Είμαστε λοιπόν με τη Σοβιετική Ένωση. Και γνωρίζουμε πολύ καλά πως μια χούφτα ολιγάρχες μετά τις ανατροπές της περιόδου 1989-1991, οικειοποιήθηκαν ανέξοδα και με διάφορους τρόπους, τον πλούτο που παρήγαγε ο σοβιετικός λαός 70 και πλέον χρόνια.
Στη μεγάλη σειρά άρθρων-αφιερωμάτων που έκανα για την ιστορία-λαογραφία της Θράκης, έκανα και ένα αφιέρωμα για τους εθνικούς Θρακιώτες ευεργέτες όπως οι Σαράντης Αρχιγένης, Ελένη Αρχιγένους, Κων/νος Ξενοκράτης, Γεώργιος Ζαρίφης, Νικόλαος Ζαρίφης, Αντώνιος Λεονταρίδης Γρηγόριος Μαρασλής, Ευγένιος Ευγενίδης, αδελφοί Κουμπάρη κ. ά
Αν και οι παραπάνω έκαναν περιουσίες δραστηριοποιούμενοι κυρίως στην αλλοδαπή δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με τις ευεργεσίες και τους ευεργέτες. «Φιλεύσπλαχνοι» και «ευεργέτες» καπιταλιστές ουσιαστικά υπάρχουν μόνο στα παραμύθια. Οι όποιες «έξτρα παροχές», τα bonus, οι δωρεές και οι λοιπές «φιλανθρωπίες» αποτελούν τμήμα των κερδών του καπιταλιστή, ο οποίος απομυζά υπεραξία από τους εργαζόμενους. Η κερδοφορία του κεφαλαίου, ο τεράστιος πλούτος που συσσωρεύουν οι καπιταλιστές είναι αποτέλεσμα της ίδιας της δουλειάς των εργαζομένων,  ένα μικρό τμήμα της απλήρωτης δουλειάς τους.
Οι επικοινωνιακές φιέστες που διαφημίζουν την υποτιθέμενη «φιλευσπλαχνία» των μεγαλοβιομηχάνων δεν πρέπει να αποσπούν την προσοχή των εργαζόμενων από την ουσία του ζητήματος, που δεν είναι άλλη από τη βαθιά εκμετάλλευση που διέπει το καπιταλιστικό σύστημα.
Όλα αυτά μέσα από πρίσμα της Μαρξιστικής-Λενινιστικής ιδεολογίας και του σοσιαλισμού που πιστεύουμε.
Δεν μου διαφεύγει όμως ότι ζούμε σε καπιταλιστικό σύστημα, σχεδόν παγκόσμια, αυτή είναι η πραγματικότητα  και μέσα από αυτή την πραγματικότητα πρέπει να δούμε την επιχειρηματική δραστηριότητα του Ιβάν Σαββίδη και την ουσία των επιθέσεων που του γίνονται από διάφορες πλευρές.
Ο Ιβάν Σαββίδης, είναι γόνος Ελλήνων προσφύγων από τον Πόντο στη Τσάλκα της Γεωργίας και μετά στο Ροστόβ της Ρωσίας. Είπαμε  στην αρχή πως απέκτησαν περιουσίες οι ολιγάρχες μετά την ανατροπή του Σοσιαλιστικού συστήματος. Είναι σίγουρο ότι στην επιχειρηματική του δραστηριότητα θα έχει περάσει μέσα από διαφορετικές πρακτικές, πάντα με βάση τις εκάστοτε συνθήκες και δεδομένα…
Ήρθε στην Ελλάδα, αγοράζει, επενδύει, χρηματοδοτεί, βοηθάει, ανοίγει δουλειές, χτίζει, οραματίζεται πάντα με καθαρούς για τα δεδομένα του συστήματος όρους και με συνέπεια απέναντι στις υποχρεώσεις προς το ελληνικό κράτος με διαφάνεια κι αυτό είναι που τον κάνει να ξεχωρίζει.. Είναι άρχοντας!
Ανέλαβε τον ΠΑΟΚ μας και τον γιγαντώνει σε όλα του τα τμήματα, παρά τις όποιες λάθος επιλογές έχει κάνει. Και  ο ΠΑΟΚ δεν είναι απλώς μία ομάδα, αλλά μια ιδέα που πρεσβεύει ισχυρές αρχές, είναι ο πόνος της προσφυγιάς και ο καημός των αλησμόνητων πατρίδων. Γι’ αυτό και οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ είμαστε δεμένοι με την ομάδα μας όσο καμιάς άλλης ομάδας.

