Μάλιστα για να ακριβολογώ, δεν μπορείς να είσαι αριστερός όταν μάχεσαι κατά της φορολογίας. Κατά των φόρων είναι τα κόμματα της πλουτοκρατίας, οι Ρεμπουπλικάνοι, οι φιλελεύθεροι, όσοι έχουν ως πρόταγμα «Αφήστε την ελεύθερη αγορά αφορολόγητη, να επενδύει τα κέρδη της, να δημιουργείται πλούτος και από αυτόν να κερδίζει ολόκληρη η κοινωνία των πολιτών» Σε όλα τα μήκη και πλάτη της Υφηλίου ισχύει ως επιχείρημα των φεντεραλιστών. Μόνο σε κοινωνίες όπου ισχύει καπιταλισμός sui generis, όπως εν Ελλάδα, ακούμε για λαϊκή δεξιά και αριστερά κατά των φόρων.
Προλαβαίνω τον αντίλογο. Ναι, να πληρώσουμε, αλλά με δίκαιο τρόπο. Περισσότερα οι εύποροι, λιγότερα οι μεσαίοι και ελάχιστα ή καθόλου οι φτωχοί.
Ουδείς αντίλογος. Δίκαιη φορολόγηση ώστε να μην ξαναπληρώνουν τα συνήθη υποζύγια του προϋπολογισμού, μισθωτοί και συνταξιούχοι, (και) όσα βάρη αναλογούν στους  μονίμως φοροδιαφεύγοντες. Όμως άλλο η δίκαιη φορολόγηση κι άλλο η αποχή από τις φορολογικές υποχρεώσεις με επιχειρήματα όπως «γιατί να πληρώσω;  Και που ξέρω που θα πάνε τα χρήματά μου;» Αλλά οι απέχοντες να σπεύδουν την επόμενη ημέρα σε διαδηλώσεις για τις ελλείψεις στην παιδεία, στην υγεία, στις κοινωνικές δομές κ.ο.κ.
Αφορμή για τις γραμμές αυτές αποτελεί μια δήλωση ανώτατου κυβερνητικού στελέχους (αν δεν κάνω λάθος, του ιδίου του πρωθυπουργού)  που επικαλέστηκε τον πατριωτισμό των Ελλήνων προκειμένου να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, από τις οποίες απέχουν. Και εκ της συμπεριφοράς αυτής το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014 (περιλαμβάνονται και οι δυο πρώτοι μήνες του 2015 στον υπολογισμό του) τείνει να εξαερωθεί, αφού έχει κατέλθει και από το 1%, προσθέτοντας δυσβάσταχτες υποχρεώσεις για το τρέχον έτος.
Να είστε βέβαιοι ότι παρόμοιες εκκλήσεις θα ακούσουμε πολλές από πολλούς στο άμεσο μέλλον. Και δεν αρκεί να  τους  καλωσορίσουμε στην Ελλάδα. Οφείλουν  να αναλογιστούν τις ευθύνες τους στην εμπέδωση κλίματος φορολογικής ασυλίας σε ευρύτατα τμήματα πληθυσμού. Με τη ρητορική τους όσο καιρό βρίσκονταν στην αντιπολίτευση θώπευαν τους φοροφυγάδες, έκλειναν το μάτι  στους καθ’ έξιν οδυρόμενους όταν πρόκειται να αποδώσουν ακόμη και τον ΦΠΑ (!) ή τα ασφάλιστρα στα ταμεία, σε όσους συνετέλεσαν όσο και οι  κυβερνήσεις - «παιδικές  χαρές»  των Καραμανλή  και  Παπανδρέου  (των μικρών) στην χρεοκοπία της χώρας.
