Από τη μια έβγαλε τις ομορφιές του δασυλλίου, που οι περισσότεροι των κιλκισιωτών δεν τις έχουν απολαύσει κι ας είναι τόσο μα τόσο κοντά. Από την άλλη τράβηξε και τις ασχήμιες και τις εγκληματικές πράξεις ορισμένων ηλιθίων. Όχι πως δεν το ξέραμε, εξ άλλου, κάθε τόσο γίνονται και εξορμήσεις καθαρισμού του Λόφου, έτσι για να βλέπουμε τα εγκλήματα των ηλιθίων. Όμως, κάθε φορά οι εικόνες αυτές είναι και μια γροθιά στο στομάχι. Κι είμαι για ακόμη μια φορά εξοργισμένος με την τόση ανευθυνότητα και ηλιθιότητα που κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
Πόσο επικίνδυνα ηλίθιος μπορείς να είσαι για να πηγαίνεις μέσα στο περιαστικό δάσος και να πετάς τα τέσσερα λάστιχα του αυτοκινήτου σου ή να πετάς τα πλαστικά και τα μπουκάλια σου, μολύνοντας το περιβάλλον και απειλώντας να αρπάξουν φωτιά το καλοκαίρι και να κατακαύσουν τον πνεύμονα πρασίνου της πόλης; Από που αντλεί κάποιος το δικαίωμα για μια τόσο εγκληματική πράξη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, απέναντι στα παιδιά του, στους φίλους του, στους γείτονές του, στους συντοπίτες του.
Μπάζα και σκουπίδια μέσα στα δάση, κοντά στις λίμνες, δίπλα στα ποτάμια, μέσα στα χωράφια, όπου μας βολεύει, εκεί που δεν θα μας δει ανθρώπου μάτι, κι αν μας δει δεν θα μας «καρφώσει» γιατί θάναι γνωστός μας!
Μας έχει γίνει και συνήθειο, κάθε φορά που αντικρίζουμε τέτοιες εικόνες, να αρχίζουμε να πυροβολούμε τον κάθε Δήμο ή την Περιφέρεια. «Που είναι ο Δήμος, τι κάνει ο Δήμος, γιατί αδιαφορεί η Περιφέρεια και δεν μαζεύουν τα μπάζα»!
Και το ερώτημα που τίθεται είναι, ναι εντάξει, να πάει ο Δήμος και να μαζέψει τα μπάζα και τα σκουπίδια, τα λάστιχα αυτοκινήτου του κάθε ασυνείδητου, αλλά γιατί όλοι εμείς να πληρώνουμε τις πράξεις του κάθε επικίνδυνα ηλίθιου; Γιατί για να μαζευτούν τα μπάζα του ασυνείδητου δημότη από το χωράφι ή την αλάνα, θα πρέπει να στείλει ο δήμος δυο μηχανήματα με οδηγούς, ένα φορτωτή κι ένα φορτηγό, άντε κάποιος υπάλληλος για να μαζεύει τα υπολείμματα. Κι αυτό έχει κόστος, μεγάλο κόστος για να τρέχει ο κάθε δήμος πίσω από κάθε χωματερή ηλιθίων και ανεύθυνων. Ποιος θα μαζέψει μέσα από το δάσος, κοντά στο νταμάρι, τα λάστιχα που πέταξε ο επικίνδυνος συντοπίτης μας; Φυσικά το συνεργείο του Δήμου, που το πληρώνουμε όλοι εμείς! Κι αν καθυστερήσει ο Δήμος θα βγει και πολιτικά χρεωμένος…
Κι όπως καταλαβαίνετε, οι ηλίθιοι δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Και οι Δήμοι ή η Περιφέρεια δεν θα σταματήσουν να μαζεύουν τα σκουπίδια τους, κι εμείς θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε τις εγκληματικές τους πράξεις.
Θεραπεία ριζική δεν θα υπάρξει, γιατί είναι θέμα Παιδείας και Πολιτισμού, είναι θέμα Κοινωνικής Ευθύνης του καθένα, και σ’ αυτά έχουμε κάποιες… αδυναμίες και ελλείψεις.
Όμως, μπορούμε να περιορίσουμε το κακό. Οι φορείς οφείλουν να ψάξουν τους αίτιους, να βρουν τους υπεύθυνους -που σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι δύσκολο- και να επιβάλλουν επιτέλους πρόστιμα, τα πιο υψηλά που μπορούν και να προβάλλουν τις ποινές, μήπως και φοβηθούν οι ηλίθιοι, μήπως και λειτουργήσει παραδειγματικά για όλους όσους σκέφτονται σαν αυτούς.
Κι εμείς οι πολίτες οφείλουμε να συμβάλλουμε σε μια τέτοια προσπάθεια των φορέων. Όταν βλέπεις κάποιων να πετάει τα λάστιχα του αυτοκινήτου του μέσα στο δάσος, οφείλεις να το καταγγείλεις, οφείλεις να καταγγείλεις τα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος. Γιατί αυτό το περιβάλλον το παραλάβαμε από τους γονείς μας και οφείλουμε να το παραδώσουμε στα παιδιά μας ακόμη καλύτερο.
Ζητώ τη συμπάθεια και την κατανόησή σας, αν ξέφυγα λίγο σε σκληρότητα. Αλλά η εικόνα με τα πεταμένα λάστιχα μέσα στο δάσος είναι πολύ σκληρή για να την ξεπεράσεις με λέξεις και συναισθήματα ευγένειας.
Ευχαριστούμε Αφροδίτη για τις εικόνες…
