Κι έτσι λοιπόν, συμφώνησες να  μειώσεις τα έξοδα λειτουργίας σου, τους μισθούς που δίνεις στο προσωπικό, να περικόψεις δώρα, να μην αγοράζεις πράγματα. Να εργάζεσαι περισσότερο, παίρνοντας λιγότερα χρήματα. Να πληρώνεις σε φόρους και επιτόκια όσα σου έμειναν.
Με αυτόν τον τρόπο, όλα θα διατηρηθούν υπό έλεγχο.Θα σώσεις τις Τράπεζες, και θα γλιτώσεις τη χρεοκοπία. Θα γίνεις ανταγωνιστικότερος. Μπορεί να λιώσουν εκατοντάδες ανθρωπάκια σαν κι εσένα, χιλιάδες να ζήσουν μια ζωή σκυφτή και μαύρη, αλλά θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Θα σωθεί η οικονομία και οι Τράπεζες. Οι ξένοι θα συνεχίσουν να δανείζουν στη χώρα σου λεφτά. Δεν ξέρεις για ποιο λόγο, αλλά είσαι σίγουρος ότι αυτό είναι καλό. Είσαι βέβαιος γι αυτό.
Βαθιά μέσα σου, το ξέρεις ότι εξαπατήθηκες. Όμως ενώ όταν εξαπατηθείς ατομικά από κάποιον ιδιώτη υποβάλλεις αμέσως μήνυση, όταν εξαπατάται το Έθνος σου, μια σειρά προβλημάτων σε εμποδίζουν να καταγγείλεις ότι εξαπατήθηκες. Με πρώτο τη χρήση της λέξης Εθνος, που παραπέμπει σε Εθνικισμό άρα κακό, άρα απορριπτέο. Αμέσως μετά έρχεται η δυσκολία συντονισμού με τους άλλους. Όχι λιγότερο σοβαρό είναι το μέγεθος και το γόητρο του εχθρού. Φοβάσαι. Ώσπου στο τέλος το όλο εγχείρημα φαντάζει αδιανόητο.
Και συνεχίζεις να λειτουργείς ατομικά, και διαφυλάσσεις τα συμφέροντά σου υπεράνω όλων, και να ελπίζεις ότι ατομικά θα σωθείς. Ότι δε θα σε ακουμπήσει εσένα η κρίση. Οτι θα επιβιώσεις. Είσαι δυνατός εσύ. Θα γίνεις και ανταγωνιστικότερος. Θα επιβληθείς επί του γείτονά σου, θα τον εξαφανίσεις και θα επιβιώσεις. Ο δικός σου μικρόκοσμος θα διαφυλαχθεί. Δε σε ενδιαφέρει η συμφορά του γείτονα σου. Όταν όμως έρθει η δική σου σειρά είσαι μόνος. Και έτσι εξαφανίζεται η μεσαία τάξη. Η οικονομική εξάρτηση  συνεπάγεται φυσική υποδούλωση. Και δεν βλέπεις καν τις αλυσίδες, αλλά τις φοράς μόνος σου στον εαυτό σου.
Σου διέλυσαν το κράτος. Σε έκαναν να ντρέπεσαι να πεις τη λέξη Πατρίδα. Διαίρει και βασίλευε ο καναπές στον υπερθετικό βαθμό. Σε έκαναν να γελάς όταν ακούς τη λέξη αδερφός. Σκύψε. Σου πετούν ντομάτες. Και γιαούρτια. Αργά και με μέθοδο, όσο προχωρεί η οικονομική υποδούλωση θα σου πάρουν τον έρωτα, τον ήλιο, τους ξέγνοιαστους καφέδες, τις έντονες διακοπές, και όλα αυτά τα ανώφελα που αποσπούν την προσοχή σου από το μεγάλο σκοπό. Θα σου μάθουν να μην ξοδεύεις σαν τρελός. Θα μάθεις να αγοράζεις καρπούζι φέτα. Όπως ο Γερμανός. Θα αρχίσεις να φέρεσαι πια σαν Ευρωπαίος. Θα καρφώνεις επιτέλους το γείτονα επειδή ξυπνάει τα πρόβατα. Γερμανός ίδιος. Θα αρκείσαι στα λίγα. Σε ότι σου δίνουν. Δε χρειαζόμαστε και πολλά άλλωστε, ένα πιάτο φαΐ, έναν καναπέ και μια τηλεόραση
Και λίγο νερό. Για τα απαραίτητα. Θα μάθεις να μην είσαι αχάριστος. Θα μάθεις να κάνεις ότι σου λένε χωρίς αμφισβήτηση. Θα μάθεις να εργάζεσαι πολλές ώρες ως τα εβδομήντα σου, και όταν σταματήσεις, θα μάθεις να αρκείσαι στα ελάχιστα για να μην επιβαρύνεις τους υπόλοιπους, αφού πια δε θα παράγεις και θα είσαι άχρηστος. Μη στεναχωριέσαι, μπορεί τώρα να σου φαίνονται κάποια πράγματα παράλογα, αλλά θα μάθεις. Θα σου τα μάθουν. Μην αγχώνεσαι...
