Αναλυτικά όμως ιδού η προϊστορία μας στις κάλπες βουλευτικών εκλογών

1. Εκλογές 31 Μαίου 1915
Θρίαμβος Βενιζέλου με 185 έδρες των Φιλελευθέρων σε σύνολο 315 εδρών της Βουλής)

2. Εκλογές 6 Δεκεμβρίου 1915
Ο εμφύλιος σπαραγμός έχει ξεκινήσει. Η προκήρυξή τους από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο θεωρείται αντισυνταγματική, το κόμμα Φιλελευθέρων δεν συμμετέχει)

3. Εκλογές 1 Νοεμβρίου 1920
Μέχρι τότε παρατάθηκε η θητεία της Βουλής του Μαίου του 1915, η οποία αποκλήθηκε ως εκ τούτου Βουλή των Λαζάρων. Προκηρύχτηκαν για τις 25 Οκτωβρίου αλλά από δάγκωμα πιθήκου πέθανε ο τότε Βασιλιάς Αλέξανδρος και αναβλήθηκαν για μια εβδομάδα. Ο Βενιζέλος που δημιούργησε με το αίμα των Ελλήνων την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε Θαλασσών ηττάται. Και έρχεται η καταστροφή)

4. Εκλογές 16 Δεκεμβρίου 1923 για ανάδειξη Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης που θα οδηγήσουν με το δημοψήφισμα που θα ακολουθήσει το 1924 στη γέννηση της Β’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Μέσα στις στάχτες της εθνικής τραγωδίας της Μικρασιατικής Καταστροφής επιστρέφει ο Βενιζέλος (250 έδρες σε σύνολο 397)  και αντιπολίτευση έχει τις άλλες φιλελεύθερες δυνάμεις. Οι αντιβενιζελικοί καταλαμβάνουν μόλις 6 έδρες)

5. Εκλογές 7 Νοεμβρίου 1926
Για πρώτη φορά εκλογές με αναλογικό σύστημα αλλά χωρίς Βενιζέλο. Με το κόμμα των Ελευθεροφρόνων ο Μεταξάς κερδίζει 54 έδρες.  Αργότερα θα τον ξαναδούμε δικτάτορα. Χωρίς αυτοδυναμία σχηματίζεται οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Αλ. Ζαίμη)

6. Εκλογές 19 Αυγούστου 1928
Ο Βενιζέλος επιστρέφει στην Ελλάδα και ξανακερδίζει τις εκλογές με τεράστια και πάλι πλειοψηφία (178 έδρες σε σύνολο 250). Ο Μεταξάς εκλέγεται μόνος αυτός από τους Ελευθερόφρονες)

7. Εκλογές 25 Σεπτεμβρίου 1932 (Ισοδυναμία σε έδρες (84) του Λαϊκού και του κόμματος των Φιλελευθέρων. Σχηματίζονται κατά σειρά κυβερνήσεις υπό τους Τσαλδάρη, Βενιζέλο . Το κόμμα Ελευθεροφρόνων του Μεταξά λαμβάνει 4 έδρες.)

8. Εκλογές 5 Μαρτίου 1933
Χαοτικές εκλογές καθώς η χώρα βρίσκεται εν βρασμώ. Ο Βενιζέλος υφίσταται πανωλεθρία καθώς το Λαϊκό κόμμα κερδίζει τις 118 από τις 248 έδρες και μαζί με το αντιβενιζελικό μπλοκ διαθέτουν τεράστια πλειοψηφία στην Βουλή των 248 εδρών. Ο Πλαστήρας για να εμποδίσει το σχηματισμό αντιβενιζελικής κυβέρνησης οργανώνει στρατιωτικό κίνημα που αποτυγχάνει . Ο Μεταξάς με τους Ελευθερόφρονες καταλαμβάνει 6 έδρες)

Πρώτη φορά ψηφίζουμε ως αυτοτελής νομός
9. Εκλογές 9 Ιουνίου 1935.
Δεν συμμετέχει ο Βενιζέλος και το Λαϊκό κόμμα καταλαμβάνει τις 255 έδρες από την Βουλή των 300. Ο Μεταξάς διαθέτει κοινοβουλευτική ομάδα 5 βουλευτών. Είναι οι πρώτες εκλογές όπου υφίσταται αυτοτελής ν. Κιλκίς και οι Κιλκισιώτες εκλέγουμε τους δικούς μας βουλευτές. Από την απελευθέρωση μέχρι και το 1934 ο σημερινός ν. Κιλκίς είναι επαρχία του μεγάλου ν. Θεσσαλονίκης. Κιλκίς τότε σήμαινε Βενιζέλικός νομός και όπως καταφαίνεται από τις εκλογές του 1933 ο Βενιζέλος πλέον δεν έχει ισχύ. Η τότε κυβέρνηση λοιπόν επιδιώκει να ελέγξει πολιτικά το ν. Θεσσαλονίκης και αποσπά ένα μεγάλο τμήμα βενιζελικών κατά βάση ψηφοφόρων σχηματίζοντας τον αυτοτελή ν. Κιλκίς.)