 Όσοι αντιλέγετε, κάντε τον κόπο – απλή αριθμητική είναι- να υπολογίσετε τι σημαίνει φοροδιαφυγή 30% και 35% επί χρόνια για το δημόσιο ταμείο. Τα δισεκατομμύρια που φοροδιέφυγαν οι εν λόγω οδυρόμενοι  είναι περισσότερα από το σύνολο του δημόσιου χρέους. Ακόμα και σε μια χώρα όπου η σπατάλη οργίασε διά  (και)  της διαφθοράς.
Οι κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν την κρίση δεν πλήρωσαν στις εκλογές την επιβολή σκληρών μέτρων στο λαό. Αφανίστηκαν επειδή δεν είχαν την πολιτική βούληση ή την ικανότητα να επιβάλλουν σκληρά, αλλά δίκαια μέτρα. Άφησαν την φοροδιαφυγή ανεξέλεγκτη, άφησαν δισεκατομμύρια μαύρου χρήματος να μεταναστεύσουν σε ξένες τράπεζες, άφησαν  τη διαφθορά να αλωνίζει και, πέραν της κοινωνικής πρόκλησης, να στερεί τεράστια ποσά από το ταμείο.
Αλλά τώρα κυβερνούν,  όσοι επικαλούνται τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Τα ψέματα τελείωσαν.   Καλή η εθνική έξαρση, το αίσθημα περηφάνιας, αλλά προέχει να γεμίσει το ταμείο. Και δυστυχώς δεν θα φτάσουν οι εκκλήσεις στο πατριωτικό αίσθημα. Αν αρκούσαν, δεν θα συνωστίζονταν  στα καζίνο της Γευγελή χιλιάδες κατά τα άλλα Μακεδονομάχοι για να εναποθέτουν το χρήμα τους σε τουρκικών συμφερόντων καζίνο, όταν είναι ικανοί να διαδηλώνουν τρις της ημέρας για τον ΕΝΦΙΑ. Και για να εξηγούμαστε: Στα εν λόγω καζίνο δεν σπεύδουν ο Κόκκαλης, ο Βαρδινογιάννης, οι εφοπλιστές, οι λαθρέμποροι καυσίμων κ.ο.κ.  Η μεσαία τάξη και οι φτωχότεροι των συμπατριωτών μας  συνωθούνται.
Θα χρειαστούν πολλά περισσότερα από την επίκληση του πατριωτισμού των Ελλήνων και προπάντων να ξεδιπλώσουν την φορολογική τους πολιτική. Μαζί με την αναδιοργάνωση ολόκληρου του εισπρακτικού μηχανισμού. Από εκεί άλλωστε θα κριθούν επί της ουσίας. Κι όχι από τις επιδόσεις τους στη διαπραγμάτευση.  Δυο εβδομάδες μετά  τις εκλογές  έγραψα: Εύκολα δύσκολα, αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση θα καταφέρει να συνάψει μια συμφωνία με την Ε.Ε. Το στοίχημα όμως θα το κερδίσει ή θα το χάσει όταν θα κληθεί να καταρτίσει προϋπολογισμό. Τότε που υποχρεωτικά, από Σεπτέμβρη μήνα, θα κάνει γνωστό από ποιους θα εισπράξει. Και αναγκαστικά θα έρθει σε σύγκρουση με τη δική της προεκλογική ρητορική και μεγάλο τμήμα της εκλογικής της βάσης.
Ελπίζω και εύχομαι μόνο να πάμε μέχρι τον Σεπτέμβριο με την χώρα όρθια. Διότι αν συνεχιστεί η αποχή από το Δημόσιο Ταμείο, η κυβέρνηση Τσίπρα θα πετύχει το ακατόρθωτο: Να αναστήσει πολιτικά τον …Βενιζέλο.
Τα γράφω τώρα, διότι δεν έμαθα να κρύβομαι αναμένοντας που θα κάτσει η …μπίλια. Και εδώ θα είμαστε και τον Σεπτέμβριο και τον επόμενο Γενάρη. Μακάρι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιεί τις δεσμεύσεις της απέναντι στο λαό και ειδικότερα στα φτωχότερα στρώματα.