Μπερδεμένα νιάτα κι έτσι ή εκπληρώνουν τις προσδοκίες των γονιών τους, ή τους πρόδωσαν  τα γνωστά μόρια. Η τσιμπίδα σταμάτησε εκεί που δεν ήθελαν.

Λίγοι είναι οι τυχεροί που πετυχαίνουν τους στόχους τους. Οι ψυχολόγοι λένε ότι για να είσαι αποδοτικός στην δουλειά σου πρέπει να την αγαπάς και να ξυπνάς χαρούμενος για να πας.

Αλλιώς είναι μαρτύριο. Ελάχιστο ενδιαφέρον, μικρή εξέλιξη και  γενικότερα νοιώθουν δυστυχισμένα .

Φαντάζεστε ένα δάσκαλο που δεν αντέχει τα παιδιά; Ή έναν γιατρό που δεν θέλει αυτό που κάνει, και… και… και...

Τι πρέπει να γίνει; Απλούστατα, να αλλάξει το σύστημα.

Να μιμηθούμε τις προηγμένες χώρες οι οποίες έχουν καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα.

Να μην λέμε μόνο ότι είμαστε μέσα στην Ευρώπη, να τους μοιάσουμε στα καλά και όχι στην παραβατικότητα, στο ντύσιμο, στη μουσική κλπ.

Έτσι ρεαλιστικά θα πω ότι το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να οργανώσει τον τομέα του επαγγελματικού προσανατολισμού στα σχολεία με ανάλογα προγράμματα και ειδικευμένο  προσωπικό.

Δεν θέλω να πιστεύω σ’ αυτό που λένε ότι θέλουν λαό αμόρφωτο, ώστε να μην αντιδρά στα πολιτικά δρώμενα και να κυριαρχούν οι όποιες πολιτικές.

Εμείς οι απλοί άνθρωποι αφουγκραζόμαστε την κοινωνία, παρατηρούμε και καρδιοχτυπούμε για το μέλλον των παιδιών μας.

Ας γίνει κάτι σωστό επιτέλους!

Δεν χρειάζεται κάθε κυβέρνηση που αλλάζει, να αλλάζει και το εκπαιδευτικό σύστημα, νομίζοντας ότι κάνει το καλύτερο.

Η νεολαία μας είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε! Ας φροντίσουμε να είμαστε προσεκτικοί σε αποφάσεις που αφορούν το μέλλον τους!

Όχι προχειρότητες!