10. Εκλογές 26 Ιανουαρίου 1936
Και πάλι με απλή αναλογική οι εκλογές που δεν ανέδειξαν κανένα αυτοδύναμο νικητή. Για πρώτη φορά στο κόμμα των Φιλελευθέρων ηγείται ο Θ. Σοφούλης. Η χώρα κινείται με υπηρεσιακή κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα μέσα από τις έριδες και την πολεμική που είχε αναπτύξει καταφέρνει να φέρει στην εξουσία τον Μεταξά (τον ψήφισε και η βενιζελική παράταξη!) τον Απρίλιο. Τέσσερις μήνες αργότερα, στις 4 Αυγούστου ο Μεταξάς αναστέλλει άρθρα του Συντάγματος και επιβάλλει δικτατορικό καθεστώς.

Μεταπολεμικές εκλογές
11. Οι εκλογές  της αστάθειας – 31 Μαρτίου 1946
Στο ταραγμένο 1946 λοιπόν και λίγο πριν ξεσπάσει ξανά η λαίλαπα του εμφυλίου πολέμου ο λαός καλείται στην κάλπη. Η αριστερά, λόγων των γνωστών γεγονότων κηρύσσει αποχή. Εκλογικό σύστημα αυτό της απλής αναλογικής σε ευρεία περιφέρεια. Τα αστικά κόμμα της εποχής χωρίς τη σύγχρονη ιδεολογική και οργανωτική συνοχή, λειτουργώντας ως συνοθύλευμα προσωπικοτήτων στον απόηχο των προπολεμικών σχηματισμών (φιλελεύθερο κόμμα – Λαϊκό Κόμμα) και με φανερή την επίδραση των Η.Π.Α. που αντικαθιστούν πλέον τη Μ. Βρετανία ως ηγέτιδα δύναμη στον από τότε αποκληθέντα δυτικό κόσμο, κυβερνούν τη χώρα μέχρι το 1950.
Τις εκλογές κερδίζουν η Ηνωμένη παράταξης Εθνικοφρόνων με 206 βουλευτές και το Λαϊκό Κόμμα με 156 βουλευτές σε σύνολο 354 βουλευτών.
Πρωθυπουργοί εναλλάσσονται ( Κ. Τσαλδάρης, Δ. Μάξιμος , Θεμ. Σοφούλης)  στην κυβέρνηση με την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης να δίδεται από το παλάτι

12. Εκλογές 5 Μαρτίου 1950
Η δύναμη της δεξιάς μειώνεται και στον κατακερματισμένο χώρο της πρώτο κόμμα αναδεικνύεται το Λαϊκό υπό τον Κ. Τσαλδάρη. Τρία κόμματα συγκροτούν και το Κέντρο της εποχής. Υπό τους Σ. Βενιζέλο, Ν. Πλαστήρα και Γ. Παπανδρέου.  Η Αριστερά κατέρχεται ως Δημοκρατική Παράταξη υπό τον Αλ. Σβώλο. Με 9,7% εκλέγει 18 έδρες. Και πάλι ισχύει η απλή αναλογική σε ευρεία περιφέρεια. Είναι εκλογές της αστάθειας και αυτές καθώς δεν σχηματίζονται αυτοδύναμες ή σταθερές κυβερνήσεις

13. Εκλογές 9 Σεπτεμβρίου 1951
Ο Στρατάρχης Αλ. Παπάγος ιδρύει τον Ελληνικό Συναγερμό, αναδεικνύεται πρώτο κόμμα αλλά δεν διαθέτει αυτοδυναμία. Σοφοκλής Βενιζέλος και Πλαστήρας με τους Φιλελεύθερους και τον ΕΠΕΚ διαθέτουν οριακή πλειοψηφία (131 έδρες σε σύνολο 258)
 Ο Μαύρος Καβάλαρης, ο πολέμαρχος των αγώνων στο μικρασιατικό μέτωπο Νικόλας Πλαστήρας κυβερνά κάποιο διάστημα τη χώρα, αλλά οι φιλελεύθερες απόψεις του στο μετεμφυλιακό κράτος, θεωρούνται ακραίες. Την ώρα που ορκίζεται  η κυβέρνηση Πλαστήρα αρχίζει η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη. Με τη γνωστή τραγική κατάληξη που υπονόμευσε και την  κυβερνητική ευστάθεια.
Είναι μια τριάδα εκλογικών αναμετρήσεων (1946,1950,1951) όπου η αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμων ή σταθερών κυβερνήσεων έχει αναγορεύσει σε ουσιαστικό κυβερνήτη της χώρας το Παλάτι και την Αμερικανική Πρεσβεία. Από τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1952 το σκηνικό αλλάζει και οι εκλογές, όπως και όταν γίνονται, σχεδόν πάντα δίνουν βιώσιμες κυβερνήσεις. Μέχρι το 1989.

