Άλλο ωστόσο το πονεμένο κι άλλο το επιτηδευμένο δάκρυ. Το κροκοδείλιο δάκρυ που υποκινεί και διεγείρει αισθήματα. Δεν είδα όμως από πλευράς της συγκεκριμένης βουλευτού δάκρυα συμπόνιας για τα μικρά παιδιά που ζουν στη φτώχεια. Δεν είδα δάκρυα για ασθενείς που ταλαιπωρούνται στα ράντζα. Είδα όμως δάκρυα θεατρικά, κινηματογραφικά και εξοργίστηκα.
Είδα τη βουλευτή του Σύριζα από τη μια να χύνει δάκρυα για το "σκληρό" ύφος του Πολάκη και να χειροκροτεί από την άλλη τον υπουργό που έχει διαλύσει τα νοσοκομεία και αναρωτήθηκα, αν όντως αυτός είναι ο ρόλος της, ως γιατρός και ως πολιτικός της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Το καλό και το κακό σε κάθε δημοκρατία συμπορεύονται. Για άλλους η δημοκρατία είναι καλή και για άλλους όχι, ανάλογα με τους ποιους ωφελεί και ποιους βλάπτει. Η Ελλάδα στη σημερινή εποχή έχει μετατραπεί σε μια αποικία εταιρειών παραγωγής ενέργειας. Οι φωτιές που καίνε δεν είναι εντελώς αθώες, ιδίως όταν καίνε συχνά στα ίδια μέρη.
Ούτε όμως και για «την Ελλάδα των εταιρειών» δεν είχε η κάποια δάκρυα η κυρία! Όλα τα εξάντλησε για το ύφος του Πολάκη και όχι για την ουσία των λεχθέντων του. Και της καλογριάς ο γιος έβριζε συχνά, δεν έμεινε όμως γι’ αυτό γνωστός στην Ιστορία, αλλά επειδή ήταν ήρωας. Και οι ήρωες μετριούνται με πράξεις κι όχι με κοσμητικά επίθετα. Η οργή δεν έχει κύρια έκφρασή της το σαβουάρ βιβρ ούτε το «σεις» και το «σας» του γαλλικού σαλονιού.
Καλή η ευγένεια στην πολιτική, καλή όμως και η σύγκρουση, όπου απαιτείται. Τα πιο σημαντικά δικαιώματά του ο άνθρωπος δεν τα κατέκτησε με το «σφάξε με πασά μ’ να αγιάσω», αλλά με τις μάχες που έδωσε. Καλή η φιλοφρόνηση στην πολιτική, αλλά από μόνη της δεν αρκεί να νικήσει την κοινωνική αδικία.
Όταν η Υγεία ψυχορραγεί στα νοσοκομεία, όταν η ακρίβεια αφήνει άδεια στα σπίτια τα ψυγεία, κι εσύ, ώ βουλευτίνα της αριστεράς αντί να εναντιωθείς στο άδικο, χύνεις δάκρυα θαλερά για τη συμπεριφορά του Πολάκη, μάλλον μπερδεύεις τη βουλή με τις Κάννες!
Καταλαβαίνω ότι κάθε επικριτική στάση στη χώρα του χαμαιλεοντισμού, είναι εύκολο γεγονός και συνηθίζεται από τους οσφυοκάμπτες κάθε πολιτικού καιρού . Είναι εύκολο το να είσαι ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της παντοδυναμίας του, όπως και το να είσαι με την τριμερή κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου- Κουβέλη μετά, όπως και με τον Σύριζα αργότερα, όταν ήταν κυβέρνηση. Ένας δηλαδή διαρκώς προσαρμοζόμενος στην εξουσία, ωφελημένος τα μάλα από όλες τις κυβερνήσεις.
Ο Πολάκης είναι ένας εξαίρετος χειρουργός γιατρός, σταθερός στις απόψεις και στις θέσεις του. Αψύς και οξύς, αλλά και έντιμος. Σκληρός και μαχητικός, αλλά και ευαίσθητος στα θέματα υγείας. Και κυρίως σαν το κρύσταλλο καθαρός χωρίς "αδιευκρίνιστα" ποσά σε τραπεζικούς λογαριασμούς και χωρίς δεκάδες ακίνητα, όλα τους από την πολιτική αποκτημένα! Να τα λέμε κι αυτά!
Μακάρι να είχαμε κι άλλους Πολάκηδες. Πολλούς Πολάκηδες πολιτικούς που υποστηρίζουν την αλήθεια νέτα, σκέτα και ντρέτα, χωρίς λεκτικά φτιασιδώματα και ευγενικά ψιμύθια. Η υπεράσπιση άλλωστε της αλήθειας στα χρόνια της υποκρισίας είναι πράξη επαναστατική. Καμία ουσιαστική αλλαγή δεν έχει επιτευχθεί προς όφελος της κοινωνίας, μόνο με δεήσεις και παρακλήσεις.