Μη μου μιλάς για δυσβάσταχτες θυσίες ανθρωπάκο. Όλα τα μεγάλα επιτεύγματα, απαιτούν θυσίες. Δεν σώζονται έτσι εύκολα οι Τράπεζες. Ούτε οι επιχειρήσεις. Αλλά εσύ δεν γνωρίζεις από αυτά. Γι’ αυτό θα σου πω εγώ μερικά πράγματα. Μπορεί να χρειαστεί να κλείσεις την επιχείρησή σου. Μπορεί να χρειαστεί να χάσεις το σπίτι σου. Μπορεί να χρειαστεί να μην έχεις να θρέψεις τα παιδιά σου. Μπορεί να χρειαστεί να μπεις φυλακή. Μην παραπονιέσαι. Και μην αγχώνεσαι. Η ανταμοιβή για όλα αυτά θα είναι βασιλική.
Μόνο με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα θα γίνει ανταγωνιστικότερη. Οι μεγάλες Ελληνικές επιχειρήσεις θα παράγουν φθηνότερα προϊόντα, που θα είναι περιζήτητα στις παγκόσμιες αγορές. Και θα φέρνουν στην Ελλάδα συνάλλαγμα. Δεν είσαι σίγουρος ότι έτσι θα γίνει, γιατί δεν ξέρεις αν οι επιχειρήσεις είναι Ελληνικών συμφερόντων πια. Ούτε βέβαια πρόκειται να συμμετέχεις στα κέρδη. Όμως θα έχεις βάλει το λιθαράκι σου στην επίτευξη του ιερού σκοπού της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Δεν ξέρεις ακριβώς γιατί, αλλά έτσι πρέπει να κάνεις. Είσαι βέβαιος ότι είναι βέβαιο αυτό.
Έτσι λοιπόν είναι ο αργός θάνατος του εμποράκου, που θα συμβεί αργά και βασανιστικά γι’ αυτό πρέπει να οργανωθούμε, να μάθουμε να μην υποτιμούμε τις δυνάμεις, να μάθουμε να μην χαιρόμαστε με την καταστροφή του διπλανού μας, θα πρέπει να μάθουμε να συνεργαζόμαστε, αυτό είναι πιστεύω το μεγάλο μυστικό για την επιβίωση μας, οργανωθείτε στα σωματεία ανταλλάξτε απόψεις, μην φοβάστε και κλείνεστε στο κακόμοιρο καβούκι σας. Μέσα από την ανταλλαγή απόψεων μπορούν να βρεθούν λύσεις,  μην σνομπάρετε τα σωματεία πρέπει να μάθετε να συμμετάσχετε, να ψηφίζετε, να σηκωθείτε από τους καναπέδες σας. Να μάθετε να είστε πάντα σε εγρήγορση γιατί τα χτυπήματα είναι επανωτά και πάντα κάτω από την μέση. Ελπίζω να έγινα κατανοητός, όπως επίσης θέλω να πιστεύω ότι επιτέλους θα αφυπνιστεί ο κοιμώμενος ΕΜΠΟΡΑΚΟΣ.