14. Η ώρα του Στρατάρχη - Εκλογές 16 Νοεμβρίου 1952
Το 1952 ο στρατάρχης Παπάγος με τον «Ελληνικό Συναγερμό» που ιδρύει κερδίζει με 49,2% την αυτοδυναμία και κυβερνά μέχρι το 1955. Οι έδρες είναι 300 κι ο Παπάγος κερδίζει τις 247! Συνέτεινε και η αλλαγή του εκλογικού συστήματος που γίνεται πλειοψηφικό με στενή περιφέρεια.  Η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ) υπό τον Ιωάννη Πασσαλίδη σχεδόν με το 10% δεν μπαίνει στη Βουλή. Στην προεκλογική εκείνη περίοδο πρωτακούστηκε το σύνθημα «Το Παπάγος, τι Πλαστήρας» που έμελλε να γνωρίσει ημέρες δόξας και στη συνέχεια.
Με τον θάνατο του Παπάγου το Παλάτι δια της γνωστής πολιτικής θεωρίας «των κηπουρών» - την άνοιξη του 2011  την επικαλέστηκε  και ο ημέτερος Γιώργος Φλωρίδης-  αναθέτει την πρωθυπουργία στον Κ. Καραμανλή, μέχρι τότε υπουργό Δημοσίων Έργων παρακάμπτοντας τους δύο αντιπροέδρους της κυβέρνησης Παπάγου Στ. Στεφανόπουλο και Παν. Κανελλόπουλο.
Εννέα μήνες πριν ολοκληρωθεί ο βίος της Βουλής από τις εκλογές του 1952, τον Φεβρουάριο του 1956, ο Κ. Καραμανλής ιδρύει την Ε.Ρ.Ε. και προκηρύσσει εκλογές. Οι εκλογές αυτές έμειναν στην ιστορία για δύο πράγματα.

15.Η ώρα του Καραμανλή – Εκλογές 19 Φεβρουαρίου 1956
Πρώτον, ότι σ’ αυτές ψηφίζουν για πρώτη φορά και οι γυναίκες και δεύτερον, η ΕΡΕ κερδίζει τη Δημοκρατική Ένωση (συμμαχία κέντρου και αριστεράς για πρώτη και τελευταία φορά στη μεταπολεμική ιστορία αν και πρέπει να θυμίσουμε ότι το 1951 δεν κατήλθε στις εκλογές αριστερό σχήμα) χάρη σ’ ένα εκλογικό νόμο που έδωσε πλειοψηφία στη Βουλή αν και έλαβε το 47,38% των ψήφων υπολειπόμενη κατά 0,8 % της Δημοκρατικής Ένωσης που έλαβε το 48,15% των ψήφων. Είναι το διαβόητο τριφασικό. Στα αστικά κέντρα όπου η ΕΡΕ ήταν αδύναμη ίσχυε η απλή αναλογική. Στην επαρχία όπου διατηρούσε μεγάλη δύναμη ίσχυε το πλειοψηφικό. Είναι το θηριωδέστερο εκλογικό σύστημα που ίσχυσε μεταπολεμικά. Στα αξιοσημείωτα: Στη Δημοκρατική Ένωση συμμετέχουν και η ΕΔΑ και το Λαϊκό Κόμμα του Κ. Τσαλδάρη. Η συμφωνία ήταν να κερδίσουν και αφού σχηματίσουν κυβέρνηση να επανέφεραν την απλή αναλογική για να προκηρυχθούν εκ νέου εκλογές. Τα χρόνια περνούν (δύομισι για την ακρίβεια) και τον Οκτώβριο του 1958 προκηρύσσονται νέες εκλογές καθώς αποχωρούν από την ΕΡΕ 11 βουλευτές μεταξύ των οποίων γνωστά στελέχη του κόμματος (Ράλλης, Παπαληγούρας κ.ά.).

16.Αντιπολίτευση η ΕΔΑ – Εκλογές 11 Μαίου 1958
Ο Κ. Καραμανλής και η ΕΡΕ κερδίζουν και τις εκλογές του 1958 αλλά σ’ αυτές η αριστερά με την ΕΔΑ κατορθώνει για πρώτη φορά μέχρι τότε – επαναλήφθηκε μόλις στις εκλογές της 6ης Μαίου 2012-  στην ιστορία της να αναδειχθεί δεύτερο κόμμα. ΕΡΕ με 41,16%, ΕΔΑ με 24,42%, Κόμμα Φιλελευθέρων με 20,67% και Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωσις (Αλλαμανής, Αλ. Μπαλτατζής, Σ. Παπαπολίτης και Σπ. Μαρκεζίνης οι επικεφαλής συνιστώσες της) με 10,62% αποτελούν το νέο κομματικό πεδίο της Βουλής.

17. Καραμανλή συνέχεια - Εκλογές 29 Οκτωβρίου 1961
Τρία χρόνια αργότερα, τον Οκτώβριο του 1961, ο Κ. Καραμανλής οδηγεί τη χώρα σε νέες εκλογές τις αποκληθείσες ως τις «εκλογές βίας και νοθείας», με υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον Δόβα. Κερδίζει την αυτοδυναμία με 50,88%, έναντι 33,56% του Κέντρου και 14,62% της ΕΔΑ. Με νέο εκλογικό σύστημα (ενισχυμένη αναλογική) κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες και της ενίσχυσης της ΕΡΕ και της εξουδετέρωσης της ΕΔΑ που σε αυτές τις εκλογές κατέρχεται ως ΠΑΜΕ.
Στα αξιοσημείωτα: Εφτά μήνες νωρίτερα, στις 30 Μαρτίου 1961, έχει μονογραφεί η συμφωνία σύνδεσης της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Η ΕΟΚ ήταν η ενδιάμεση μορφή μέχρι τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση., Προηγήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση Άνθρακα και Χάλυβα)
Ο Κ. Καραμανλής κυβερνά κάτι παραπάνω από 19 μήνες και φεύγει, για λίγο καιρό στο Παρίσι, καθώς η πολιτική πίεση που υφίσταται είναι ασφυκτική μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη τον Μάιο του 1963 στη Θεσσαλονίκη από «γνωστούς αγνώστους» της εποχής, τους παρακρατικούς. Τον διαδέχεται η μικτή (υπηρεσιακή μεν αλλά με πολιτική υποστήριξη) κυβέρνηση του Πιπινέλη. Επιστρέφει από το Παρίσι και με την καθαρά υπηρεσιακή κυβέρνηση Μαυρομιχάλη πηγαίνει σ’ εκλογές τον Νοέμβριο του 1963 με αντίπαλο την ήδη ανδρωθείσα Ένωση Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου.

