροαριστερούς κ.ο.κ. ;
Μουγκάθηκαν όπως όταν πριν ένα μήνα ο κ. Στουρνάρας κατήγγειλε την πλειοδοσία στην παροχολογία.
Οι φοροφυγάδες συμβαίνει να είναι και ψηφοφόροι. Οι μισοί ψηφοφόροι εν προκειμένω. Και ποιος να τα βάλλει μαζί τους στις ένδοξες μέρες της κάλπης;
Θα περάσουν κάμποσα χρόνια όπου θα δοξαστεί ο πολιτικός αρχηγός και ο πολίτης στην χώρα της φοροδιαφυγής. Κι όταν στριμώξουν τα πράγματα και τα δημόσια οικονομικά πάνε κατά διαόλου, τότε σχεδόν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί – οι άφωνοι ως ιχθύες μέχρι τότε- θα αποκτήσουν στεντόρεια φωνή και θα καταγγέλλουν όσους μας …δάνειζαν για να καλύπτουμε τις ετήσιες «τρύπες» του προϋπολογισμού, και τους πολίτες να συνωθούνται στη μεγάλη πλατεία για να μουντζώσουν τους πολιτικούς.
Σίγουρα θα υπάρχουν και ελάχιστοι σοβαροί για να υπενθυμίζουν τις διαχρονικές ευθύνες πολιτών και πολιτικών. Αλλά θα τους φάει το μαύρο σκοτάδι. Ούτε η μάνα τους θα τους ψηφίζει.
ΥΓ: Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν την τραγωδία με τις εκατόμβες δυστυχισμένων του Τρίτου Κόσμου να επιχειρούν την είσοδο στον παράδεισο της Ευρώπης. Ίσως το πλέον δυσεπίλυτο πρόβλημα των καιρών που ζούμε. Με εκατοντάδες εκατομμύρια πεινασμένους από την Αφρική και την Ασία να βάζουν ρότα τη Γη της Επαγγελίας και την εν λόγω (ευρωπαϊκή) Γη να μην τους χωρά. Ακόμα κι αν ήθελε. Που δεν τους θέλει.
Και τους πολιτικούς της ταγούς να τσακώνονται χωρίς να αγγίζουν τη ρίζα του προβλήματος.
Αλλά για την τεράστια πρόκληση της μετακίνησης πεινασμένων λαών θα επανέλθουμε. Μετά τις εκλογές.
