Που 'ναι το παν και το άπαν στο απόλυτο μεγαλείο του. Το ζενίθ και το ναδίρ μαζί. Η τροφός και η σύντροφος. Η πρώτη έλξη και η τελευταία λέξη του άνδρα. Το βάθος του και ο βυθός του. Το φάρμακο αλλά και το φαρμάκι του. Το νοητό και το αδιανόητο μαζί. Η ελευθερία του και η σκλαβιά του. Αυτή τον σκλαβώνει κι αυτή τον απελευθερώνει. Αυτή τον γιγαντώνει, αυτή τον ολοκληρώνει κι αυτή τον «τελειώνει». Αυτή τον «χτίζει» κι αυτή τον γκρεμίζει. Είναι ο πόθος και το πάθος του μαζί. Το φως μαζί με το δάκρυ του. Ο ήλιος και η σκιά του. Το θαύμα και το τραύμα του μαζί. Στο πρόσωπό της όλα τα επίθετα μεγεθύνονται και γίνονται βαθμού υπερθετικού.