18. Η εποχή του Γέρου της Δημοκρατίας – Εκλογές 3 Νοεμβρίου 1963
Η ΕΡΕ με 34,77% χάνει την πλειοψηφία καθώς η Ένωση Κέντρου αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με 42,04%. Σε εκλογές και πάλι με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής που διεξήχθησαν όμως από  υπηρεσιακή κυβέρνηση
Η ΕΔΑ με 14,34% αναδεικνύεται σε ρυθμιστικό παράγοντα καθώς η Ε.Κ. δεν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο Γ. Παπανδρέου αρνείται τη στήριξη της ΕΔΑ και στις 16 Φεβρουαρίου 1964 ο λαός καλείται και πάλι στις κάλπες.

19. Νίκη Γ. Παπανδρέου – Εκλογές 16 Φεβρουαρίου 1964
 Το αποτέλεσμα είναι θριαμβευτικό για την Ένωση Κέντρου που παίρνει το 52,72% των ψήφων, ποσοστό που θα υπερκεραστεί μόνο από τον Κ. Καραμανλή με τη σημερινή Ν.Δ., υπό τις ειδικές συνθήκες του 1974.
Η ΕΡΕ με 35,26% υφίσταται καθίζηση και ο Κ. Καραμανλής αναχωρεί για δεύτερη φορά μέσα στο ίδιο έτος για το Παρίσι όπου και θα παραμείνει μέχρι τον Ιούλιο του 1974. Η ΕΔΑ συρρικνώνεται στο 11,8%.
Ο Γ. Παπανδρέου κυβερνά με 171 βουλευτές, σε σύνολο 300, μέχρι τον Ιούλιο του 1965 όταν τα Ανάκτορα ουσιαστικά τον ανατρέπουν. Ο πρωθυπουργός θέλει ν’ αλλάξει το υπουργό Άμυνας, τον Π. Γαρυφαλιά αναλαμβάνοντας ο ίδιος το υπουργείο Άμυνας. Και ο νεαρός τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος – ουσιαστικά η μητέρα του Φρειδερίκη από το παρασκήνιο – αρνείται. Ο Γ. Παπανδρέου παραιτείται, και αρχίζει μια αλυσίδα διαδοχικών εντολών σχηματισμού κυβέρνησης σε γνωστά στελέχη της Ε.Κ. – ως αποστάτες καταγράφηκαν στην πολιτική ιστορία. Από τότε κατατρέχει τον Κ. Μητσοτάκη ο τίτλος του αποστάτη καθώς εγκατέλειψε τον Γεώργιο Παπανδρέου και τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνησή του για να συνταχθεί με πρωθυπουργούς που όριζε το Παλάτι
Επί δύο σχεδόν χρόνια η χώρα παραμένει ακυβέρνητη και οι επόμενες εκλογές προκηρύσσονται για τις 28 Μαίου 1967. Πρόλαβε όμως ο Γ. Παπαδόπουλος και έβαλε στο γύψο τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η επτάχρονη τυραννία υπό το βάρος της εθνικής τραγωδίας και του εγκλήματος κατά της Κύπρου καταρρέει τον Ιούλιο του 1974 και επιστρέφει από το Παρίσι ο Κ. Καραμανλής.

20. Ξανά η ώρα του Εθνάρχη – Εκλογές 17 Νοεμβρίου 1974
Ο Κ. Καραμανλής ιδρύει τη Ν.Δ. και στις εκλογές του Οκτωβρίου σαρώνει με 54,37%. Το μεγαλύτερο ποσοστό που έλαβε ποτέ κόμμα μετά τον πόλεμο.  Δεύτερο κόμμα η Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις με 20,42% και τρίτο το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Η συμμαχία των αριστερών με 9,47% παίρνει την τρίτη θέση.
Στις 8 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους διεξάγεται το δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος.  Μέχρι τότε είναι Βασιλευομένη Δημοκρατία, βεβαίως από τις 13 Δεκεμβρίου του 1967 άνευ Βασιλέως (είχαμε όμως αντιβασιλιά) καθώς τότε ο Κωνσταντίνος επιχείρησε με οπερετικό τρόπο να ανατρέψει τους Συνταγματάρχες. Κυνηγημένος «από χωρίου εις χωρίον» στη Βόρεια Ελλάδα  έφυγε από την χώρα. Βεβαίως η Χούντα την 1η Ιουνίου  1973 με δικό της δημοψήφισμα κατήργησε με ποσοστά χουντικά την Βασιλευομένη, αλλά εκείνο το δημοψήφισμα θεωρήθηκε έκνομο. Στο δημοψήφισμα λοιπόν της 8ης Δεκεμβρίου 1974 ο λαός με 69,2% αποφάσισε υπέρ της αβασίλευτης Δημοκρατίας, του σημερινού δηλαδή πολιτεύματος της χώρας. Έτσι από το 1974 διανύουμε την εποχή της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.

