Μετά, κι από την καθόλα νόμιμη και δημοκρατική εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη ως προέδρου του Σύριζα-ΠΣ, φάνηκαν οι χαρακτήρες κάποιων πρώην υπουργών, βουλευτών και στελεχών που αδημονούσαν να περάσει σ’ αυτούς το κόμμα και η ηγεσία του. Η διχόνοια που λούφαζε από καιρό στον Σύριζα-ΠΣ και σαν το σαράκι κατάτρωγε τα σωθικά του, εκδηλώθηκε σκληρά κι ανήθικα. Παλιά και νέα «αριστερόμετρα» έπιασαν δουλειά. Οι χαρακτηρισμοί συντρόφων ξεπέρασαν όλα τα όρια !
Το πως αυτοπροσδιορίζεται κανείς, καμία αξία δεν έχει για την κοινωνία, όταν αυτά που λέει, δεν τα αποτύπωσε ποτέ σε έργα. Ουδεμία σημασία έχει να χαρίζει κανείς μια ευχή σ’ ένα παιδί που ζει στο σκοτάδι. Σημασία έχει να του βάλει λίγο φως, ένα κερί στη ζωή του, για να φωτίσει τα σκοτάδια του.
Όσοι άσκησαν στον Σύριζα-ΠΣ κομματική ή υπουργική εξουσία, από το 30 τους, είναι δύσκολο να απογαλακτιστούν από αυτήν. Το ίδιο κι όσοι έτρωγαν στο κομματικό πρυτανείο, ως κομματικά ή επαγγελματικά στελέχη. Το πέρασμα από την εξουσία στην ανεργία για κάποιους ήταν βαρύ. Αυτό όμως δεν μπορεί να σταθεί αφορμή, για να περιδιαβαίνουν ταχτικά τα συστημικά κανάλια και απαξιώνουν τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο του κόμματος από τη βάση. Γιατί έτσι απαξιώνουν το ίδιο το κόμμα και κατ’ επέκταση τη δημοκρατία.
Όσοι πέρασαν από την ελληνική βουλή, μηδενός κόμματος εξαιρουμένου, ένα και μόνο κριτήριο αρκεί για να αξιολογηθούνε: Να μας πούνε τί πρόσφεραν στην πατρίδα, έναντι των δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ως βουλευτικής αποζημίωσης, που πήραν; Ποια αποτυπώματα άφησαν στον τόπο τους, πέρα από την ταξική και οικονομική προσωπική τους ανέλιξη, αυτήν που αποτελεί μια βασική αιτία για την πτώχευση της χώρας!
Οι κενές νοήματος φρασεολογίες και οι κούφιες θεωρίες δεν ωφελούν τον λαό, στην εποχή της ακρίβειας και της φτώχειας, του ακριβού λαδιού και του πανάκριβου τυριού. Όσο ο προοδευτικός χώρος δεν μπορεί να συνασπιστεί σε μια ενιαία προσπάθεια, θα είναι πάντα στην αντιπολίτευση.
Σε κανένα κόμμα δεν γίνεται κανείς μέλος με βάση τον χαρακτήρα του ή τις διαδικασίες ΑΣΕΠ. Καλοί και κακοί, εγωιστές και δοτικοί, διχαστές κι ενωτικοί, ακροαριστεροί και ακροδεξιοί υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, ανεξαιρέτως, καθώς αυτά μόνον από αγίους δεν συγκροτούνται!
Ποτέ άλλοτε ιστορικά δεν εκδηλώθηκαν παρόμοια φαινόμενα στην αριστερά. Ναι υπήρξαν διασπάσεις, αλλά τόσο μίσος και τόσος φανατισμός ουδέποτε υπήρξε. Ουδέποτε υπήρξε το φαινόμενο του «μένω ή φεύγω»! Ουδέποτε ακούσθηκαν παρόμοιες ύβρεις μεταξύ συντρόφων! Αυτό δεν είναι πλέον κόμμα με ενιαία έκφραση, αλλά ένα άτακτο συνονθύλευμα ανόμοιων ομάδων και ποικίλων νομάδων !
Αριστεροί που δεν αναγνωρίζουν την πλειοψηφία βλάπτουν τη δημοκρατία. Όποιος εκλέχτηκε βουλευτής με κόμμα, παραδίνει όταν το εγκαταλείπει την έδρα του σ’ αυτό. Είναι όπως το δαχτυλίδι του αρραβώνα, μετά τη διάλυσή του. Διαφορετικά ο κάθε βουλευτής φεύγοντας από τη βουλή, θα μπορούσε να πάρει και το έδρανο μαζί του, γιατί κι αυτό παλιά ήταν δικό του!
Κόμμα που ζητούμενο του δεν είναι ο λαός, αλλά το όφελος του ενός, ούτε δημοκρατικό είναι ούτε και αριστερό. Όπου υπάρχει πολιτικός γάμος, υπάρχει και πολιτικό διαζύγιο. Μπορεί ο ήλιος να δίνει ζωή στη φύση, με τις ακτίνες του, αλλά και η ακτινοβολία είναι που καταπολεμά τον καρκινικό. Ό,τι δεν λύνεται, κόβεται. Η τοξικότητα δεν υποφέρεται. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, λέει ο λαός μας.
