Έχουμε εναλλακτική επιλογή πλην του οικοπέδου του Μύλου Σαμαρά; Η ζωή απέδειξε πως όχι. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 σέρνεται το θέμα. Κι όσοι έχουν τώρα εύκολες λύσεις, θα όφειλαν να τις δημοσιοποιήσουν.
Επομένως ποιο είναι το ζητούμενο: Αν η προτεινόμενη διανομή του εν λόγω οικοπέδου είναι επωφελής ή επιζήμια για το δήμο. Διότι λύση για ανέγερση Δικαστικού Μεγάρου δίνει.
Θα ήταν (και είναι) προς έλεγχο η κριτική- κατηγορία ότι η προτεινόμενη διανομή του οικοπέδου είναι επιζήμια για το δήμο. Με επιχειρήματα όμως, με εδραίες στην πραγματικότητα θέσεις ειδικών κι όχι με προσχηματικούς μαξιμαλισμούς. Τους οποίους μπορούν να αποφύγουν όσοι τους χρησιμοποιούν αν στην θέση των ιδιωτών που κατέχουν το κάτι παραπάνω από το 70% του οικοπέδου θέσουν εαυτούς και αλλήλους. Διότι με ξένα κόλλυβα όλοι κάνουν μνημόσυνα. Δεν θα ανακαλύψουμε την Αμερική. Ένα οικόπεδο είναι, όπου ο δήμος κατέχει εξ αδιαιρέτου κάτι λιγότερο από το ένα τρίτο. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να καταλήξουν 40 τόσοι νοματαίοι ενήλικες και έχοντες σώας τα φρένας αν συμφέρει, ή ζημιώνει το δήμο η συγκεκριμένη (προταθείσα) διανομή;
Αλλά είπαμε ... Μόνο ως αφορμή χρησιμοποιούμε το θέμα του Δικαστικού. Η ανάδειξη των ασήμαντων έχει προϊστορία στο Κιλκίς.
Κοντεύει δεκαετία που "κατασκευάζεται" ο δρόμος που θα συνδέσει το Κιλκίς με τη Θεσσαλονίκη, το σημαντικότερο έργο υποδομής για την πόλη και το νομό. Κι όμως: Για το σύγχρονο ετούτο "γιοφύρι της Άρτας" το Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς δεν αξιώθηκε ΠΟΤΕ - καλύτερα απαξίωσε να ασχοληθεί!
Όσοι διαχειρίστηκαν τις τύχες της πόλης επέλεξαν τη λεπτομέρεια: Δεν ήταν ιδιοκτήτες του έργου, δεν το προκήρυξαν, δεν το επιβλέπουν, άρα είναι -ήταν πάντα- αναρμόδιοι. Κωμικό και τραγικό συνάμα. Αλλά αυτά συνέβησαν στο Κιλκίς με πρωταγωνιστές πασίγνωστους και λίαν επίκαιρους.
Άλλο παράδειγμα της πολιτικής να διυλίζουμε τον κώνωπα καταπίνοντες την κάμηλον: Η κτηνοτροφία αποτέλεσε επί δεκαετίες την βασική παραγωγική ενασχόληση των δημοτών εκτός πόλης Κιλκίς -και εντός μέχρι πριν 50 χρόνια. Διατήρησε τον παραγωγικό ιστό του δήμου ισχυρό επί δεκαετίες. Μέχρι που τα τελευταία χρόνια -με έμφαση στα πολύ τελευταία- δέχτηκε συντριπτικά πλήγματα. Χιλιάδες δημότες έχασαν απασχόληση και εισόδημα από την κτηνοτροφία. Και το Δημοτικό Συμβούλιο του Κιλκίς απαξίωσε να ασχοληθεί με την παραγωγική και κοινωνική αυτή λαίλαπα. Διότι και πάλι προτάχθηκε το ασήμαντο. Δεν ορίζει τιμές, φόρους, εισφορές, κόστος αναλώσιμων το συμβούλιο.
Ατράνταχτο επιχείρημα. Διαλύεται ο παραγωγικός-κοινωνικός ιστός του δήμου και ο σύμβουλος -πολύ περισσότερο ο ιθύνων σύμβουλος- θεωρεί εαυτόν αναρμόδιο να ασχοληθεί.
Άλλη κωμικοτραγική ιστορία: αναβάθμιση της 21ης Ιουνίου; Που λίγο πριν δημοπρατηθεί ανακαλύψαμε ότι δεν είμαστε ιδιοκτήτες του δρόμου. Και έκτοτε παραμένουμε ...ακτήμονες και αδιάφοροι; Σε ένα θέμα που αφορά στην εικόνα, την λειτουργικότητα της πόλης και την ποιότητα ζωής των δημοτών.
Εδήλωσαν λοιπόν αναρμόδιοι και το θέμα έκλεισε!
Το τρέχον ΕΣΠΑ βαίνει προς το τέλος του. Και μια συνεδρίαση της προκοπής από το 2014 όταν ξεκίνησε δεν διεξήχθη στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ήταν αναρμόδιο...
Για το Φυσικό Αέριο στην πόλη;
Αρμόδιοι είναι μόνο για τις λάμπες, τη θέση των κάδων, την χρηματοδότηση πολιτιστικών και αθλητικών συλλόγων ... Εκεί η φωνή ακούγεται στεντόρεια.
Στα άλλα, τα τεράστια, τα κεφαλαιώδη, σε αυτά που ορίζουν τις ζωές μας, το παρόν και το μέλλον μας είναι άφωνοι ως ιχθύες. Κι όχι μόνο ως διοικούντες αλλά και ως ελέγχοντες, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Δυστυχώς αυτό είναι το Κιλκίς., Ή μάλλον, αυτοί είμαστε οι Κιλκισιώτες.