21. Τελευταία νίκη Καραμανλή - Εκλογές 20 Νοεμβρίου 1977
Ο Κ. Καραμανλής επικαλούμενος εθνικούς λόγους προκηρύσσει εκλογές με ενισχυμένη αναλογική το Φθινόπωρο του 1977. Να μην επαναλαμβανόμαστε συνέχεια. Από τότε ισχύει με διάφορες παραλλαγές το σύστημα της απλής αναλογικής. Ο Καραμανλής τις κερδίζει αλλά με ποσοστό 41,84%, ενώ το ΠΑΣΟΚ με 25,34% κερδίζει τη μάχη για τη διαδοχή του κεντροαριστερού χώρου από το υπόλειμμα της Ένωσης Κέντρου (11,95%). Η άκρα δεξιά όμως αναθαρρεί και παίρνει το όχι ευκαταφρόνητο 6,82% ενώ η αριστερά «σπάει» με το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσωτ. να κατέρχονται αυτόνομα και να παίρνουν το 9,36% και 2,72% αντίστοιχα των ψήφων. Σημειώστε επίσης ότι στις εκλογές αυτές κατέρχεται και ο Κ. Μητσοτάκης με το κόμμα Νεοφιλελευθέρων και με 1,08% μπαίνει στη Βουλή και αργότερα προσχωρεί στη Ν.Δ. Το 1980 ο Κ. Καραμανλής εκλέγεται Πρόεδρος Δημοκρατίας και την πρωθυπουργία αναλαμβάνει ο Γ. Ράλλης επικρατώντας στη μάχη της διαδοχής του Ευάγ. Αβέρωφ.

22. Η  ώρα του Ανδρέα – Εκλογές 18 Οκτωβρίου 1981
Τον Οκτώβριο του 1981 κανονικά δηλαδή, γίνονται οι νέες εκλογές και το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρ. Παπανδρέου κερδίζει άνετα με 48,06% έναντι 35,86% της Ν.Δ., 10,93%  του ΚΚΕ, 1,69% της Εθνικής Παράταξης και 1,37% του ΚΚΕ εσωτ. Παρά τους φόβους που εκφράζονται για την επαναστατικότητα της νέας τάξης πραγμάτων η εξουσία μεταβιβάζεται ομαλά και συν τοις άλλοις αποδεικνύεται ότι η Δημοκρατία έχει ριζώσει για τα καλά στην χώρα

23. Ξανά Ανδρέας – εκλογές 2 Ιουνίου 1985
Τέσσερις μήνες πριν την κανονική διενέργεια των εκλογών ο Α. Παπανδρέου, επικαλούμενος εθνικούς λόγους, προκαλεί πρόωρες εκλογές και μάλιστα για αναθεωρητική Βουλή. Κερδίζει και αυτές τις εκλογές με 45,82% , μία Ν.Δ. (40,35%) που έχει αλλάξει ήδη δυο αρχηγούς. Ο Γ. Ράλλης μετά το ’81 παραιτείται, την αρχηγία της Ν.Δ. αναλαμβάνει ο Ευάγ. Αβέρωφ, αλλά και αυτός μετά την ήττα της Ν.Δ. στις ευρωεκλογές του 1984, όταν το ΠΑΣΟΚ και πάλι πήρε την πρώτη θέση, αντικαθίσταται από τον Κ. Μητσοτάκη.
Το ΚΚΕ με 9,89% και το ΚΚΕ εσωτ. με 1,84% ακολουθούν ήδη συνολικά ως αριστερά φθίνουσα πορεία.
Μία από τις σπάνιες φορές που η τετραετία εξαντλείται κανονικά είναι η κοινοβουλευτική περίοδος 1985 – 1989. Από το 1988 όμως ξεσπά το σκάνδαλο Κοσκωτά ενώ στην πολιτική ζωή κυριαρχεί επίσης η προσωπική ζωή και η υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου που κλονίζεται και υποβάλλεται σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στο Λονδίνο..

24. Η κυβέρνηση της Εξεταστικής– Εκλογές 18 Ιουνίου 1989
Τον Ιούνιο του 1989 οι εκλογές δεν δίνουν πλειοψηφία σε κανένα κόμμα (Ν.Δ.: 44,25%, ΠΑΣΟΚ 39,15%, Ενιαίος ΣΥΝ: 13,12%, ΔΗΑΝΑ: 1,01%). Σχηματίζεται κυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΝ υπό τους Τζ. Τζαννετάκη με μοναδικό σημείο συμφωνίας την κάθαρση από τα σκάνδαλα και τη σκανδαλολογία της εποχής που είχαν δηλητηριάσει την πολιτική ζωή της χώρας.