Ποια λοιπόν η ουσία των επιθέσεων από διάφορες πλευρές  εναντίον του;
Θα παραθέσω μερικά δικά μου συμπεράσματα:
1.    Το ελληνικό κεφάλαιο, η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα, οι πολιτικοί εκφραστές τους και οι δυτικοί μας σύμμαχοι, στα πλαίσια των αντιθέσεων του κεφαλαίου, είναι γνωστό ότι δε θέλουν τη δραστηριοποίηση του  ρωσικού κεφαλαίου στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να βάζουν συνεχή εμπόδια. Και αυτό συνέβαινε και επί Τσαρικής Ρωσίας και επί σοσιαλισμού και τώρα στον άκρατο καπιταλισμό. Παράδειγμα της πολεμικής είναι η υπόθεση της ΣΕΚΑΠ, όπου έβγαλαν παλιά χρέη προηγούμενων διοικήσεων με απαίτηση να τα πληρώσει ο Ιβάν Σαββίδης, στην ουσία δηλαδή να ξανα-αγοράσει την επιχείρηση.
2. Παράγοντες και οπαδοί άλλων αθλητικών συλλόγων από τυφλό οπαδικό φανατισμό και φθόνο, επιτίθενται λασπολογώντας. Και τι δεν έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια. Τι «που τα βρήκε τα λεφτά», τι «ότι ξεπλένει βρώμικο χρήμα», τι ότι «δεν θα πληρώσει τα χρέη» τι «ότι θα φύγει» (ευσεβής τους πόθος) και πολλά άλλα.
Και ένα τελευταίο:
Είχα γράψει πριν μερικούς μήνες στις εφημερίδες «Ειδήσεις» και «Πρωϊνή» που αρθρογραφώ πολλά χρόνια, για τους ποδοσφαιριστές που είχαν έρθει από την Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Ξεχώριζαν και ήταν θαυμάσιοι χαρακτήρες κάτι που διακρίνει όλους τους αθλητές από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Είχε να κάνει με την παιδεία που έζησαν και πήραν.
Πιστεύω ότι ο Ιβάν Σαββίδης που έζησε τον σοσιαλισμό δεν μπορεί να μην κράτησε στοιχεία από ότι έζησε. Να παραθέσω αποσπάσματα από ομιλίες και δηλώσεις του::
«Δεν είναι ντροπή όταν ο άνθρωπος γεννιέται φτωχός. Εγώ γεννήθηκα φτωχός και δεν το ξεχνάω ποτέ»
{«Πολλές φορές θυμάμαι τα λόγια του Στρατάρχη Ζούκοφ. Απευθυνόμενος στους νέους, τους καλούσε να συμπεριφέρονται τους βετεράνους με σεβασμό."Οι παλιοί στρατιώτες δεν θα σας κάνουν παράπονα. Να είστε ο εαυτός σας και να τους συμπεριφέρεστε με ευαισθησία και σεβασμό. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό τίμημα που πρέπει να πληρώσετε για αυτά που έχουν κάνει για εσάς" έλεγε. Με το πέρασμα των ετών, πάντα θυμόμαστε τους βετεράνους του πολέμου, τους βετεράνους της εργασίας, τους ανθρώπους που συμμετείχαν στην αποκατάσταση των επιχειρήσεων. Αλλά, ανεξάρτητα από την προσοχή που τους δώσαμε, αυτή δεν είναι αρκετή. Και σήμερα ζητάω συγχώρεση γι' αυτό. Τα χρόνια πέρασαν.. Γίνεται όμως ολοένα και πιο ξεκάθαρο και καταλαβαίνουμε περισσότερο το τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι της Σοβιετικής Ένωσης, ο ηρωισμός τους και η νίκη. Υποκλίνομαι σε εσάς, λυπάμαι...".}

 «Τι είπε ο Ιβάν Σαββίδης, στην ειδική συνεδρίαση του Δ.Σ. της «Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης», το βράδυ της 23ης Νοεμβρίου 2015, όπου τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος: «…Φανταστείτε ότι στη Σοβιετική Ένωση, ο πιο σεβάσμιος λαός ήταν οι Έλληνες. Η Σοβιετική  Ένωση ανέβασε τους Έλληνες πολύ υψηλά, υπερβολικά ψηλά και εμείς αισθανόμασταν τον εαυτό μας με πολύ αέρα». Το κύρος των ποντίων ήταν υπερβολικά ψηλά, γιατί ακριβώς η Διοίκηση της Σοβιετικής Ένωσης με επικεφαλής τον Στάλιν έβαλαν τις βάσεις του σοσιαλισμού και υπηρέτησε με σθένος αυτό το καθεστώς της ευημερίας και της Δημοκρατίας
Κώστας Πινέλης  7-1-2018