Για τον σεβασμό στους νεκρούς έγραψε ο Σοφοκλής στην τραγωδία του Αντιγόνη, τον πέμπτο π.Χ. αιώνα. Για τον θάνατο έγραψαν και οι μεγαλύτεροι σύγχρονοι ποιητές, από τον Σολωμό ως τον Καβάφη και από τον Βάρναλη ως τον Παλαμά, καθώς και πολλοί άλλοι… Ας θυμηθούμε μερικούς στίχους από το ποίημα «Τάφος» του Παλαμά:

«Άφκιαστο κι αστόλιστο/ του Χάρου δε σε δίνω. Στάσου με τ’ ανθόνερο

την όψη σου να πλύνω. Το στερνό το χτένισμα/ με τα χρυσά τα χτένια

πάρτε απ’ τη μανούλα σας/μαλλάκια μεταξένια, μήπως και του Χάροντα,

καθώς θα σε κοιτάξει, του φανείς αχάιδευτο και σε παραπετάξει!

Το έγκλημα των παιδιών, του ανθού της Ελλάδας, στα Τέμπη, εκτός από απώλεια νέων ψυχών, εκτός από σεβασμός είναι και θείος νόμος. Να θυμηθούμε από τον Όμηρο ότι έγινε σκληρός αγώνας γύρω από τον νεκρό Πάτροκλο, για το λείψανό του. Τον γερο-Πρίαμο που ταπεινά ζητά τον νεκρό γιο του Έκτορα, για να τον κηδεύσει.

Για πολλά παιδιά των Τεμπών, που κάηκαν από τη φωτιά των εύφλεκτων υλικών, δεν έμεινε ούτε η στάχτη τους. Ενώ κάποιων άλλων πετάχτηκαν και μπαζώθηκαν ως και τα κόκαλά τους. Όλα για τη συγκάλυψη του εγκλήματος, και μαζί, και της Δικαιοσύνης, «στη χώρα αυτή τηνε λέω δικιά μου/ξένος είμαι και τυχερός που ζω», κατά πως λέει ο Βάρναλης, στο ποίημά του που φέρει τον τίτλο «Τυχερός».

Στις 28 Φλεβάρη ο ελληνικός λαός, ακομμάτιστα διεκδικεί την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Η 28η Οκτώβρη πρέπει να οριστεί ως ημέρα μνήμης για την ψυχή της δικαιοσύνης. Την Παρασκευή 28 Φλεβάρη, σύσσωμα, σεμνά και ειρηνικά διεκδικούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη στο έγκλημα των Τεμπών. Στο κάλεσμα της σάλπιγγας που μας καλεί τη μέρα αυτή λέμε ΟΛΟΙ παρών!