25. Προς Οικουμενική – Εκλογές 5 Νοεμβρίου 1989
Στις 5 Νοεμβρίου 1989 οι νέες εκλογές δεν δίνουν και πάλι πλειοψηφία σε κανένα κόμμα (Ν.Δ.: 46,19%, ΠΑΣΟΚ: 40,67%, ενιαίος ΣΥΝ: 10,97%, Οικολόγοι 0,58%). Τα τρία μεγάλα κόμματα μπροστά στο αδιέξοδο σχηματίζουν κυβέρνηση – την αποκληθείσα Οικουμενική- με ημερομηνία λήξεως υπό τον Ξεν. Ζολώτα.

26. Μητσοτάκης επιτέλους – Εκλογές 8 Απριλίου 1990
Το πρόσχημα για τη διάλυση και της Βουλής αυτής δίδεται τον Απρίλιο του 1990. Η Βουλή δεν μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας.  Η Ν.Δ. κατορθώνει να εξασφαλίσει 150 έδρες και με την υποστήριξη του Αχμέτ Σαντίκ και του βουλευτή Κατσίκη (της ΔΗΑΝΑ) που αργότερα ενσωματώθηκε πλήρως κυβερνά μέχρι της 9 Σεπτεμβρίου 1993. Για την Ιστορία, το 1990 η Ν.Δ. μαζεύει το 46,88% των ψήφων, το ΠΑΣΟΚ 38,62%, ο ενιαίος ΣΥΝ 10,28%, η ΔΙΑΝΑ 0,67% και οι Οικολόγοι 0,77%. Το εκλογικό σύστημα ήταν εκείνο που ενίσχυσε το δεύτερο κόμμα, έμπνευση του Κουτσόγιωργα για να εμποδίζει την αυτοδυναμία της προελαύνουσας Ν.Δ.   

27. Ο Ανδρέας επιστρέφει – Εκλογές  10 Οκτωβρίου 1993
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1993 ένας κιλκισιώτης βουλευτής ο Γ. Συμπιλίδης ανεξαρτητοποιείται, προηγήθηκε η ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά, και η Ν.Δ.  χάνει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και στις εκλογές του Νοεμβρίου χάνει και την κυβέρνηση.
Τα αποτελέσματα: ΠΑΣΟΚ 46,88%, Ν.Δ. 39,39%, ΠΟΛ.ΑΝ 4,87% (νεοϊδρυθέν κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά), ΚΚΕ 4,53%, ΣΥΝ 2,94%. Ο ενιαίος Συνασπισμός είναι πλέον παρελθόν.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου επιστρέφει στην πρωθυπουργία και θα κυβερνήσει άλλα δυο χρόνια, μέχρι τον Χειμώνα του 1995 όταν και καταβεβλημένος από βαριά καρδιοπάθεια θα μπει στο Ωνάσειο και θα παραιτηθεί για να αναδειχθεί από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ νέος πρωθυπουργός στις 22 Ιανουαρίου του 1996 ο Κ. Σημίτης, υπερισχύοντας των  Άκη Τσοχατζόπουλου και Γεράσιμου Αρσένη.

28. Σημίτης στο τιμόνι – Εκλογές 22 Σεπτεμβρίου 1996
Το 1996 είναι χρονιά σταθμός για το ΠΑΣΟΚ. Πεθαίνει ο φυσικός του ηγέτης Ανδρέας Παπανδρέου και τον διαδέχεται ο Κώστας Σημίτης. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου ύστερα από το συνέδριο του κόμματος ο Κ. Σημίτης  εισηγείται τη διάλυση της Βουλής για τρίτη φορά μεταπολιτευτικά προκηρύσσονται εκλογές με την επίκληση της αντιμετώπισης εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας (άρθρο 41, παράγραφοι 2 και 3 του συντάγματος) στις 22 Σεπτεμβρίου 1996. Στη Ν.Δ. τον Κ. Μητσοτάκη που έχει παραιτηθεί μετά την ήττα του 1993, ηγείται πλέον ο Μιλτιάδης Έβερτ. Τις εκλογές κερδίζει το ΠΑΣΟΚ με 41,5% έναντι 38,12% της Ν.Δ., 5,6% του ΚΚΕ και  5,1% του ΣΥΝ. Η Πολιτική Άνοιξη φθίνει με 2,94%  και δεν μπαίνει στη Βουλή, ενώ ανδρώνεται το ΔΗΚΚΙ του Δ. Τσοβόλα που λαμβάνει το 4,43% των ψήφων.   

29. Ξανά Σημίτης – Εκλογές 9 Απριλίου 2000
Η  Ν.Δ βρίσκεται ξανά σε αναζήτηση ηγεσίας. Ο Μ. Έβερτ το Φθινόπωρο του 1998 συγκαλεί έκτακτο συνέδριο θέτει την προεδρία του υπό την κρίση των συνέδρων, κερδίζει τον Γ. Σουφλιά στην εσωκομματική μάχη, αλλά λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 1997 ανατέλλει το άστρο του Κ. Καραμανλή. Ο ανεψιός του φυσικού ηγέτη της Ν.Δ. αναδεικνύεται πανηγυρικά πρόεδρος του κόμματος, αλλά στις εκλογές της 9ης Απριλίου 2000 που προκηρύσσονται και πάλι για αντιμετώπιση σπουδαίου εθνικού λόγου για τέταρτη φορά μεταπολιτευτικά ο Κ. Σημίτης και το ΠΑΣΟΚ με διαφορά μιας μονάδας ξανακερδίζουν. (ΠΑΣΟΚ: 43,79%%, Ν.Δ:42,73%, ΚΚΕ: 5,52%, ΣΥΝ: 3,2%, ΔΗ.Κ.ΚΙ: 2,69%)  και είναι η δεύτερη φορά μεταπολεμικά που μια παράταξη κερδίζει τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις – η συντηρητική παράταξη κέρδισε με την ΕΡΕ τρεις  συνεχόμενες φορές  1956, 1958, 1961, και τέσσερις αν προσμετρηθεί και η νίκη του ομογάλακτου ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ του Παπάγου το 1952.

30. Η ώρα του Καραμανλή του νεότερου – Εκλογές 7 Μαρτίου 2004
Οι επόμενες εκλογές, , προκηρύσσονται με την εξάντληση της τετραετίας κανονικά για τις 7 Απριλίου 2004. Το ΠΑΣΟΚ από τον Ιανουάριο του 2004 έχει προβεί σε αλλαγή ηγεσίας και ο Κ. Σημίτης παρέδωσε την ηγεσία στον μέχρι τότε υπουργό Εξωτερικών και γιο του Ανδρέα Παπανδρέου Γεώργιο Παπανδρέου.  Ωστόσο ελάχιστοι αμφιβάλλουν ότι ήρθε η ώρα της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή. Με διαφορά τεσσάρων μονάδων η Ν. Δ. κερδίζει (Ν.Δ: 45,36%, ΠΑΣΟΚ: 40,55%, ΚΚΕ: 5,9%, ΣΥΡΙΖΑ: 3,26%, ΛΑΟΣ: 2,19%, ΔΗ.Κ.ΚΙ: 1,79%) και ο Κ. Καραμανλής με σαφή πλειοψηφία και στη Βουλή κυβερνά μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2007.

31. Οι εκλογές του προϋπολογισμού. – Εκλογές 16 Σεπτεμβρίου 2007
Και για να αποδειχθεί ότι το έκτακτο αποτελεί το σύνηθες για την χώρα αυτή, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, για πέμπτη φορά μεταπολιτευτικά - χωρίς να υπολογίζονται οι εκλογές του Νοεμβρίου 1989 και Απριλίου 1990 για τους ειδικούς λόγους που εκτέθηκαν ήδη- εισηγήθηκε και διέλυσε τη Βουλή προκηρύσσοντας εκλογές για την αντιμετώπιση σπουδαίου εθνικού θέματος.. Αυτή την φορά ο σπουδαίος εθνικός λόγος δεν ήταν το Κυπριακό, αλλά ο προϋπολογισμός. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2007 η Ν.Δ. παρότι προηγήθηκε η τρομακτική πυρκαγιά στην Πελοπόννησο κατόρθωσε να νικήσει, με μικρότερη διαφορά - έχασε δυο μονάδες από το 2004 - αλλά λόγω του εκλογικού νόμου με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. (Ν.Δ: 41,84%, ΠΑΣΟΚ: 38,1%, ΚΚΕ: 8,15%, ΣΥΡΙΖΑ: 5,04%, ΛΑΟΣ: 3,8%)
Το ΠΑΣΟΚ εισέρχεται σε κρίση καθώς αμφισβητείται η αρχηγία του Γ. Παπανδρέου, προκηρύσσεται εσωκομματική κάλπη και εκεί ο Γ. Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2007 με 56% υπερισχύει του κύριου αντιπάλου του Ευάγ. Βενιζέλου, αλλά και του Κ. Σκανδαλίδη.

32. Η διεθνής κρίσης – Εκλογές 4 Οκτωβρίου 2009
Στις 4 Οκτωβρίου του 2009 λοιπόν οι Έλληνες προσέρχονται  στις κάλπες.  Ο πρωθυπουργός  προέβαλε και πάλι σπουδαίο εθνικό λόγο που είναι η αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης και η ανάγκη λήψης μέτρων για τη τιθάσευση μιας εθνικής οικονομίας σε κατήφορο. Επίσης επικαλέστηκε την επικινδυνότητα για την οικονομία της μακράς προεκλογικής περιόδου κατηγορώντας για τούτο το ΠΑΣΟΚ ότι αρνείται τη συναινετική εκλογή του κ. Κάρολου Παπούλια και ούτως ή άλλως θα οδηγήσει την χώρα  σε εκλογές τον Φεβρουάριο. Αλλά τα ίδια περί εκλογής Προέδρου έλεγε ο Γ. Παπανδρέου και την Άνοιξη του 2009. Γιατί λοιπόν ο κ. Καραμανλής δεν προκήρυξε διπλές εκλογές τον Ιούνιο του 2009, μαζί δηλαδή με τις ευρωεκλογές;  Ήπια λιτότητα υπόσχεται Καραμανλής. Λεφτά υπάρχουν αντιτείνει ο Παπανδρέου. Το αποτέλεσμα είναι σαρωτικό για τη Ν.Δ. Βλέπει τα ποσοστά της να συρρικνώνονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά μετά την μεταπολίτευση. (ΠΑΣΟΚ: 43,9%, Ν.Δ.: 33,48%, ΚΚΕ: 7,54%, ΛΑΟΣ: 5,63%, ΣΥΡΙΖΑ: 4,6%, Οικολόγοι: 2,53%) Το ΠΑΣΟΚ κυρίαρχο αναλαμβάνει να βγάλει την χώρα από την κρίση..

33. Οι εκλογές της παρ’ ολίγον πτώχευσης (6 Μαίου 2012)
Τα λίγα που  άφησε όρθια ο Καραμανλής τα γκρεμίζει ο Παπανδρέου σε μια διακυβέρνηση που σφράγισε οριστικά το μεταπολιτευτικό τοπίο και απομυθοποίησε τις δυο μεγάλες πολιτικές οικογένειες. Η χώρα βαδίζει προς το γκρεμό, και ούτε οι πρωταγωνιστές έχουν καθαρή εικόνα της κατάστασης τουλάχιστον μέχρι την Άνοιξη του 2010 όταν και κατακάθεται το έλλειμμα του 2009 που φτάνει σχεδόν το 16% του ΑΕΠ.
Μνημόνιο ένα ίσον μεσοβέζικη λύση, μνημόνιο δυο ίσον παραίτηση Παπανδρέου και σχηματισμός της βραχύβιας κυβέρνησης Παπαδήμου με στήριξη ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ και ΛΑΟΣ, τουλάχιστον μέχρι τον Γενάρη.
Οι Έλληνες, κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι αλλά και οι άνεργοι,  ασκούνται στην ασκητική ζωή. Ο Βενιζέλος από το καλοκαίρι του 2011 ανέλαβε την οικονομία και τον Μάρτιο του 2012 την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ .
Στη Νέα Δημοκρατία η ήττα του 2009 σημαίνει την αλλαγή φρουράς κι ενώ αρχικά η μπίλια δείχνει Μπακογιάννη, ο Σαμαράς επενδύει στα αντιμητσοτακικά συναισθήματα και κερδίζει την κούρσα διαδοχής. Με αντιμνημονιακό λόγο φαίνεται πως δεν θα έχει πρόβλημα να κερδίσει άνετα τις εκλογές, αλλά τον Νοέμβριο με την παραίτηση Παπανδρέου έρχονται τα δύσκολα αφού υπογράφει το μνημόνιο δύο…
Η Ντόρα Μπακογιάννη μετά τον εσωκομματική ήττα της ιδρύει την Δημοκρατική Συμμαχία, ο ΣΥΝ έχει σπάσει στα δυο και γεννήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, Μετά το μνημόνιο δυο και τις διαγραφές περίπου 60 βουλευτών από Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ γεννιέται  και τρίτο κόμμα, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του  Πάνου Καμμένου ενώ στην αναμπουμπούλα προβάλλει και η Χρυσή Αυγή.
Τα αποτελέσματα είναι νωπά και σε λίγο ξεπερασμένα. Πρώτο κόμμα η Ν.Δ.  με 28,85% και 108 βουλευτές, δεύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ με 16,78% και  52 έδρες, τρίτο το ΠΑΣΟΚ με 13,18% και 41 βουλευτές, και μπαίνουν επίσης στη Βουλή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Π. Καμμένου με 10,6% και 33 έδρες, το ΚΚΕ με 8,48% και 26 βουλευτές, η Χρυσή Αυγή με 6,97% και 21 έδρες και η Δημοκρατική Αριστερά με 6,11% και 19 βουλευτές.
Μένουν εκτός Βουλής όλοι οι υπόλοιποι (Οικολόγοι, Καρατζαφέρης, Μάνος, Μπακογιάννη κ,α.)

34. Ακυβερνησία – Εκλογές 17 Ιουνίου 2012
Οι διερευνητικές εντολές στους τρεις πολιτικούς αρχηγούς χρησίμευσαν κυρίως για την προεκλογική τους εκστρατεία. Ύστερα από τρεις διερευνητικές εντολές και δυο συσκέψεις πολιτικών αρχηγών, δεν κατάφεραν όχι να δώσουν στον τόπο κυβέρνηση, αλλά ούτε να συμφωνήσουν σε υπηρεσιακή κυβέρνηση, την οποία συγκρότησε πια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Προκηρύσσονται εκλογές και αναδεικνύεται πρώτο κόμμα η Ν.Δ, χωρίς αυτοδυναμία. Σχηματίζεται τρικομματική κυβέρνηση από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. με σχετικά ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή. Ένα χρόνο αργότερα, με αφορμή το «μαύρο» στην ΕΡΤ αποχωρεί από την κυβέρνηση η ΔΗΜ.ΑΡ και συνεχίζουν να κυβερνούν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Από το Φθινόπωρο του 2014 τίθεται θέμα συγκρότησης προεδρικής πλειοψηφίας, ενόψει της εκπνοής της θητείας του Κάρολου Παπούλια, τον Φεβρουάριο του 2015. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αρνούνται να στηρίξουν εκλογή νέου προέδρου, οι τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή αποβαίνουν άκαρπες και τέλη Δεκεμβρίου 2014 προκηρύσσονται πρόωρες εκλογές για τις 25 Ιανουαρίου 2015.

Ο λόγος πια στους εκλογείς.
Καλό βόλι!